Bakþankar

Svo er hneykslast á Katrínu

Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar
Svo virðist sem pólitískar samæfingar þessi misserin hafi gengið fram af ýmsum. Rétt eins og tilveru þeirra hafi verið snúið á haus þegar vinstri og hægri fóru að ylja áform sín undir sömu sæng.

En ég var viðbúinn þessu þar sem ég sit löngum stundum á bókasafninu í bænum Alcalá la Real og hef oftast fyrir framan mig sagnfræðing mikinn sem les allan daginn í aldagömlum skjölum um sögu fyrrnefnds bæjar. Hann minnir mig mjög á Þórberg Þórðarson nema hvað að áru hans fannst mér umleika velsæmi mikið og háttvísi. Hann er fínn í tauinu, í jakkafötum og oft með slaufu. Hann handleikur fornar skræðurnar eins og heilaskurðlæknir. Orðfæri hans er svo fram úr máta hátíðlegt að hann þérar mig í bak og fyrir og ávarpar mig sem herra þó erindið sé ekki annað en að biðja mig um að draga gluggatjöldin fyrir. Hins vegar brá svo við um daginn að hann skellti upp úr einsog sauðdrukkinn Vestfirðingur á þorrablóti og lamdi í borðið. Spurði ég hvað vekti kátínu hans og þá tókst honum að kreista upp úr sér:

„Hér á 16. öld þegar plágan fór um sveitir ákváðu yfirvöld hér í Alcalá að loka borgarmúrnum og banna alla umferð inn í bæinn. Hins vegar vildi svo til að hóruhúsið var fyrir utan múrana en þá tóku þeir ákvörðun um að flytja starfsemina inn í bæinn.“

Svo margendurtók hann gamalt orðatiltæki sem er svo klúrt að það er ekki hafandi eftir í virðulegu dagblaði en það átti að sanna mannanna girnd. Ég brást feiminn við enda fólk farið að glápa á okkur og viðstaddir velsæmispésar byrjaðir að engjast af siðferðispínu út af þessum óvænta viðsnúningi. Svo er fólk að hneykslast á Katrínu.

 

Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins.






×