Örlög og ævi sr. Hallgríms Péturssonar hafa ávallt verið íslenskri þjóð hugleikin. Ungur hélt hann til Kaupmannahafnar og var fenginn til að kenna Guðríði Símonardóttur, Tyrkja-Guddu, kristindóm. Hann fór að sofa hjá nemandanum og braut þannig gegn guðs og manna lögum. Þau sigldu til Íslands og settust að á Suðurnesjum. Sr. Hallgrímur var ofsóttur af sóknarbörnum sínum og orti um þau þessa vísu:
Úti stend ég ekki glaður
illum þjáður raununum.
Þraut er að vera þurfamaður
þrælanna í Hraununum.
Hallgrímur losnaði úr ánauð stórbokkanna á Suðurnesjum og orti Passíusálmana á Hvalfjarðarströnd. Ekkert bókmenntaverk hefur verið þjóðinni kærara. Kver með sálmunum var lagt í kistuna hjá flestöllum landsmönnum og sálmar Hallgríms sungnir yfir hinum látna.
Lífið fer stöðugt í hringi og nýlega sagði þekktasti álitsgjafi þjóðarinnar að Passíusálmarnir væru leirburður og hnoð. Nokkur fjöldi manna tók undir með álitsgjafanum og sr. Hallgrímur var úthrópaður líkt og forðum í Hvalsnesi. Þetta er tímanna tákn. Kirkjan á undir högg að sækja og það er líklegt til vinsælda í netheimum að kasta helgum manni eins og Hallgrími á bálköstinn.
Mig dreymdi hið holdsveika sálmaskáld á dögunum og sagði honum frá álitsgjafanum og fylgismönnum hans. Skáldið glotti og sagði:
þá blindur leiðir blindan hér,
báðum þeim hætt við falli er.
En hefurðu ekki áhyggjur af þessum árásum á kirkjuna? sagði ég. Hann svaraði að bragði:
Ef hér á jörð er hæðni og háð,
hróp og guðlastan niður sáð,
upp skorið verður eilíft spé,
agg og forsmán í helvíti.
(lesist helvíte)
Bakþankar