Loðnar nótur Jónas Sen skrifar 30. janúar 2012 21:00 Tinna Þorsteinsdóttir. Tónlist. Tinna Þorsteinsdóttir. Píanóverk eftir Kjartan Ólafsson, Önnu S. Þorvaldsdóttur, Davíð Brynjar Franzson, Jónas Tómasson, Hafdísi Bjarnadóttur og Áka Ásgeirsson. Myrkir músíkdagar í Hörpu. Ég veit ekki hvort það var salurinn, flygillinn eða tækni píanóleikarans. En það var eitthvað sem ekki virkaði. Tinna Þorsteinsdóttir frumflutti nokkrar píanótónsmíðar á Myrkum músíkdögum á laugardaginn. Tónleikarnir voru í Norðurljósum í Hörpu, sal sem er með mjög sveigjanlegan hljómburð. Mér sýndist flygillinn ekki vera í fullri stærð, sem er í sjálfu sér ekki óeðlilegt í sal af minni gerðinni. En í þetta sinn var hljómurinn ekki nógu magnaður fyrir sum verkanna á efnisskránni. Kannski var hljómburðurinn ekki rétt stilltur. Tækni píanóleikarans vafðist líka dálítið fyrir. Í nokkrum tónsmíðum þurfti að spila hratt, og af töluverðri snerpu. Hyrnan II eftir Hafdísi Bjarnadóttur var þannig verk. Einnig Mozaik VI eftir Kjartan Ólafsson. Og líka Jökla og Embla eftir Jónas Tómasson. Í öllum þessum verkum voru hröðu nóturnar óskýrar. Pedalnotkun Tinnu hefði mátt vera talsvert minni. Verkin sjálf voru upp og ofan. Ég hef heyrt þau betri eftir Kjartan. Það sem nú var á dagskránni virkaði sundurlaust. Sömuleiðis var Scape eftir Önnu Þorvaldsdóttur klisjukennt. Mikið var um langa, liggjandi hljóma og yfir þeim flutu hraðar nótnahendingar í diskantinum. Maður hefur heyrt þetta áður. Kannski voru hröðu nóturnar ekki nógu vel leiknar. Verk Jónasar var meira sannfærandi. Það byrjaði á hálfrómantískum nótum, en hvarf fljótlega inn í óræða kyrrð sem var grípandi. Einnig voru síendurteknar nótur í The Negotiation of Context eftir Davíð Brynjar Franzson skemmtilegar. Tinna naut þar aðstoðar Franks Aarnink slagverksleikara, sem gerði allt mögulegt við strengi píanósins á meðan Tinna spilaði. Útkoman var blæbrigðarík og heillandi. Ég hugsa líka að tónsmíð Hafdísar sé ágæt, lífleg og spennandi. Hún var bara ekki almennilega spiluð. Í lokin flutti Tinna verk eftir Áka Ásgeirsson þar sem skjáhvíluleg grafík á stórum skjá sagði fyrir um hvaða nótur ætti að spila. Sú hugmynd er orðin ósköp þreytt, og eftir því þreytandi. Niðurstaða: Tæknivandamál einkenndu tónleikana, og sum verkin voru slöpp. Mest lesið „Það braut ísinn að við hefðum deitað sama gaurinn“ Lífið „Ég var heppinn. En ekki hann“ Lífið „Það er önnur hver gella með í vörunum“ Lífið Karlmennskuhlaðvarpið heyrir sögunni til Lífið Fréttatía vikunnar: Körfubolti, laxaastmi og stýrivextir Lífið Gómsætar haustkökur að hætti Elenoru Lífið Ólafur Ragnar skellti sér á sæþotu eftir langan dag Lífið Simmi Vill og Sunneva Einars létu sig ekki vanta á Jókerinn Lífið Skrúfaði titrarann í sundur til að forða nágrönnum frá ónæði Lífið „Hrátt háþróað krass, langt leitt krot“ Menning Fleiri fréttir Speak No Evil: Pabbi er ekki með fulle fem Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Sjá meira
Tónlist. Tinna Þorsteinsdóttir. Píanóverk eftir Kjartan Ólafsson, Önnu S. Þorvaldsdóttur, Davíð Brynjar Franzson, Jónas Tómasson, Hafdísi Bjarnadóttur og Áka Ásgeirsson. Myrkir músíkdagar í Hörpu. Ég veit ekki hvort það var salurinn, flygillinn eða tækni píanóleikarans. En það var eitthvað sem ekki virkaði. Tinna Þorsteinsdóttir frumflutti nokkrar píanótónsmíðar á Myrkum músíkdögum á laugardaginn. Tónleikarnir voru í Norðurljósum í Hörpu, sal sem er með mjög sveigjanlegan hljómburð. Mér sýndist flygillinn ekki vera í fullri stærð, sem er í sjálfu sér ekki óeðlilegt í sal af minni gerðinni. En í þetta sinn var hljómurinn ekki nógu magnaður fyrir sum verkanna á efnisskránni. Kannski var hljómburðurinn ekki rétt stilltur. Tækni píanóleikarans vafðist líka dálítið fyrir. Í nokkrum tónsmíðum þurfti að spila hratt, og af töluverðri snerpu. Hyrnan II eftir Hafdísi Bjarnadóttur var þannig verk. Einnig Mozaik VI eftir Kjartan Ólafsson. Og líka Jökla og Embla eftir Jónas Tómasson. Í öllum þessum verkum voru hröðu nóturnar óskýrar. Pedalnotkun Tinnu hefði mátt vera talsvert minni. Verkin sjálf voru upp og ofan. Ég hef heyrt þau betri eftir Kjartan. Það sem nú var á dagskránni virkaði sundurlaust. Sömuleiðis var Scape eftir Önnu Þorvaldsdóttur klisjukennt. Mikið var um langa, liggjandi hljóma og yfir þeim flutu hraðar nótnahendingar í diskantinum. Maður hefur heyrt þetta áður. Kannski voru hröðu nóturnar ekki nógu vel leiknar. Verk Jónasar var meira sannfærandi. Það byrjaði á hálfrómantískum nótum, en hvarf fljótlega inn í óræða kyrrð sem var grípandi. Einnig voru síendurteknar nótur í The Negotiation of Context eftir Davíð Brynjar Franzson skemmtilegar. Tinna naut þar aðstoðar Franks Aarnink slagverksleikara, sem gerði allt mögulegt við strengi píanósins á meðan Tinna spilaði. Útkoman var blæbrigðarík og heillandi. Ég hugsa líka að tónsmíð Hafdísar sé ágæt, lífleg og spennandi. Hún var bara ekki almennilega spiluð. Í lokin flutti Tinna verk eftir Áka Ásgeirsson þar sem skjáhvíluleg grafík á stórum skjá sagði fyrir um hvaða nótur ætti að spila. Sú hugmynd er orðin ósköp þreytt, og eftir því þreytandi. Niðurstaða: Tæknivandamál einkenndu tónleikana, og sum verkin voru slöpp.
Mest lesið „Það braut ísinn að við hefðum deitað sama gaurinn“ Lífið „Ég var heppinn. En ekki hann“ Lífið „Það er önnur hver gella með í vörunum“ Lífið Karlmennskuhlaðvarpið heyrir sögunni til Lífið Fréttatía vikunnar: Körfubolti, laxaastmi og stýrivextir Lífið Gómsætar haustkökur að hætti Elenoru Lífið Ólafur Ragnar skellti sér á sæþotu eftir langan dag Lífið Simmi Vill og Sunneva Einars létu sig ekki vanta á Jókerinn Lífið Skrúfaði titrarann í sundur til að forða nágrönnum frá ónæði Lífið „Hrátt háþróað krass, langt leitt krot“ Menning Fleiri fréttir Speak No Evil: Pabbi er ekki með fulle fem Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Sjá meira