Misheppnuð tilraun Þóroddur Bjarnason skrifar 31. ágúst 2012 10:10 Niðurstaða listamannsins er að mati gagnrýnanda að það sé óþarfi að splæsa í spreydós þegar hægt er að spreyja rafrænt á netinu. Á sýningunni eru sjö myndir sem teknar eru á eins árs tímabili. Myndirnar virðast allar hafa verið teknar snemma að vori eða seint um haust, miðað við snjómagnið á götunni fyrir framan vegginn og birtuna á myndunum. Þetta eru ekki stórar myndir en passlegar fyrir sýningarrýmið, sem ber heitið Skotið og ber það nafn með rentu. Myndasería af vegg sem umlykur byggingarsvæði í miðbæ Reykjavíkur. Þetta hljómar satt að segja ekki neitt brjálæðislega spennandi, en þetta er samt myndefnið sem ljósmyndarinn Ingvar Högni Ragnarsson valdi sér fyrir einkasýninguna Veggir sem nú stendur yfir í Ljósmyndasafni Reykjavíkur. Í sýningarskrá segir að á byggingarsvæðinu sem veggurinn umlykur, hafi staðið til að byggja ódýrar íbúðir fyrir ungt fólk í Reykjavík, en það hefur staðið tómt og óraskað frá efnahagshruninu. Jafnframt segir að verkefnið hafi verið hugsað sem "tilraun til að skrásetja félagslegar aðstæður og fylgjast með þeim pólitísku, félagslegu og hagfræðilegu breytingum sem áttu sér stað hér á landi eftir búsáhaldabyltinguna." Einmitt, gæti einhver sagt. Eru væntingarnar listamannsins til verkefnisins ekki aðeins of háleitar. Býst hann við því virkilega að serían birti okkur þá niðurstöðu sem hann sækist eftir? Kannski er þetta raunverulega einlæg viðleitni listamannsins, eða einfaldlega lúmskur húmor, enda er harla lítið að gerast á myndunum. Þetta er nánast sama myndin aftur og aftur. Af sama veggnum. Þetta er eins og að horfa á málningu þorna. En viti menn, þegar maður gengur frá einni mynd til annarrar og skoðar betur þá sér maður eitthvað krot vera að birtast á veggnum, einhverjar skammstafanir. Svo æsast leikar, með gulu spreyti stendur skrifað: "Ekki vera". Já, spurning hvort þetta sé ádeila á hrunið. Svo kemur sprengjan: Pínulítil mynd af hnefa sem heldur merki Sjálfstæðisflokksins, bláa fálkanum, í krumlu sinni. Þegar maður les lengra í sýningarskrá sér maður að listamaðurinn gerir sér grein fyrir að tilraunin hefur misheppnast: "Almenningsrými hafa misst mikilvægi sitt í pólitískri umræðu og sýndarveruleikinn og félagsmiðlar eru hinir nýju veggir fyrir byltingarkenndar hugmyndir og félagsleg samskipti." Facebook veggir-hafi í dag meiri slagkraft en veggir af "holdi og blóði", og óþarfi að splæsa í spreydós, þegar hægt er að spreyja rafrænt á netinu. Veðraður og upplitaður krossviðsveggurinn er aðalstjarna sýningarinnar. Fallegur, malerískur og heillandi í litbrigðum. Hann nýtur sín best þegar sem fæst húsþök eða Hallgrímskirkjuturnar gægjast yfir hann, en er samt alltaf flottur. Myndin innst í skotinu, þar sem myndavélin súmmar mest inn á vegginn, er þannig fallegust. Birtan er íslensk, súld og leysingar, sólin björt bak við ský, og snjórinn að hopa, hiti um frostmark. Ekta íslenskt. Mest lesið Dagbók móður: „Það var eins og þeir sæju eitthvað sem ég sá ekki” Áskorun Jólagjafir íslenskra vinnustaða Lífið Jólagjöf ársins er stóllinn sem getur allt nema flogið Lífið Brostnar væntingar á Frostrósum Gagnrýni Besta jólagjöfin að sjá bata foreldranna Lífið Áreittar í sundi fyrir það að vera hinsegin Menning „Í stórgróða“ að eyða jólunum á Tene Lífið Guðmundur „ofpeppaðist“ og reif sig á kassann Lífið Frægir fjölguðu sér árið 2024 Lífið Myndaveisla: Rauð jól hjá Jökli í Kaleo Lífið Fleiri fréttir Brostnar væntingar á Frostrósum Jólakötturinn hvæsti á tónleikagesti Bríet olli vonbrigðum Helgi Björns tryllti lýðinn á 40 ára afmæli Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Sjá meira
