Öfgaflokkar gegn Evrópusamruna Ólafur Þ. Stephensen skrifar 27. maí 2014 07:00 Flokkar sem eru andsnúnir Evrópusamstarfinu náðu víða góðum árangri í kosningunum til Evrópuþingsins um síðustu helgi. Með í pakkanum fylgdu ýmis sjónarmið einstakra flokka sem eru líklega heldur ógeðfelld fyrir smekk íslenzkra kjósenda, til dæmis daður við nazisma og fasisma, andúð á útlendingum og samkynhneigðum og gamaldags sýn á hlutverk kynjanna, að ekki sé talað um andstöðu við moskubyggingar. Það breytir ekki því að hefðbundnari og hófsamari flokkar, sem víðast hvar eru við völd í Evrópusambandsríkjunum, verða að taka mark á þeim skilaboðum sem kjósendur senda með því að greiða þessum flokkum atkvæði sitt. Að stórum hluta útskýrir efnahagskreppa undanfarinna ára árangur lýðskrumsflokka í ESB-ríkjum. Að einhverju leyti hefur sambandið verið haft fyrir rangri sök og því verið kennt um niðurskurð og aðhaldsaðgerðir sem voru óhjákvæmilegar vegna óstjórnar og eyðslu einstakra ríkisstjórna. Að einhverju leyti skýrast úrslitin af því að almenningur er þreyttur á hefðbundnu flokkunum og gömlu stjórnmálaelítunni, sem nær illa til fólks. Það er vandi sem ekki er bundinn við ESB; við Íslendingar þekkjum hann til dæmis ágætlega. Og svo fer ekki á milli mála að Evrópusambandið er í huga margra flókið, fjarlægt, óskilvirkt og kemur hagsmunum hins almenna kjósanda lítið við. Þessi kosningaúrslit þýða að bæði hefðbundnir flokkar í aðildarríkjunum og stofnanir Evrópusambandsins þurfa að hugsa sinn gang. David Cameron, forsætisráðherra Bretlands, túlkar kosningaúrslitin þannig að þau styðji við hans eigin stefnu um að ekki eigi að ganga lengra á braut Evrópusamrunans, heldur þvert á móti snúa við og afhenda aðildarríkjunum aftur sumt af því valdi sem hefur verið fært til ESB. Þótt hefðbundnari og hófsamari flokkar verði áfram ráðandi á Evrópuþinginu er mjög líklegt að velgengni flokka sem efast um gildi Evrópusamrunans hafi einmitt þessi áhrif; að ekki verði tekin stór stökk fram á við í samrunaþróuninni á næstu árum. Gangi það eftir afsannar það kenningu margra efasemdamanna að Evrópuþingið skipti engu máli, hafi engin áhrif og þess vegna séu Evrópuþingskosningarnar líka húmbúkk. Raunar er dálítið skondið að sjá að sumir, sem hafa haldið slíkum sjónarmiðum fram, eru nú eftir helgina þeirrar skoðunar að þessar kosningar marki merk tímamót í sögu Evrópusambandsins. Þannig er það nú samt líklega; þessi kosningaúrslit munu breyta þróun sambandsins, að minnsta kosti um skeið. Og almenningur í ESB-ríkjunum hefur þá með lýðræðislegum hætti haft áhrif sem talsmenn margra lýðskrumsflokkanna halda fram að hann hafi alls ekki! En hvað þýðir þetta fyrir umsóknarríkið Ísland? Væntanlega að hægt verður á þeirri samrunaþróun sem margir íslenzkir stjórnmálamenn óttast að leiði til þess að til verði evrópskt „sambandsríki“ eða „ofurríki“. Það út af fyrir sig myndi gera Evrópusambandið aðgengilegri kost fyrir marga Íslendinga, þótt sjálfsagt fagni fáir því að öfgasjónarmið af ýmsu tagi eignist fleiri fulltrúa á Evrópuþinginu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þetta lítur ekki vel út Jón Ingi Hákonarson Skoðun Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun Glæðing vonar - ekki hjúkrunargreiningin Karen Ósk Björnsdóttir Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Ríkisstjórn með útgjaldablæti er vandamál fyrir fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Máttur orðanna: Breyting á orðavali getur breytt hugarfarinu Ingrid Kuhlman Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun
