Höfuð eða hjarta? Kristín Þorsteinsdóttir skrifar 23. janúar 2016 07:00 Svo virðist sem ýmiss konar sannindi í pólitík teljist ekki sönn lengur. Á Íslandi höfum við kosningasigur Besta flokksins og Pírata, sem áfram fara með himinskautum í skoðanakönnunum. Í Bretlandi tókst sósíalistanum Jeremy Corbyn að ná formannsstóli Verkamannaflokksins. Annars staðar hafa ógeðfelldari öfl átt upp á pallborðið, eins og Svíþjóðardemókratar eða Jobbik í Ungverjalandi. Vandi er um að spá hverju þetta sætir. Margir virðast sammála um að efnahagshamfarirnar 2008 hafi verið ákveðin vatnaskil. Ef til vill sýndi efnahagsóstjórnin á árunum fyrir heimskreppuna að hin hefðbundnu stjórnmálaöfl eru langt í frá óskeikul eða áhættulaus kostur á valdastól. Hver er þá hættan við að hleypa öðrum að? Innviðir Reykjavíkurborgar hrundu ekki á meðan Besti flokkurinn var við völd. Því er ólíklegt að einhver kollsteypa verði þótt Píratar komist í ríkisstjórn. Völd eiga það líka til að gera fólk íhaldssamara en það taldi sig áður en til kastanna kom. Kosningabaráttan fyrir bandarísku forsetakosningarnar endurspeglar ofangreint að nokkru leyti. Tveir kandídatar, sem áður þóttu varla sérlega forsetalegir, eru nú allt að því líklegastir til að hljóta útnefningu sinna flokka. Um Donald Trump þarf vart að fjölyrða. Frambjóðandinn sem keppist við að yfirbjóða andstæðinga sína. Hann vill loka landamærunum við Mexíkó, banna múslimum að koma til Bandaríkjanna, afneitar staðreyndum um hlýnun jarðar og hefur lýst því yfir að varpa eigi kjarnorkusprengjum á Norður-Kóreu. Trump setti svo punktinn yfir i-ið í vikunni þegar hann kom fram ásamt Söru Palin, sem þykir líklegt varaforsetaefni nái hann kjöri. Líkur sækir líkan heim. Á hinum vængnum er það öldungurinn Bernie Sanders sem gæti staðið uppi sem sigurvegari. Sanders lýsir sjálfum sér sem sósíaldemókrata. Er andvígur bankaræðinu á Wall Street og vill innleiða skattahækkanir á efnamesta fólkið. Hann vill jafnframt að allir geti notið heilbrigðisþjónustu, hefur hugmyndir um að innleiða fæðingarorlof og hvetur til varkárni í utanríkismálum. Varla sérstaklega róttækt á norrænan mælikvarða, en nóg til að vera sakaður um daður við kommúnisma vestan hafs. Spurningin er svo hver yrði niðurstaðan ef þessir andstæðu pólar myndu mætast í kjörklefanum. Ómögulegt að segja en líklegt er að bandarískir kjósendur myndu skiptast í tvær hnífjafnar fylkingar. Í þessu liggur sennilega stærsta tækifæri Hillary Clinton. Hún nær til breiðari hóps en Bernie Sanders og er líklegri til að sækja atkvæði á miðjuna. Um þetta þarf hún að sannfæra demókrata á næstunni. Hjá repúblikönum er hins vegar ekki um auðugan garð að gresja þegar kemur að miðjukandídötum. Trump hefur líka ýtt mörgum kollegum sínum lengra til hægri með yfirboðum sínum. Spurningin er hvort kjósendur demókrata greiða atkvæði með höfðinu eða hjartanu í komandi prófkjörum. Hvernig sem fer fylgjumst við hugfangin með. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Donald Trump Kristín Þorsteinsdóttir Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Glundroði Sjálfstæðisflokksins bitnar á hagstjórn og innviðum Árni Rúnar Þorvaldsson Skoðun
Svo virðist sem ýmiss konar sannindi í pólitík teljist ekki sönn lengur. Á Íslandi höfum við kosningasigur Besta flokksins og Pírata, sem áfram fara með himinskautum í skoðanakönnunum. Í Bretlandi tókst sósíalistanum Jeremy Corbyn að ná formannsstóli Verkamannaflokksins. Annars staðar hafa ógeðfelldari öfl átt upp á pallborðið, eins og Svíþjóðardemókratar eða Jobbik í Ungverjalandi. Vandi er um að spá hverju þetta sætir. Margir virðast sammála um að efnahagshamfarirnar 2008 hafi verið ákveðin vatnaskil. Ef til vill sýndi efnahagsóstjórnin á árunum fyrir heimskreppuna að hin hefðbundnu stjórnmálaöfl eru langt í frá óskeikul eða áhættulaus kostur á valdastól. Hver er þá hættan við að hleypa öðrum að? Innviðir Reykjavíkurborgar hrundu ekki á meðan Besti flokkurinn var við völd. Því er ólíklegt að einhver kollsteypa verði þótt Píratar komist í ríkisstjórn. Völd eiga það líka til að gera fólk íhaldssamara en það taldi sig áður en til kastanna kom. Kosningabaráttan fyrir bandarísku forsetakosningarnar endurspeglar ofangreint að nokkru leyti. Tveir kandídatar, sem áður þóttu varla sérlega forsetalegir, eru nú allt að því líklegastir til að hljóta útnefningu sinna flokka. Um Donald Trump þarf vart að fjölyrða. Frambjóðandinn sem keppist við að yfirbjóða andstæðinga sína. Hann vill loka landamærunum við Mexíkó, banna múslimum að koma til Bandaríkjanna, afneitar staðreyndum um hlýnun jarðar og hefur lýst því yfir að varpa eigi kjarnorkusprengjum á Norður-Kóreu. Trump setti svo punktinn yfir i-ið í vikunni þegar hann kom fram ásamt Söru Palin, sem þykir líklegt varaforsetaefni nái hann kjöri. Líkur sækir líkan heim. Á hinum vængnum er það öldungurinn Bernie Sanders sem gæti staðið uppi sem sigurvegari. Sanders lýsir sjálfum sér sem sósíaldemókrata. Er andvígur bankaræðinu á Wall Street og vill innleiða skattahækkanir á efnamesta fólkið. Hann vill jafnframt að allir geti notið heilbrigðisþjónustu, hefur hugmyndir um að innleiða fæðingarorlof og hvetur til varkárni í utanríkismálum. Varla sérstaklega róttækt á norrænan mælikvarða, en nóg til að vera sakaður um daður við kommúnisma vestan hafs. Spurningin er svo hver yrði niðurstaðan ef þessir andstæðu pólar myndu mætast í kjörklefanum. Ómögulegt að segja en líklegt er að bandarískir kjósendur myndu skiptast í tvær hnífjafnar fylkingar. Í þessu liggur sennilega stærsta tækifæri Hillary Clinton. Hún nær til breiðari hóps en Bernie Sanders og er líklegri til að sækja atkvæði á miðjuna. Um þetta þarf hún að sannfæra demókrata á næstunni. Hjá repúblikönum er hins vegar ekki um auðugan garð að gresja þegar kemur að miðjukandídötum. Trump hefur líka ýtt mörgum kollegum sínum lengra til hægri með yfirboðum sínum. Spurningin er hvort kjósendur demókrata greiða atkvæði með höfðinu eða hjartanu í komandi prófkjörum. Hvernig sem fer fylgjumst við hugfangin með.
Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun
Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun