Sjálfsvíg Bjarni Karlsson skrifar 5. október 2016 07:00 Ég hef enga tölu á því fólki sem ég hef mætt í mínu prestsstarfi sem hreinlega treystir sér ekki lengur til að lifa og sér dauðann sem lausn fyrir sig. Ég gæti heldur ekki talið upp í huganum þá einstaklinga sem ég hef rætt við og eru að horfast í augu við ótímabæran dauða sinn en eru staðráðnir í að gera allt til að lifa. Það hefur orðið mér ráðgáta hvernig á því stendur að hóparnir virðast ekki skarast. Aldrei hef ég kynnst dauðvona manneskju sem einlæglega segir sem svo: Dauðadómurinn er góð frétt fyrir mig, ég treysti mér hvort eð er ekki lengur til að lifa. Af hverju ekki? Líklega vegna þess að það að treysta sér ekki til að lifa er ekki það sama og að vilja deyja. Jafn vel þótt margur setji samasem merki þarna á milli og trúi því að hann eða hún vilji í alvöru kveðja lífið held ég ekki að neinn vilji deyja áður en búið er að lifa. Um þessar mundir er Kiwanishreyfingin að selja K-lykilinn til styrktar BUGL og nýjum samtökum sem heita Pieta Ísland. BUGL þarf ekki að kynna en segja má að starfsemi beggja aðila feli í sér beina samstöðu með lífinu. Á meðan BUGL stendur með æsku landsins vilja samtökin Pieta taka sér stöðu með öllum sem sitja í myrkri og skugga sjálfsvígsvanda og sjálfsskaðahegðunar. Í vor tóku um 300 manns þátt í táknrænni göngu „Úr myrkrinu í ljósið“ en sá viðburður markaði upphaf átaksins sem miðar að því að ávarpa sjálfsvígs- og sjálfsskaðavandann með virkum hætti í íslensku samfélagi þannig að engin persóna og engin fjölskylda þurfi að vera ein á báti andspænis þjáningunni sem þessu tengist. Það að treysta sér ekki til að lifa er furðu algeng reynsla. Það merkir samt ekki að maður vilji deyja.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bjarni Karlsson Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson Skoðun Hallgrímur, málið snýst því miður ekki bara um kebab Snorri Másson Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun
Ég hef enga tölu á því fólki sem ég hef mætt í mínu prestsstarfi sem hreinlega treystir sér ekki lengur til að lifa og sér dauðann sem lausn fyrir sig. Ég gæti heldur ekki talið upp í huganum þá einstaklinga sem ég hef rætt við og eru að horfast í augu við ótímabæran dauða sinn en eru staðráðnir í að gera allt til að lifa. Það hefur orðið mér ráðgáta hvernig á því stendur að hóparnir virðast ekki skarast. Aldrei hef ég kynnst dauðvona manneskju sem einlæglega segir sem svo: Dauðadómurinn er góð frétt fyrir mig, ég treysti mér hvort eð er ekki lengur til að lifa. Af hverju ekki? Líklega vegna þess að það að treysta sér ekki til að lifa er ekki það sama og að vilja deyja. Jafn vel þótt margur setji samasem merki þarna á milli og trúi því að hann eða hún vilji í alvöru kveðja lífið held ég ekki að neinn vilji deyja áður en búið er að lifa. Um þessar mundir er Kiwanishreyfingin að selja K-lykilinn til styrktar BUGL og nýjum samtökum sem heita Pieta Ísland. BUGL þarf ekki að kynna en segja má að starfsemi beggja aðila feli í sér beina samstöðu með lífinu. Á meðan BUGL stendur með æsku landsins vilja samtökin Pieta taka sér stöðu með öllum sem sitja í myrkri og skugga sjálfsvígsvanda og sjálfsskaðahegðunar. Í vor tóku um 300 manns þátt í táknrænni göngu „Úr myrkrinu í ljósið“ en sá viðburður markaði upphaf átaksins sem miðar að því að ávarpa sjálfsvígs- og sjálfsskaðavandann með virkum hætti í íslensku samfélagi þannig að engin persóna og engin fjölskylda þurfi að vera ein á báti andspænis þjáningunni sem þessu tengist. Það að treysta sér ekki til að lifa er furðu algeng reynsla. Það merkir samt ekki að maður vilji deyja.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.