Á endanum er þetta þess virði Tómas Þór Þórðarson skrifar 26. október 2017 07:00 Kosningabarátta um sæti á Alþingi er fín á fjögurra ára fresti en að fá þetta í andlitið tvö ár í röð er alltof mikið. Þessi stutta kosningabarátta er flesta að drepa enda hefur hún að miklu leyti bara snúist um skítkast og hvað þessi gerði, eða öllu heldur gerði ekki, síðast þegar að hann fékk að ráða. Nú síðast var Sigríður Á. Andersen bara í fyrradag að fá spurningu í beinni útsendingu um síðustu stjórnarslit eins og við séum ekki komin yfir það. Segið mér hvað er næst; við hverju má ég ég búast af þeim sem ætla að stýra landinu og með hverjum eruð þið tilbúin að vinna. Íslenska kosningabaráttan varð aðeins skemmtilegri í fyrra þegar flokkarnir fóru að nota samfélagsmiðla meira og sumir gerðu það stórvel. Kosningaherferðir sumra hafa verið tær snilld eins og hjá Vinstri grænum að fela alla nema Kötu Jak tvö ár í röð. Og af hverju ekki? Kata er geggjuð og fylgið eykst og eykst. Að þessu sinni hefur nafnlausum lúðum tekist að eyðileggja samfélagsmiðlapælinguna og aðallega netupplifunina með því að troða inn heimskulegum áróðursmyndböndum á Youtube og fleiri staði. Ég veit ekki alveg hvort fólk sem gerir svona áttar sig á hvað sumir taka Youtube-rúntinn sinn alvarlega og hafa engan húmor fyrir svona leiðindum. Kvöldið sem gerir þetta allt þess virði er kosninganóttin. Þetta kvöld er ljósárum á undan Eurovision í mínum bókum. Eftir mikla vinnu starfsmanna flokkanna og stjórnmálamannanna geta þeir lítið annað gert en skellt í einn tvöfaldan og beðið eftir því að heyra Ólaf Þ. Harðarson útskýra fyrir þeim tölurnar. Vitaskuld í „sögulegu samhengi“. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Kosningar 2017 Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun
Kosningabarátta um sæti á Alþingi er fín á fjögurra ára fresti en að fá þetta í andlitið tvö ár í röð er alltof mikið. Þessi stutta kosningabarátta er flesta að drepa enda hefur hún að miklu leyti bara snúist um skítkast og hvað þessi gerði, eða öllu heldur gerði ekki, síðast þegar að hann fékk að ráða. Nú síðast var Sigríður Á. Andersen bara í fyrradag að fá spurningu í beinni útsendingu um síðustu stjórnarslit eins og við séum ekki komin yfir það. Segið mér hvað er næst; við hverju má ég ég búast af þeim sem ætla að stýra landinu og með hverjum eruð þið tilbúin að vinna. Íslenska kosningabaráttan varð aðeins skemmtilegri í fyrra þegar flokkarnir fóru að nota samfélagsmiðla meira og sumir gerðu það stórvel. Kosningaherferðir sumra hafa verið tær snilld eins og hjá Vinstri grænum að fela alla nema Kötu Jak tvö ár í röð. Og af hverju ekki? Kata er geggjuð og fylgið eykst og eykst. Að þessu sinni hefur nafnlausum lúðum tekist að eyðileggja samfélagsmiðlapælinguna og aðallega netupplifunina með því að troða inn heimskulegum áróðursmyndböndum á Youtube og fleiri staði. Ég veit ekki alveg hvort fólk sem gerir svona áttar sig á hvað sumir taka Youtube-rúntinn sinn alvarlega og hafa engan húmor fyrir svona leiðindum. Kvöldið sem gerir þetta allt þess virði er kosninganóttin. Þetta kvöld er ljósárum á undan Eurovision í mínum bókum. Eftir mikla vinnu starfsmanna flokkanna og stjórnmálamannanna geta þeir lítið annað gert en skellt í einn tvöfaldan og beðið eftir því að heyra Ólaf Þ. Harðarson útskýra fyrir þeim tölurnar. Vitaskuld í „sögulegu samhengi“.