Flokkar sem eru andsnúnir Evrópusamstarfinu náðu víða góðum árangri í kosningunum til Evrópuþingsins um síðustu helgi. Með í pakkanum fylgdu ýmis sjónarmið einstakra flokka sem eru líklega heldur ógeðfelld fyrir smekk íslenzkra kjósenda, til dæmis daður við nazisma og fasisma, andúð á útlendingum og samkynhneigðum og gamaldags sýn á hlutverk kynjanna, að ekki sé talað um andstöðu við moskubyggingar. Það breytir ekki því að hefðbundnari og hófsamari flokkar, sem víðast hvar eru við völd í Evrópusambandsríkjunum, verða að taka mark á þeim skilaboðum sem kjósendur senda með því að greiða þessum flokkum atkvæði sitt. Að stórum hluta útskýrir efnahagskreppa undanfarinna ára árangur lýðskrumsflokka í ESB-ríkjum. Að einhverju leyti hefur sambandið verið haft fyrir rangri sök og því verið kennt um niðurskurð og aðhaldsaðgerðir sem voru óhjákvæmilegar vegna óstjórnar og eyðslu einstakra ríkisstjórna. Að einhverju leyti skýrast úrslitin af því að almenningur er þreyttur á hefðbundnu flokkunum og gömlu stjórnmálaelítunni, sem nær illa til fólks. Það er vandi sem ekki er bundinn við ESB; við Íslendingar þekkjum hann til dæmis ágætlega. Og svo fer ekki á milli mála að Evrópusambandið er í huga margra flókið, fjarlægt, óskilvirkt og kemur hagsmunum hins almenna kjósanda lítið við. Þessi kosningaúrslit þýða að bæði hefðbundnir flokkar í aðildarríkjunum og stofnanir Evrópusambandsins þurfa að hugsa sinn gang. David Cameron, forsætisráðherra Bretlands, túlkar kosningaúrslitin þannig að þau styðji við hans eigin stefnu um að ekki eigi að ganga lengra á braut Evrópusamrunans, heldur þvert á móti snúa við og afhenda aðildarríkjunum aftur sumt af því valdi sem hefur verið fært til ESB. Þótt hefðbundnari og hófsamari flokkar verði áfram ráðandi á Evrópuþinginu er mjög líklegt að velgengni flokka sem efast um gildi Evrópusamrunans hafi einmitt þessi áhrif; að ekki verði tekin stór stökk fram á við í samrunaþróuninni á næstu árum. Gangi það eftir afsannar það kenningu margra efasemdamanna að Evrópuþingið skipti engu máli, hafi engin áhrif og þess vegna séu Evrópuþingskosningarnar líka húmbúkk. Raunar er dálítið skondið að sjá að sumir, sem hafa haldið slíkum sjónarmiðum fram, eru nú eftir helgina þeirrar skoðunar að þessar kosningar marki merk tímamót í sögu Evrópusambandsins. Þannig er það nú samt líklega; þessi kosningaúrslit munu breyta þróun sambandsins, að minnsta kosti um skeið. Og almenningur í ESB-ríkjunum hefur þá með lýðræðislegum hætti haft áhrif sem talsmenn margra lýðskrumsflokkanna halda fram að hann hafi alls ekki! En hvað þýðir þetta fyrir umsóknarríkið Ísland? Væntanlega að hægt verður á þeirri samrunaþróun sem margir íslenzkir stjórnmálamenn óttast að leiði til þess að til verði evrópskt „sambandsríki“ eða „ofurríki“. Það út af fyrir sig myndi gera Evrópusambandið aðgengilegri kost fyrir marga Íslendinga, þótt sjálfsagt fagni fáir því að öfgasjónarmið af ýmsu tagi eignist fleiri fulltrúa á Evrópuþinginu.
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun
Ríkisstjórn með útgjaldablæti er vandamál fyrir fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun
Ríkisstjórn með útgjaldablæti er vandamál fyrir fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun