Grátur og gnístran tanna Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 20. febrúar 2012 15:00 Bíó. Extremely Loud and Incredibly Close. Leikstjórn: Stephen Daldry. Leikarar: Thomas Horn, Tom Hanks, Sandra Bullock, Max von Sydow, Viola Davis, John Goodman, Jeffrey Wright. Í New York árið 2001 býr Thomas nokkur Schell, eldklár en sérstakur piltur sem missir föður sinn í árásinni á Tvíburaturnana 11. september. Eins og gefur að skilja á drengurinn erfitt með að aðlagast föðurleysinu og sætta sig við missinn, þó að ástrík móðir hans vilji allt fyrir hann gera, og eftir að Thomas finnur dularfullan lykil í dóti föður síns leggur hann af stað í mikla leit um alla borg að lásnum sem hann gengur að. Þó leikstjórinn sé breskur á hann í litlum vandræðum með að fylla myndina af bandarískri ofurtilfinningasemi að hætti Hollywood. Efnið býður að vísu hættunni heim, en myndin er byggð á samnefndri skáldsögu eftir Jonathan Safran Foer sem naut mikilla vinsælda vestanhafs. Það væri bæði ástæðulaust og ósmekklegt að fjalla á kaldranalegan máta um árásirnar á World Trade Center en hér er stundum stigið óþarflega mikið yfir vellustrikið. Samt keppir myndin um sjálf Óskarsverðlaunin fyrir bestu mynd. Myndin á þó ágæta spretti inn á milli. Hinn ungi Thomas Horn stendur sig frábærlega í sínu hlutverki og Tom Hanks er traustur sem hressi pabbinn. Auðvitað er hann það, hann er holdgervingur hressa pabbans. Max Von Sydow fékk síðan tilnefningu fyrir rullu sína sem þögla gamalmennið sem hjálpar syrgjandi strákpjakknum að leita lássins, en satt best að segja skil ég ekki hvers vegna. Sydow er frábær leikari sem hefur aðeins einu sinni áður verið tilnefndur. Hér gengur hann um götur og sýnir útkrotaðar hendur sínar til skiptis á milli þess sem hann skrifar í gormabók, og uppsker aukaleikaratilnefningu fyrir það. Spes, en líklega lýsandi fyrir hið magra Óskarsár 2011. Niðurstaða: Ekki alslæm mynd, en rembist ítrekað við að græta áhorfendur. Leikararnir halda þessu uppi. Mest lesið „Greyið, hann þarf að horfa á mig deyja“ Lífið Bandaríkjaforseti birtir bull í bunkum Lífið Myndaveisla: Landinn skemmti sér konunglega í Vaglaskógi Lífið Óvæntur Johnny Depp heiðraði Ozzy með Alice Cooper Lífið Gervigreindarfyrirsæta í Vogue vekur ugg Tíska og hönnun Ragga Holm og Elma giftu sig Lífið Krakkatían: Dvergarnir sjö, klukkuturn og plánetur Lífið Hlaupadellan varð að fatamerki: „Ég er giftur götunni“ Tíska og hönnun „Seldist upp í rúturnar nánast jafn snarlega og á tónleikana“ Lífið Unaðsvörur Harry Styles valda titringi Lífið Fleiri fréttir Vók Ofurmenni slaufað Gamli er (ekki) alveg með'etta Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Norah Jones: Tíminn stóð í stað þar til ljóskastarinn vakti mann Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Sjá meira
Bíó. Extremely Loud and Incredibly Close. Leikstjórn: Stephen Daldry. Leikarar: Thomas Horn, Tom Hanks, Sandra Bullock, Max von Sydow, Viola Davis, John Goodman, Jeffrey Wright. Í New York árið 2001 býr Thomas nokkur Schell, eldklár en sérstakur piltur sem missir föður sinn í árásinni á Tvíburaturnana 11. september. Eins og gefur að skilja á drengurinn erfitt með að aðlagast föðurleysinu og sætta sig við missinn, þó að ástrík móðir hans vilji allt fyrir hann gera, og eftir að Thomas finnur dularfullan lykil í dóti föður síns leggur hann af stað í mikla leit um alla borg að lásnum sem hann gengur að. Þó leikstjórinn sé breskur á hann í litlum vandræðum með að fylla myndina af bandarískri ofurtilfinningasemi að hætti Hollywood. Efnið býður að vísu hættunni heim, en myndin er byggð á samnefndri skáldsögu eftir Jonathan Safran Foer sem naut mikilla vinsælda vestanhafs. Það væri bæði ástæðulaust og ósmekklegt að fjalla á kaldranalegan máta um árásirnar á World Trade Center en hér er stundum stigið óþarflega mikið yfir vellustrikið. Samt keppir myndin um sjálf Óskarsverðlaunin fyrir bestu mynd. Myndin á þó ágæta spretti inn á milli. Hinn ungi Thomas Horn stendur sig frábærlega í sínu hlutverki og Tom Hanks er traustur sem hressi pabbinn. Auðvitað er hann það, hann er holdgervingur hressa pabbans. Max Von Sydow fékk síðan tilnefningu fyrir rullu sína sem þögla gamalmennið sem hjálpar syrgjandi strákpjakknum að leita lássins, en satt best að segja skil ég ekki hvers vegna. Sydow er frábær leikari sem hefur aðeins einu sinni áður verið tilnefndur. Hér gengur hann um götur og sýnir útkrotaðar hendur sínar til skiptis á milli þess sem hann skrifar í gormabók, og uppsker aukaleikaratilnefningu fyrir það. Spes, en líklega lýsandi fyrir hið magra Óskarsár 2011. Niðurstaða: Ekki alslæm mynd, en rembist ítrekað við að græta áhorfendur. Leikararnir halda þessu uppi.
Mest lesið „Greyið, hann þarf að horfa á mig deyja“ Lífið Bandaríkjaforseti birtir bull í bunkum Lífið Myndaveisla: Landinn skemmti sér konunglega í Vaglaskógi Lífið Óvæntur Johnny Depp heiðraði Ozzy með Alice Cooper Lífið Gervigreindarfyrirsæta í Vogue vekur ugg Tíska og hönnun Ragga Holm og Elma giftu sig Lífið Krakkatían: Dvergarnir sjö, klukkuturn og plánetur Lífið Hlaupadellan varð að fatamerki: „Ég er giftur götunni“ Tíska og hönnun „Seldist upp í rúturnar nánast jafn snarlega og á tónleikana“ Lífið Unaðsvörur Harry Styles valda titringi Lífið Fleiri fréttir Vók Ofurmenni slaufað Gamli er (ekki) alveg með'etta Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Norah Jones: Tíminn stóð í stað þar til ljóskastarinn vakti mann Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Sjá meira