Áhugaljósmyndarann Sigurjón Má Svanbergsson hafði lengi langað til að smíða gervijólatré í gömlum anda og lét af því verða í ár.
„Ég hef gaman af því að endurnýta og gera eitthvað nýtt úr efniviði sem annars færi á haugana. Ég hafði séð jólatré úr gömlum herðatrjám sem höfðu verið máluð græn. Mér datt í hug að taka þá hugmynd skrefinu lengra og vefja þau með garni og kom það betur út en ég þorði að vona.“
Sigurjón auglýsti eftir herðatrjánum á „Gefins, allt gefins“ síðunni á Facebook.
„Það voru tvær konur sem svöruðu mér. Önnur í Breiðholti og hin á Kleppsvegi en þær áttu herðatré frá foreldrum sínum og afa og ömmu.“
Herðatrén sem Sigurjón auglýsti eftir eru löngu hætt í framleiðslu en þau eru í raun aðeins einfaldur bogi með áföstum krók.
„Ég auglýsti svo eftir afgangsgarni og fékk svar frá nágrannakonu minni sem vinnur mikið í tómstundastarfi með eldra fólki. Hún sagðist vera með akkúrat rétta garnið fyrir mig og það reyndist rétt. Garnið er ekki ósvipað barrnálum og varð útkoman ansi raunveruleg.“
Skaftið í miðjuna fann Sigurjón svo í eigin sameign. „Þar lá gamalt brotið hrífuskaft sem ég fékk leyfi til að hirða. Ég boraði svo í annan endann á herðatrjánum og skrúfaði þau í skaftið.“
Sigurjón skreytti tréð með skrauti sem hann hefur fundið á nytjamörkuðum í gegnum tíðina og jólasveinum sem hann fékk frá foreldrum sínum fyrir löngu. Fótinn keypti hann á nytjamarkaði og því hvergi slegið slöku við í endurnýtingunni. Hann sér fyrir sér að nota tréð um ókomin ár.
En ertu mikið fyrir jólin?
„Það mætti auðvitað halda það í ljósi þess að ég var búinn að smíða jólatré í október og vissulega hlýt ég að vera það innst inni. Ég held líka fast í gamlar hefðir og á til að mynda upptrekktan grammófónspilara frá 1923 sem ég trekki í gang á hverjum jólum og spila „hin fyrstu jól“ með Ingibjögu Þorbergs og fleiri lög af gömlum grammófónplötum. Ég fer svo alltaf norður yfir hátíðarnar og nýt þeirra í faðmi fjölskyldunnar.“