Á sýningunni eru sjö myndir sem teknar eru á eins árs tímabili. Myndirnar virðast allar hafa verið teknar snemma að vori eða seint um haust, miðað við snjómagnið á götunni fyrir framan vegginn og birtuna á myndunum. Þetta eru ekki stórar myndir en passlegar fyrir sýningarrýmið, sem ber heitið Skotið og ber það nafn með rentu. Myndasería af vegg sem umlykur byggingarsvæði í miðbæ Reykjavíkur. Þetta hljómar satt að segja ekki neitt brjálæðislega spennandi, en þetta er samt myndefnið sem ljósmyndarinn Ingvar Högni Ragnarsson valdi sér fyrir einkasýninguna Veggir sem nú stendur yfir í Ljósmyndasafni Reykjavíkur. Í sýningarskrá segir að á byggingarsvæðinu sem veggurinn umlykur, hafi staðið til að byggja ódýrar íbúðir fyrir ungt fólk í Reykjavík, en það hefur staðið tómt og óraskað frá efnahagshruninu. Jafnframt segir að verkefnið hafi verið hugsað sem "tilraun til að skrásetja félagslegar aðstæður og fylgjast með þeim pólitísku, félagslegu og hagfræðilegu breytingum sem áttu sér stað hér á landi eftir búsáhaldabyltinguna." Einmitt, gæti einhver sagt. Eru væntingarnar listamannsins til verkefnisins ekki aðeins of háleitar. Býst hann við því virkilega að serían birti okkur þá niðurstöðu sem hann sækist eftir? Kannski er þetta raunverulega einlæg viðleitni listamannsins, eða einfaldlega lúmskur húmor, enda er harla lítið að gerast á myndunum. Þetta er nánast sama myndin aftur og aftur. Af sama veggnum. Þetta er eins og að horfa á málningu þorna. En viti menn, þegar maður gengur frá einni mynd til annarrar og skoðar betur þá sér maður eitthvað krot vera að birtast á veggnum, einhverjar skammstafanir. Svo æsast leikar, með gulu spreyti stendur skrifað: "Ekki vera". Já, spurning hvort þetta sé ádeila á hrunið. Svo kemur sprengjan: Pínulítil mynd af hnefa sem heldur merki Sjálfstæðisflokksins, bláa fálkanum, í krumlu sinni. Þegar maður les lengra í sýningarskrá sér maður að listamaðurinn gerir sér grein fyrir að tilraunin hefur misheppnast: "Almenningsrými hafa misst mikilvægi sitt í pólitískri umræðu og sýndarveruleikinn og félagsmiðlar eru hinir nýju veggir fyrir byltingarkenndar hugmyndir og félagsleg samskipti." Facebook veggir-hafi í dag meiri slagkraft en veggir af "holdi og blóði", og óþarfi að splæsa í spreydós, þegar hægt er að spreyja rafrænt á netinu. Veðraður og upplitaður krossviðsveggurinn er aðalstjarna sýningarinnar. Fallegur, malerískur og heillandi í litbrigðum. Hann nýtur sín best þegar sem fæst húsþök eða Hallgrímskirkjuturnar gægjast yfir hann, en er samt alltaf flottur. Myndin innst í skotinu, þar sem myndavélin súmmar mest inn á vegginn, er þannig fallegust. Birtan er íslensk, súld og leysingar, sólin björt bak við ský, og snjórinn að hopa, hiti um frostmark. Ekta íslenskt.
Mest lesið Dagbók móður: „Það var eins og þeir sæju eitthvað sem ég sá ekki” Áskorun Jólagjafir íslenskra vinnustaða Lífið Jólagjöf ársins er stóllinn sem getur allt nema flogið Lífið Brostnar væntingar á Frostrósum Gagnrýni Besta jólagjöfin að sjá bata foreldranna Lífið Áreittar í sundi fyrir það að vera hinsegin Menning „Í stórgróða“ að eyða jólunum á Tene Lífið Guðmundur „ofpeppaðist“ og reif sig á kassann Lífið Frægir fjölguðu sér árið 2024 Lífið Myndaveisla: Rauð jól hjá Jökli í Kaleo Lífið Fleiri fréttir Brostnar væntingar á Frostrósum Jólakötturinn hvæsti á tónleikagesti Bríet olli vonbrigðum Helgi Björns tryllti lýðinn á 40 ára afmæli Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Sjá meira