Miðaldra á tónleikum Jóhann Óli Eiðsson skrifar 16. maí 2017 07:00 Ef einhvern nema í mannfræði eða félagsfræði vantar hugmynd að lokaverkefni fyrir næsta ár þá bendi ég þeim aðila á að planta sér í salinn á afmælistónleikum hjá gamalli, íslenskri sveitaballasveit. Það er nefnilega stórmerkilegt. Í þau skipti sem ég hef kíkt á slíka tónleika þá hefur mér undantekningalaust brugðið. Mig grunar að í fyrndinni, þegar sveitaballapoppið réð ríkjum, þá hafi verið of lítið um tónleika. Í staðinn hafi fólk fengið heilan haug af böllum. Gallinn er sá að þegar hljómsveitirnar halda afmælistónleika áratugum síðar þá mætir gamli markhópurinn með það hugarfar að hann sé á leið á ball. Um daginn fagnaði SSSól þremur tugum með tónleikum í Háskólabíói. Gestirnir fóru hins vegar alla leið í gamla honkítonkið og hnykkinn með tilheyrandi rápi og háreysti. Þá er frægt þegar Stuðmenn mættu í Hörpuna en tónleikagestir hituðu upp líkt og giggið væri í Húnaveri. Sagan segir að einn þeirra hafi skilað Tópasinu og berjasaftinni niður í salinn af annarri hæð. Hef ekki glóru hvort þetta er satt en sagan er góð. Fyrir mitt leyti var hápunkturinn þegar ég sá Todmobile á Græna hattinum á Akureyri. Fyrir aftan mig sat maður sem fann sig knúinn til að tilkynna tónleikagestum, á meðan Brúðkaupslagið var leikið, hátt og snjallt hvernig brúðkaupsnóttin hans hafði verið. Samkvæmt sögunni var jafn mikill afgangur af rúmbotninum þá nótt og hafði verið af víninu hans fyrir tónleikana. Það er ekkert ef ég væri Guð í þessari sögu, mér þykir ákaflega áhugavert að fylgjast með því hvernig þetta var á árum áður. En það væri svo sem ekkert vitlaust ef fólk tæki mið af því hvort það væri á leið á ball eða tónleika. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jóhann Óli Eiðsson Mest lesið Varalitur á skattagrísinum Helgi Brynjarsson Skoðun Það er betra fyrir okkur öll að Háskóli Íslands efli fjarnám Darri Rafn Hólmarsson Skoðun Það er flókið að eiga næstum 500 milljarða króna á Íslandi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Níðingsverk Jón Daníelsson Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 3/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Stríðsglæpir sem munu ekki gleymast! Hjálmtýr Heiðdal Skoðun 5.maí Alþjóðadagur ljósmæðra Unnur Berglind Friðriksdóttir Skoðun Þegar líða fer að jólum Ísak Hilmarsson Skoðun Við eigum ekki efni á vonleysi né uppgjöf Magnús Magnússon Skoðun Hingað og ekki lengra Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun
Ef einhvern nema í mannfræði eða félagsfræði vantar hugmynd að lokaverkefni fyrir næsta ár þá bendi ég þeim aðila á að planta sér í salinn á afmælistónleikum hjá gamalli, íslenskri sveitaballasveit. Það er nefnilega stórmerkilegt. Í þau skipti sem ég hef kíkt á slíka tónleika þá hefur mér undantekningalaust brugðið. Mig grunar að í fyrndinni, þegar sveitaballapoppið réð ríkjum, þá hafi verið of lítið um tónleika. Í staðinn hafi fólk fengið heilan haug af böllum. Gallinn er sá að þegar hljómsveitirnar halda afmælistónleika áratugum síðar þá mætir gamli markhópurinn með það hugarfar að hann sé á leið á ball. Um daginn fagnaði SSSól þremur tugum með tónleikum í Háskólabíói. Gestirnir fóru hins vegar alla leið í gamla honkítonkið og hnykkinn með tilheyrandi rápi og háreysti. Þá er frægt þegar Stuðmenn mættu í Hörpuna en tónleikagestir hituðu upp líkt og giggið væri í Húnaveri. Sagan segir að einn þeirra hafi skilað Tópasinu og berjasaftinni niður í salinn af annarri hæð. Hef ekki glóru hvort þetta er satt en sagan er góð. Fyrir mitt leyti var hápunkturinn þegar ég sá Todmobile á Græna hattinum á Akureyri. Fyrir aftan mig sat maður sem fann sig knúinn til að tilkynna tónleikagestum, á meðan Brúðkaupslagið var leikið, hátt og snjallt hvernig brúðkaupsnóttin hans hafði verið. Samkvæmt sögunni var jafn mikill afgangur af rúmbotninum þá nótt og hafði verið af víninu hans fyrir tónleikana. Það er ekkert ef ég væri Guð í þessari sögu, mér þykir ákaflega áhugavert að fylgjast með því hvernig þetta var á árum áður. En það væri svo sem ekkert vitlaust ef fólk tæki mið af því hvort það væri á leið á ball eða tónleika.