Allir að missa sig yfir þriggja tíma þýskri grínmynd

„Þýskir kvikmyndadagar hafa fylgt okkur í Bíói Paradís frá upphafi og við fylgjumst líka alveg sérstaklega vel með því nýjasta í þýskri kvikmyndagerð á Berlinale-hátíðinni ár hvert,“ segir Ása Baldursdóttir, dagskrárstjóri Þýskra daga í Bíói Paradís sem hefjast í kvöld.

Það eru Bíó Paradís og Goethe Institut sem standa fyrir Þýskum kvikmyndadögum í sjöunda sinn í samstarfi við Þýska sendiráðið. Ása segir að frá upphafi hafi verið leitast við að eignast dreifingarréttinn á sumum þessar þýsku mynda og því hafi þær líka ratað á myndbandaleigu í gegnum sjónvarp eða VOD eins og það er kallað í daglegu tali.

„Þá eignast myndirnar ákveðið framhaldslíf og að auki þá höfum við fengið mikið hrós frá fólki úti á landi sem kemst ekki á Þýska kvikmyndadaga en getur engu að síður notið frábærra mynda.“

Þriggja tíma grín

Ása segir að reglan hafi verið að vera alltaf með sex til sjö kvikmyndir á Þýskum dögum árlega.

„Þetta eru kannski ekki svo margir titlar en þetta er rjóminn af því besta. Við fengum til að mynda að njóta þess heiðurs að vera viðstödd sérstaka blaðamannasýningu í Cannes á Toni Erdmann sem er aðalmyndin okkar í ár. Við stóðum þarna fyrir utan bíóið klukkan níu um morgun ásamt her alþjóðlegra blaðamanna og það vissi enginn við hverju var að búast. Fólk var satt best að segja alveg að mygla við tilhugsunina um að byrja daginn á þriggja tíma langri þýskri gamanmynd,“ segir Ása og hlær við tilhugsunina.

„En svo byrjaði myndin og eftir tvo tíma þá stóð öll höllin upp og klappaði, ég hélt að myndin væri búin og var alveg hissa hvað þetta hafði liðið hratt, en nei þá voru það alþjóðlegir kvikmyndagagnrýnendur sem voru að standa upp fyrir einu atriði í myndinni. Ég fékk gæsahúð. Enda eru núna allir að missa sig af spenningi yfir þessari mynd enda ætlar Hollywood að endurgera hana og enginn annar en Jack Nicholson ætlar mæta aftur til starfa til þess að takast á við þetta magnaða hlutverk.

Toni Erdmann er tilnefnd til Óskarsverðlauna sem besta erlenda myndin og það voru stjarnfræðilega litlar líkur á því að þýsk gamanmynd yrði tilnefnd til Óskarsins. Að auki vann hún evrópsku kvikmyndaverðlaunin og þar eru nú þenkjandi menn að velja það besta af því besta, en málið með þessa mynd er líka að húmorinn í henni er alþjóðlegur og við getum hreinlega ekki beðið eftir að byrja að sýna hana. Við ætluðum að bjóða leikstýrunni, Maren Ade, og eins aðalleikkonunni, Söndru Hüller, en þær eru auðvitað bara að fara á Óskarsverðlaunaafhendinguna og við verðum að kyngja því,“ segir Ása og hlær og bætir við að þau ætli bæði að sýna myndina einu sinni á dag alla hátíðina og að auki þá fari hún í almennar sýningar eftir að Þýskum dögum lýkur.

Uppgjör við fortíðina

Það er eftirtektarvert að einar þrjár myndir af sjö virðast tengjast uppgjöri Þjóðverja við seinni heimsstyrjöldina með einum eða öðrum hætti. Frantz í leikstjórn hins þekkta leikstjóra François Ozon, Der Staat gegen Fritz Bauer, saga manns sem náði að koma háttsettum þýskum nasista fyrir rétt vegna glæpa gegn mannkyni, og loks kvikmyndin Land of Mine eða Under Sandet. En Ása segir að Þjóðverjar hafi verið að stíga fleiri skref í átt til þess að gera upp fortíð sína í kvikmyndum.

„Eftir því sem lengra líður frá fortíð, sem er þó nálæg okkur í tíma, er betra að fjalla um hana en þeir hafa samt verið að gera upp fortíðina í samframleiðslu með öðrum þjóðum. Under Sandet, sem er einnig tilnefnd til Óskarsverðlauna, er einmitt samframleiðsla með Danmörku. Þar segir frá nánast barnungum þýskum hermönnum sem Danir settu í að grafa upp jarðsprengjur á ströndinni. Þetta eru svona örsögur sem verða stórsögur með því að sýna fram á öll litlu svæðin og mannslífin sem urðu fyrir eftirstöðvunum af stríðinu. Algjörlega mögnuð mynd sem enginn ætti að láta fram hjá sér fara.“

Þýskir dagar í Bíói Paradís standa allt til 19. febrúar og á meðal fleiri mynda má nefna Democracy: Im Rausch der Daten eftir David Bernet, Who Am I Kein System ist sicher eftir Baran bo Odar og Gleißendes Glück eftir Sven Taddicken.