Sunginn Gyrðir Elíasson Jónas Sen skrifar 20. janúar 2016 13:30 Orri Huginn Ágústsson leikari las ljóð Gyrðis á tónleikunum. Visir/Valli Tónlist Söngtónleikar Caput hópurinn ásamt Kristni Sigmundssyni Tónlist eftir Hauk Tómasson við ljóð eftir Gyrði Elíasson Breiðholtskirkja Laugardaginn 16. Janúar Talan sextán var í aðalhlutverki á tónleikum Caput hópsins á laugardaginn. Það var sextándi janúar árið tvö þúsund og sextán og klukkan var fjögur. Í tarotspilunum er trompspil númer sextán turninn sem er lostinn eldingu. Ef hann kemur upp í lögn þá er ekki von á góðu. Tónleikar Caput hópsins á laugardaginn lofuðu samt ágætu. Á dagskránni var nýtt verk eftir Hauk Tómasson við ljóð hins virta og marglofaða Gyrðis Elíassonar. Og ekki bara það: Kristinn Sigmundsson söng einsöng. Tónlistin lét lítið yfir sér. Fámennur hópur hljóðfæraleikara lék á veikradda hljóðfæri, þ.?á?m. langspil og stofuorgel. Tónavefurinn var fíngerður. Hann byggðist oft á einföldum hendingum sem voru endurteknar í ýmsum myndum og með mismunandi blæbrigðum. Hljómarnir voru skrýtnir og skuggalegir. Þetta kom ekki illa út í fyrstu. En þegar á leið fór gamanið að kárna. Ljóð Gyrðis eru innhverf og tvíræð, þau eru stutt en undir niðri er heilmikið drama. Það er stundum reiði í þeim og stíllinn getur verið hvass. Þetta skilaði sér ekki í tónlistinni. Hún var svo ládeyðukennd og sviplaus að maður þurfti að hafa sig allan við til að halda sér vakandi. Kristinn fór þó ágætlega með hlutverk sitt. En hann hafði bara ekki úr bitastæðu hlutverki að moða. Laglínurnar voru ómstríðar og torræðar, en að sama skapi sérkennilega andlausar. Þær fóru ljóðunum ekki vel. Hljóðfæraleikararnir voru fagmannlegir. Þetta voru þeir Guðni Franzson, Örn Magnússon, Steef van Oosterhout og Sigurður Halldórsson. Spilamennskan var fáguð og prýðilega ígrunduð. Því miður var það ekki nóg. Á undan tónverkinu las Orri Huginn Ágústsson upp þrettán ljóð eftir Gyrði við sveimkennda tónlist Hauks sem var á mörkum hins heyranlega. Það kom miklu betur út. Orri las skýrt og með hæfilega leikrænum tilþrifum. Og bakgrunnstónlistin truflaði ekki, heldur rammaði ljóðin fallega inn. Af hverju gat ekki allt verið svona? Niðurstaða: Falleg ljóð en rislítil tónlist. Menning Mest lesið Vængir, bjór og lófaklapp þegar Kaninn var forsýndur Lífið Óhugnanlegt neyðarlínusímtal: „Hann var bara dáinn“ Lífið Frumsýning á Vísi: Villi Vill fer á kostum í tónlistarmyndbandi Luigi Tónlist Jay Leno illa leikinn og með lepp Lífið Datt í miðri sýningu á Ellý: „Eitt lélegasta fall leikhússögunnar“ Lífið „Þetta var það erfitt, að við vorum öll dofin“ Lífið Vilt þú taka þátt í nýjum þætti á Stöð 2? Lífið Eitt fallegasta hús landsins tilbúið Lífið „Þú varst að tala um Klausturmálið!“ Lífið Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Gagnrýni Fleiri fréttir Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Tónlist Söngtónleikar Caput hópurinn ásamt Kristni Sigmundssyni Tónlist eftir Hauk Tómasson við ljóð eftir Gyrði Elíasson Breiðholtskirkja Laugardaginn 16. Janúar Talan sextán var í aðalhlutverki á tónleikum Caput hópsins á laugardaginn. Það var sextándi janúar árið tvö þúsund og sextán og klukkan var fjögur. Í tarotspilunum er trompspil númer sextán turninn sem er lostinn eldingu. Ef hann kemur upp í lögn þá er ekki von á góðu. Tónleikar Caput hópsins á laugardaginn lofuðu samt ágætu. Á dagskránni var nýtt verk eftir Hauk Tómasson við ljóð hins virta og marglofaða Gyrðis Elíassonar. Og ekki bara það: Kristinn Sigmundsson söng einsöng. Tónlistin lét lítið yfir sér. Fámennur hópur hljóðfæraleikara lék á veikradda hljóðfæri, þ.?á?m. langspil og stofuorgel. Tónavefurinn var fíngerður. Hann byggðist oft á einföldum hendingum sem voru endurteknar í ýmsum myndum og með mismunandi blæbrigðum. Hljómarnir voru skrýtnir og skuggalegir. Þetta kom ekki illa út í fyrstu. En þegar á leið fór gamanið að kárna. Ljóð Gyrðis eru innhverf og tvíræð, þau eru stutt en undir niðri er heilmikið drama. Það er stundum reiði í þeim og stíllinn getur verið hvass. Þetta skilaði sér ekki í tónlistinni. Hún var svo ládeyðukennd og sviplaus að maður þurfti að hafa sig allan við til að halda sér vakandi. Kristinn fór þó ágætlega með hlutverk sitt. En hann hafði bara ekki úr bitastæðu hlutverki að moða. Laglínurnar voru ómstríðar og torræðar, en að sama skapi sérkennilega andlausar. Þær fóru ljóðunum ekki vel. Hljóðfæraleikararnir voru fagmannlegir. Þetta voru þeir Guðni Franzson, Örn Magnússon, Steef van Oosterhout og Sigurður Halldórsson. Spilamennskan var fáguð og prýðilega ígrunduð. Því miður var það ekki nóg. Á undan tónverkinu las Orri Huginn Ágústsson upp þrettán ljóð eftir Gyrði við sveimkennda tónlist Hauks sem var á mörkum hins heyranlega. Það kom miklu betur út. Orri las skýrt og með hæfilega leikrænum tilþrifum. Og bakgrunnstónlistin truflaði ekki, heldur rammaði ljóðin fallega inn. Af hverju gat ekki allt verið svona? Niðurstaða: Falleg ljóð en rislítil tónlist.
Menning Mest lesið Vængir, bjór og lófaklapp þegar Kaninn var forsýndur Lífið Óhugnanlegt neyðarlínusímtal: „Hann var bara dáinn“ Lífið Frumsýning á Vísi: Villi Vill fer á kostum í tónlistarmyndbandi Luigi Tónlist Jay Leno illa leikinn og með lepp Lífið Datt í miðri sýningu á Ellý: „Eitt lélegasta fall leikhússögunnar“ Lífið „Þetta var það erfitt, að við vorum öll dofin“ Lífið Vilt þú taka þátt í nýjum þætti á Stöð 2? Lífið Eitt fallegasta hús landsins tilbúið Lífið „Þú varst að tala um Klausturmálið!“ Lífið Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Gagnrýni Fleiri fréttir Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira