Afhöggvinn hausinn kysstur Jónas Sen skrifar 6. maí 2015 11:30 Bylgja Dís Gunnarsdóttir söng af mikillri prýði á tónleikunum Óp-hópsins í síðustu viku. Visir/Stefán Richard Strauss í Salnum Óp-hópurinn flutti tónlist eftir Richard Strauss. Leikstjórn: Sveinn Einarsson Leikari: Arnar Jónsson Miðvikudagur 29. apríl. Óperan Salóme eftir Richard Strauss vakti mikla hneykslun á sínum tíma, hún þótti guðlast og klám. Salóme var stjúpdóttir Heródesar úr Biblíunni og girntist Jóhannes skírara, sem vildi ekkert með hana hafa. Hún hefndi sín með því að láta hálshöggva hann. Eftirleikurinn fór fyrir brjóstið á fólki. Þar lét Salóme í ljósi ósiðlegar hugsanir um leið og hún hélt á höfði Jóhannesar og kyssti það, alblóðug. Þessi sena var hápunkturinn á fremur misjöfnum Strauss-tónleikum Óp-hópsins í Salnum í Kópavogi á miðvikudagskvöldið. Bylgja Dís Gunnarsdóttir söng og gerði það af mikilli prýði. Söngur hennar var magnaður, fullur af heift og myrkri ástríðu. Hlutverkið krefst breiðs raddsviðs en Bylgja Dís hafði ekkert fyrir því. Röddin var jöfn hvar sem var, bæði á efra og neðra sviði. Leiktilburðirnir voru auk þess viðeigandi brjálæðislegir. Óhugnaðurinn skilaði sér fullkomlega. Verst að það var ekki allt svona gott. Einn af söngvurunum, Ágúst Ólafsson hefur átt betri daga. Morgen var ekki fullnægjandi hjá honum, söngurinn var óöruggur, ef ekki falskur. Hörn Hrafnsdóttir var ekki heldur í sínu besta formi, Allerseelen var hikandi og ekki alveg hreint. Ständchen var litlu skárra. Aðrir söngvarar voru hins vegar góðir. Egill Árni Pálsson var flottur, bæði í Nichts og sem ítalski söngvarinn í Rósariddaranum. Rödd hans var glæsileg, framsetningin óheft og grípandi. Jóhanna Héðinsdóttir söng sömuleiðis vel, einnig Erla Björg Káradóttir. Þær hafa báðar fallegar raddir og miðluðu skáldskapnum í tónlistinni af sannfærandi einlægni. Píanóleikararnir Hrönn Þráinsdóttir og Eva Þyrí Hilmarsdóttir skiluðu sínum hlutverkum af stakri prýði, en voru skemmtilega ólíkar. Þær skiptu undirleikshlutverkunum á milli sín. Eva Þyrí lék sinn part skýrt og örugglega, Hrönn var mýkri og óljósari. Tónleikarnir voru sviðsettir að því leyti að Arnar Jónsson leikari var í hlutverki tónskáldsins. Sveinn Einarsson leikstýrði þessari hlið tónleikanna; það var skemmtilegt. Strauss gamli spjallaði við söngvarana um verkin sín, sem varpaði ljósi á ævi hans og tónsmíðar og var fróðlegt. Tónleikarnir fá plús fyrir þetta. Gaman er þegar hið staðnaða er brotið upp og gert lifandi. Það gerist alltof sjaldan í heimi klassískrar tónlistar. Niðurstaða: Tónleikarnir voru upp og ofan, sumt var magnað, annað ekki. Gagnrýni Menning Mest lesið Vængir, bjór og lófaklapp þegar Kaninn var forsýndur Lífið Óhugnanlegt neyðarlínusímtal: „Hann var bara dáinn“ Lífið Frumsýning á Vísi: Villi Vill fer á kostum í tónlistarmyndbandi Luigi Tónlist Jay Leno illa leikinn og með lepp Lífið Datt í miðri sýningu á Ellý: „Eitt lélegasta fall leikhússögunnar“ Lífið „Þetta var það erfitt, að við vorum öll dofin“ Lífið Vilt þú taka þátt í nýjum þætti á Stöð 2? Lífið Eitt fallegasta hús landsins tilbúið Lífið „Þú varst að tala um Klausturmálið!“ Lífið Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Gagnrýni Fleiri fréttir Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Richard Strauss í Salnum Óp-hópurinn flutti tónlist eftir Richard Strauss. Leikstjórn: Sveinn Einarsson Leikari: Arnar Jónsson Miðvikudagur 29. apríl. Óperan Salóme eftir Richard Strauss vakti mikla hneykslun á sínum tíma, hún þótti guðlast og klám. Salóme var stjúpdóttir Heródesar úr Biblíunni og girntist Jóhannes skírara, sem vildi ekkert með hana hafa. Hún hefndi sín með því að láta hálshöggva hann. Eftirleikurinn fór fyrir brjóstið á fólki. Þar lét Salóme í ljósi ósiðlegar hugsanir um leið og hún hélt á höfði Jóhannesar og kyssti það, alblóðug. Þessi sena var hápunkturinn á fremur misjöfnum Strauss-tónleikum Óp-hópsins í Salnum í Kópavogi á miðvikudagskvöldið. Bylgja Dís Gunnarsdóttir söng og gerði það af mikilli prýði. Söngur hennar var magnaður, fullur af heift og myrkri ástríðu. Hlutverkið krefst breiðs raddsviðs en Bylgja Dís hafði ekkert fyrir því. Röddin var jöfn hvar sem var, bæði á efra og neðra sviði. Leiktilburðirnir voru auk þess viðeigandi brjálæðislegir. Óhugnaðurinn skilaði sér fullkomlega. Verst að það var ekki allt svona gott. Einn af söngvurunum, Ágúst Ólafsson hefur átt betri daga. Morgen var ekki fullnægjandi hjá honum, söngurinn var óöruggur, ef ekki falskur. Hörn Hrafnsdóttir var ekki heldur í sínu besta formi, Allerseelen var hikandi og ekki alveg hreint. Ständchen var litlu skárra. Aðrir söngvarar voru hins vegar góðir. Egill Árni Pálsson var flottur, bæði í Nichts og sem ítalski söngvarinn í Rósariddaranum. Rödd hans var glæsileg, framsetningin óheft og grípandi. Jóhanna Héðinsdóttir söng sömuleiðis vel, einnig Erla Björg Káradóttir. Þær hafa báðar fallegar raddir og miðluðu skáldskapnum í tónlistinni af sannfærandi einlægni. Píanóleikararnir Hrönn Þráinsdóttir og Eva Þyrí Hilmarsdóttir skiluðu sínum hlutverkum af stakri prýði, en voru skemmtilega ólíkar. Þær skiptu undirleikshlutverkunum á milli sín. Eva Þyrí lék sinn part skýrt og örugglega, Hrönn var mýkri og óljósari. Tónleikarnir voru sviðsettir að því leyti að Arnar Jónsson leikari var í hlutverki tónskáldsins. Sveinn Einarsson leikstýrði þessari hlið tónleikanna; það var skemmtilegt. Strauss gamli spjallaði við söngvarana um verkin sín, sem varpaði ljósi á ævi hans og tónsmíðar og var fróðlegt. Tónleikarnir fá plús fyrir þetta. Gaman er þegar hið staðnaða er brotið upp og gert lifandi. Það gerist alltof sjaldan í heimi klassískrar tónlistar. Niðurstaða: Tónleikarnir voru upp og ofan, sumt var magnað, annað ekki.
Gagnrýni Menning Mest lesið Vængir, bjór og lófaklapp þegar Kaninn var forsýndur Lífið Óhugnanlegt neyðarlínusímtal: „Hann var bara dáinn“ Lífið Frumsýning á Vísi: Villi Vill fer á kostum í tónlistarmyndbandi Luigi Tónlist Jay Leno illa leikinn og með lepp Lífið Datt í miðri sýningu á Ellý: „Eitt lélegasta fall leikhússögunnar“ Lífið „Þetta var það erfitt, að við vorum öll dofin“ Lífið Vilt þú taka þátt í nýjum þætti á Stöð 2? Lífið Eitt fallegasta hús landsins tilbúið Lífið „Þú varst að tala um Klausturmálið!“ Lífið Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Gagnrýni Fleiri fréttir Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira