Bakþankar

Við þekkjum öll einn

Birta Björnsdóttir skrifar
Ótrúlegur fjöldi kvenna hefur á undanförnum dögum greint frá kynferðisofbeldi sem þær hafa orðið fyrir á lífsleiðinni. Fjöldinn er þvílíkur að mann setur hljóðan við að renna yfir Facebook-síðuna Beauty tips þar sem þessi bylting á sér stað undir merkjunum #þöggun og #konurtala. Og ekkert lát virðist vera á, enn voru að bætast við frásagnir síðdegis í gær.

Fyrir utan aðdáun og hluttekningu til þeirra kvenna sem deilt hafa sögum sínum sat í mér eftir lestur frásagnanna á Beauty tips spurningin hvaða fólk þetta er sem beitir þessu hrottalega ofbeldi.

Hver er til dæmis maðurinn sem misnotaði vinkonu dóttur sinnar ítrekað í fjögur ár? Er hann bara hress í Byko að kaupa sér efni til að bera á pallinn um helgina og er samhliða því að leggja drög að golfferð með félögunum í haust?

En maðurinn sem nauðgaði sambýliskonu sinni eftir að hafa neytt hana til munnmaka, af því að þau voru jú kærustupar? Leggst hann á koddann á kvöldin eftir að hafa horft á nokkra þætti af Game of Thrones og lofar sjálfum sér að vakna snemma og fara í ræktina, grunlaus um þá botnlausu vanlíðan sem hann hefur valdið manneskju sem treysti honum?

Gerendur í kynferðisbrotamálum eru ekki eins og orkarnir í Hringadróttinssögu, auðþekkjanleg og óalandi skrímsli með engan tilgang annan í lífinu en að meiða.

Þetta eitt eiga gerendurnir þó sameiginlegt. Þurfum við ekki í auknum mæli að beina sjónum okkar að þeim sem ofbeldinu beita og hvernig við getum reynt að stemma stigu við þessu ólíðandi samfélagsmeini?

Tölfræðin segir okkur að við þekkjum öll fórnarlamb kynferðisofbeldis. Miðað við það hljótum við öll að þekkja gerendur í slíkum málum. Það er umhugsunarefni.






×