Pabbastund Erla Björg Gunnarsdóttir skrifar 31. maí 2016 07:00 Ég á ekki margar minningar um pabba minn sem lést langt fyrir aldur fram. Því dýrmætari eru augnablikin sem lifa í hugskotinu. Lykt, hlátur, háhestur. Ég breytist í stelpuskott. Ein sterkasta minningin er af okkur í sturtu. Hann raular, örugglega lag með Dire Straits, eða Bubba, og þvær mér um hárið. Ég fæ sápu í augað en harka af mér því ég vil ekki hreyfa við þessari stund. Ég er svo örugg. Með hendur pabba míns um hausinn og ljúfa röddina í eyrunum. Og eldrautt auga. Þegar mynd af föður sem heldur á barni sínu í sturtu gekk um Facebook um daginn, hélt ég fyrst að verið væri að deila myndinni því hún væri svo fögur. Hugljúf mynd á mánudegi. Svo kom í ljós að myndin hafði verið bönnuð því hún þótti ósæmileg. Ojj. Nakinn karlmaður með nakið barn. En viðbjóðslegt! Ég varð alveg öskuill. Og vinir mínir sögðu mér frá sinni reynslu. Einn bað mömmuna frekar um að setja krem á dóttur sína eftir að hún datt á hjóli því „pabbi setti krem á píkuna“ gæti hljómað illa í eyrum leikskólakennara daginn eftir. Einn mátti ekki gista hjá sjö ára fótboltastelpum í skála. Svo er það pabbinn sem lék yfir sig í stelpuafmælinu, tók í flugvélar og gaf bangsaknús. Hugsaði lengi um kvöldið hvort hann hefði farið yfir strikið. Ég veit að heimurinn er hættulegur en hann er líka óskaplega fallegur. Stundum þurfum við að velja: Að treysta eða vera ein. Að elska eða komast hjá ástarsorg. Að vera hrædd eða lifa. Helst myndi ég vilja geyma börnin mín í bumbunni alla ævi, en það er lítil hamingja fólgin í því. Fyrir þrjátíu árum þvoði ungur maður stelpunni sinni um hausinn. Hún hlustaði á hann raula og starði á dinglandi typpið sem var einmitt í augnhæð. Það var falleg og mikilvæg stund. Og eðlileg.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 31. maí Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Erla Björg Gunnarsdóttir Mest lesið Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Komið gott! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir Skoðun Örorkubyrði og örorkuframlag lífeyrissjóða Björgvin Jón Bjarnason Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun
Ég á ekki margar minningar um pabba minn sem lést langt fyrir aldur fram. Því dýrmætari eru augnablikin sem lifa í hugskotinu. Lykt, hlátur, háhestur. Ég breytist í stelpuskott. Ein sterkasta minningin er af okkur í sturtu. Hann raular, örugglega lag með Dire Straits, eða Bubba, og þvær mér um hárið. Ég fæ sápu í augað en harka af mér því ég vil ekki hreyfa við þessari stund. Ég er svo örugg. Með hendur pabba míns um hausinn og ljúfa röddina í eyrunum. Og eldrautt auga. Þegar mynd af föður sem heldur á barni sínu í sturtu gekk um Facebook um daginn, hélt ég fyrst að verið væri að deila myndinni því hún væri svo fögur. Hugljúf mynd á mánudegi. Svo kom í ljós að myndin hafði verið bönnuð því hún þótti ósæmileg. Ojj. Nakinn karlmaður með nakið barn. En viðbjóðslegt! Ég varð alveg öskuill. Og vinir mínir sögðu mér frá sinni reynslu. Einn bað mömmuna frekar um að setja krem á dóttur sína eftir að hún datt á hjóli því „pabbi setti krem á píkuna“ gæti hljómað illa í eyrum leikskólakennara daginn eftir. Einn mátti ekki gista hjá sjö ára fótboltastelpum í skála. Svo er það pabbinn sem lék yfir sig í stelpuafmælinu, tók í flugvélar og gaf bangsaknús. Hugsaði lengi um kvöldið hvort hann hefði farið yfir strikið. Ég veit að heimurinn er hættulegur en hann er líka óskaplega fallegur. Stundum þurfum við að velja: Að treysta eða vera ein. Að elska eða komast hjá ástarsorg. Að vera hrædd eða lifa. Helst myndi ég vilja geyma börnin mín í bumbunni alla ævi, en það er lítil hamingja fólgin í því. Fyrir þrjátíu árum þvoði ungur maður stelpunni sinni um hausinn. Hún hlustaði á hann raula og starði á dinglandi typpið sem var einmitt í augnhæð. Það var falleg og mikilvæg stund. Og eðlileg.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 31. maí
Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun
Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson Skoðun