Dauði útimannsins Þórarinn Þórarinsson skrifar 17. nóvember 2017 07:00 Bensínkallar voru aldrei kallaðir annað en „útimenn“ þar til Næturvaktin trommaði upp með „starfsmann á plani“. Og nú er þessi tegund að deyja út. Skeljungur hefur sagt upp öllum sínum og í anda samráðshefðar olíufélaganna má ætla að hin fylgi í kjölfarið. Ósköp dapurlegt og enn eitt dæmi þess hversu gelda tíma við lifum. Mennskan víkur stöðugt fyrir gróðahugsjón og hátækni. Mannlega þáttinn vantar samt í Excel-formúlurnar þannig að útkoman hlýtur allaf að verða brengluð. Dauði útimannsins bendir þó til þess að fólk er orðið sjálfbjarga. Hann var ómissandi þegar fólk vissi varla hvorum megin á bílnum bensínlokið var, gat enn síður opnað það og tækist því að dæla á bílinn fyllti það oftar en ekki bensínbíl af dísel og öfugt. Þegar ég vann á bensínstöð gerðum við líka meira en dæla eldsneyti og mæla olíu. Við skiptum um dekk, rafgeyma og viftureimar. Gáfum start og redduðum eiginlega bara öllu. Nú er allt slíkt bannað. Bílarnir eru orðnir svo fullkomnir að það má ekki hrófla við neinu í þeim án þess að tengja þá við móðurtölvu. Tækninni og græðginni hefur loksins tekist að útrýma bensínkallinum. Við sinntum líka sálgæslu. Dálítið eins og barþjónar. Einu sinni lánaði ég meira að segja einmana konu í ástlausu hjónabandi einn útimanninn heim. Hún þurfti einhvern til þess að tala við, grét á öxl bensínkallsins sem hughreysti hana og kom svo til baka með vöfflur handa vaktinni. Allt hefur sinn tíma og útimaðurinn heyrir brátt sögunni til. Úreltur, óþarfur og beinlínis bannaður í breyttum heimi. Lífið verður fátæklegra þegar sá síðasti slíðrar byssuna í hinsta sinn en efnahagsreikningur olíufélaganna verður feitari. Er það ekki það eina sem skiptir raunverulegu máli? Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Þórarinn Þórarinsson Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun
Bensínkallar voru aldrei kallaðir annað en „útimenn“ þar til Næturvaktin trommaði upp með „starfsmann á plani“. Og nú er þessi tegund að deyja út. Skeljungur hefur sagt upp öllum sínum og í anda samráðshefðar olíufélaganna má ætla að hin fylgi í kjölfarið. Ósköp dapurlegt og enn eitt dæmi þess hversu gelda tíma við lifum. Mennskan víkur stöðugt fyrir gróðahugsjón og hátækni. Mannlega þáttinn vantar samt í Excel-formúlurnar þannig að útkoman hlýtur allaf að verða brengluð. Dauði útimannsins bendir þó til þess að fólk er orðið sjálfbjarga. Hann var ómissandi þegar fólk vissi varla hvorum megin á bílnum bensínlokið var, gat enn síður opnað það og tækist því að dæla á bílinn fyllti það oftar en ekki bensínbíl af dísel og öfugt. Þegar ég vann á bensínstöð gerðum við líka meira en dæla eldsneyti og mæla olíu. Við skiptum um dekk, rafgeyma og viftureimar. Gáfum start og redduðum eiginlega bara öllu. Nú er allt slíkt bannað. Bílarnir eru orðnir svo fullkomnir að það má ekki hrófla við neinu í þeim án þess að tengja þá við móðurtölvu. Tækninni og græðginni hefur loksins tekist að útrýma bensínkallinum. Við sinntum líka sálgæslu. Dálítið eins og barþjónar. Einu sinni lánaði ég meira að segja einmana konu í ástlausu hjónabandi einn útimanninn heim. Hún þurfti einhvern til þess að tala við, grét á öxl bensínkallsins sem hughreysti hana og kom svo til baka með vöfflur handa vaktinni. Allt hefur sinn tíma og útimaðurinn heyrir brátt sögunni til. Úreltur, óþarfur og beinlínis bannaður í breyttum heimi. Lífið verður fátæklegra þegar sá síðasti slíðrar byssuna í hinsta sinn en efnahagsreikningur olíufélaganna verður feitari. Er það ekki það eina sem skiptir raunverulegu máli? Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins.