Borgardama bíður eftir vori Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 8. maí 2013 07:00 Ég skellti mér í drifhvítum strigaskóm í vinnuna í morgun. Skildi úlpuna eftir heima og renndi ekki einu sinni upp jakkanum. Batt þó á mig trefil. Á leiðinni minnti ég sjálfa mig á að kaupa sólarvörn á krakkana í næstu innkaupaferð. Það styttist í að sólin fari að verma á þeim kinnarnar þó svalt hafi verið í veðri undanfarið. Glænýju sólgleraugun voru í vasanum. Ég var létt í spori. Þetta var fyrsti dagurinn að mér fannst þar sem hitastigið úti var í nokkru samhengi við það sem mér sýndist út um gluggann. Ekki sama svikula gluggaveðrið og hafði lokkað mig út illa klædda dag eftir dag. Ég hafði margsinnis látið blekkjast. Barmaði mér síðan yfir nefrennslinu sem ég uppskar. Reyndi að ná úr mér hrollinum með heitu kakói og fjargviðraðist yfir „ótíðinni“. Ótíðin hafði verið vinsælt umræðuefni á kaffistofunni síðustu vikurnar og í raun í allan vetur. Fólk var orðið langeygt eftir betri tíð og fannst veturinn engan endi ætla að taka. Kvartaði yfir því hvað umferðin um göturnar gekk hægt í slyddunni. Það hafði meira að segja snjóað einn morguninn svo hvítnaði niður í svörð. Þó snjóinn hafi allan tekið upp eftir hádegi sama dag var þetta engu lagi líkt, svona í apríl! En nú var vorið handan við hornið, loksins. Þar sem ég renndi yfir fréttir dagsins rak ég augun í litla frétt úr minni heimasveit norðan heiða. Fréttinni fylgdi mynd. Þar mátti sjá jeppa ekið gegnum djúp snjógöng svo ruðningarnir náðu yfir bílþakið. Myndin var tekin daginn áður. Í sveitinni minni hefur snjóinn ekki tekið upp síðan í september og víða eru margir metrar enn niður í jörð. Þar snjóaði síðast í gær. Þegar kom að heimferð ætlaði ég ekki að trúa mínum eigin augum. Það var að sjálfsögðu farið að rigna, og ég á hvítu strigaskónum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun
Ég skellti mér í drifhvítum strigaskóm í vinnuna í morgun. Skildi úlpuna eftir heima og renndi ekki einu sinni upp jakkanum. Batt þó á mig trefil. Á leiðinni minnti ég sjálfa mig á að kaupa sólarvörn á krakkana í næstu innkaupaferð. Það styttist í að sólin fari að verma á þeim kinnarnar þó svalt hafi verið í veðri undanfarið. Glænýju sólgleraugun voru í vasanum. Ég var létt í spori. Þetta var fyrsti dagurinn að mér fannst þar sem hitastigið úti var í nokkru samhengi við það sem mér sýndist út um gluggann. Ekki sama svikula gluggaveðrið og hafði lokkað mig út illa klædda dag eftir dag. Ég hafði margsinnis látið blekkjast. Barmaði mér síðan yfir nefrennslinu sem ég uppskar. Reyndi að ná úr mér hrollinum með heitu kakói og fjargviðraðist yfir „ótíðinni“. Ótíðin hafði verið vinsælt umræðuefni á kaffistofunni síðustu vikurnar og í raun í allan vetur. Fólk var orðið langeygt eftir betri tíð og fannst veturinn engan endi ætla að taka. Kvartaði yfir því hvað umferðin um göturnar gekk hægt í slyddunni. Það hafði meira að segja snjóað einn morguninn svo hvítnaði niður í svörð. Þó snjóinn hafi allan tekið upp eftir hádegi sama dag var þetta engu lagi líkt, svona í apríl! En nú var vorið handan við hornið, loksins. Þar sem ég renndi yfir fréttir dagsins rak ég augun í litla frétt úr minni heimasveit norðan heiða. Fréttinni fylgdi mynd. Þar mátti sjá jeppa ekið gegnum djúp snjógöng svo ruðningarnir náðu yfir bílþakið. Myndin var tekin daginn áður. Í sveitinni minni hefur snjóinn ekki tekið upp síðan í september og víða eru margir metrar enn niður í jörð. Þar snjóaði síðast í gær. Þegar kom að heimferð ætlaði ég ekki að trúa mínum eigin augum. Það var að sjálfsögðu farið að rigna, og ég á hvítu strigaskónum.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun