,,Að vinna á Stöð 2 á upphafsárunum var algerlega mergjað“

Í kaffispjalli um helgar er rætt við fólk í ólíkum störfum. Við spyrjum alltaf um það hvenær fólk vaknar á morgnana, hvað er það fyrsta sem það gerir þá og hvenær fer fólk að sofa. Við spyrjum líka um skipulagið og helstu verkefnin í vinnunni.

Hvenær vaknar þú á morgnana?

„Við Krummi hundurinn minn vöknum oftast fyrir allar aldir. Það er algerlega frábært að fara á ról þegar enginn truflar. Þá getur maður undirbúið daginn alveg í sínum eigin heimi með Krumma sem hefur yfirleitt ekki miklar skoðanir á mínum pælingum. Ég fæ oft frábærar hugmyndir í morgunkyrrðinni finnst mér sjálfum en líka í fjallgöngum reyndar.“

Hvað er það fyrsta sem þú gerir á morgnana?

„Þetta er eiginlega tvískipt hjá mér. Aðra hverja viku er ég með strákinn minn, hann Valdimar sem er sex ára, og þá er hann í algerri háskerpu. Ég vakna samt löngu á undan honum og langfyrsta verkið er að fá mér kaffi, bæði þegar hann er hjá mér og líka þegar ég er einn. Yfir kaffinu skima ég verkefni dagsins, renni yfir það helsta í fréttum og ef Valdimar er ekki í húsinu er ég byrjaður að vinna áður en ég veit af.

Þegar Valdimar er hjá mér tek ég til nestið hans áður en ég vek hann. Svo förum við í skólann og spjöllum heilmikið á leiðinni, mest um ofurhetjur, hann er hrikalega hrifinn af Spiderman og hefur ítrekað spurt mig hvar sé hægt að láta bíta sig af geislavirkum kóngulóm. Eftir að við kveðjumst í Fossó fer ég í vinnuna sem er núna að mestu á heimavelli á kórónatímum.

Já, ég gleymdi að nefna að ég er oft slæmur í bakinu þegar ég vakna, þetta eru afleiðingar af bílslysi, og ég liðka mig með nokkrum vel völdum æfingum áður en ég held út í daginn. Ef ég gleymi æfingunum verð ég alveg glataður.“

Fyrir utan núverandi starf, hvaða starf er eftirminnilegasta starfið?

„Ég hef alltaf verið heillaður af fjölmiðlum og að vinna á Stöð 2 á upphafsárunum var algerlega mergjað. Þarna urðu allir að frumkvöðlum. Fæstir höfðu nokkra reynslu á sviði sjónvarps og ekki margir á sviði fjölmiðlunar yfir höfuð. Samt tókst þessu teymi að gera frábæra sjónvarpsstöð sem nánast allir höfðu skoðun á. 

Ungt og efnilegt fólk kom þarna í vinnu víða úr samfélaginu, til dæmis komu kornungir menn að mig minnir beint af dekkjaverkstæði og urðu fljótlega í hópi bestu kvikmyndatökumanna landsins. Andinn var algerlega stórkostlegur á Stöð 2 á upphafsárunum og ég hef aldrei upplifað annað eins þótt maður hafi kynnst afar góðum móral mjög víða.

Talandi um eftirminnileg störf þá kemur tími minn í saltfiski á Þingeyri reyndar mjög oft upp í hugann, kannski af því það var svo mikið stuð í því starfi. Ég var að minnir mig 14 eða 15 ára og stóð við þvottakarið og átti að gangsetja og slökkva á því eftir þörfum. Mótorinn í þvottakarinu leiddi alveg hrikalega út þannig að ég fékk hörkurafstuð í hvert skipti sem ég snerti rofann… og hárið á mér stóð allt út í loftið eins og á Doc í bíómyndinni Back to the Future. 

Ég neitaði á endanum að snerta fjárans karið og sagði verkstjóranum að hann gæti bara kveikt á því sjálfur. Þá hvessti hann brúnirnar en fór svo á endanum og sótti rafvirkja og lét laga þetta. Eftir þessa prívat byltingu var ég alltaf kallaður kommúnistinn í hraðfrystihúsinu og ég hef alltaf verið pínustoltur af því að hafa fengið svo virðulega nafnbót.“

Í hvaða verkefni ertu að vinna helst í þessa dagana?

„Núna er ég með mörg járn í eldinum. Við erum að undirbúa brautskráningu í Háskóla Íslands sem er einmitt í dag en þá taka á fimmta hundrað einstaklingar við prófskírteini sem gefur þeim færi á framhaldsnámi eða störfum hvar sem er í heiminum. 

Það eru ekki margir sem átta sig á því að Háskóli Íslands hefur útskrifað rösklega fimmtíu þúsund einstaklinga á þeim 110 árum sem skólinn hefur starfað. Þetta fólk hefur svo sannarlega mótað íslenskt samfélag og breytt lífskjörum hér svo um munar.

Svo erum við að undirbúa stafrænan Háskóladag sem er sameiginlegt átak allra háskóla á landinu við að kynna allt nám í boði. Nýr vefur, www.haskoladagurinn.is, var opnaður í vikunni sem gerir áhugasömum einfalt að leita að námi sem hentar eða heillar í öllum háskólunum samtímis. 

Á stafræna Háskóladeginum, sem verður eftir rétta viku, laugardaginn 27. febrúar, verður svo hægt að smella á þær námsleiðir sem vekja áhuga og fara á fjarfund í beinni þar sem nemendur og kennarar frá öllum háskólum landsins svara spurningum. Þetta verður stafrænt stuð en kemur til af því að ekki er hægt að halda Háskóladaginn með hefðbundnu sniði út af COVID-19.

Til viðbótar þessu erum við í HÍ að undirbúa viðtalsþátt sem verður í beinu streymi á Háskóladeginum þar sem við fáum vísinda- og fræðafólk í sófann í Hátíðasal Háskólans. Við munum spyrja út í rannsóknir og fræðastarf og vörpum svolítið ljósi á hina hliðina á vísindafólki sem flestir Íslendingar þekkja af sjónvarpsskjánum. 

Fræðafólkið okkar í Háskóla Íslands er eiginlega í fréttum á hverjum einasta degi og túlkar þar viðburði augnabliksins enda vinnur það við að takast á við flóknar áskoranir eins og COVID-19. Háskólinn veitir enda þjóðfélaginu okkar þjónustu í krafti þekkingar sinnar.“

Hvernig skipuleggur þú þig í vinnu?

„Ég er frekar kvikur og mitt slagorð hefur lengst af verið „fulla ferð.“ Kraftur er þannig í miklu uppáhaldi hjá mér með afköstum, en ég verð að fá hjálp við skipulagið með því að nýta allskyns rafræn verkfæri. Við vinnum eftir stefnu Háskólans og gerum nákvæmar áætlanir með áherslu á mjög fjölbreytt og ólík verkefni… já og við notum allskyns mælikvarða til að meta árangur. Dags daglega styðst ég við rafræn tól til að stýra þessum verkefnum. 

Sviðið sem ég vinn við rekur vefi Háskólans og þeir eru risastórir. Við erum líka með vinsæla reikninga á samfélagsmiðlum. Við vinnum líka allskonar efni sem birtist út um allt, t.d. fréttir, greinar, myndaseríur og myndbönd um rannsóknir og fjölbreytt starf skólans. Sviðið stendur líka fyrir viðburðum með áherslu á námskynningar, rannsóknir og mikilvægi þeirra og svo erum við með fræðslu fyrir almenning, ekki síst fyrir ungmenni. 

Í því sambandi má nefna Háskóla unga fólksins, Háskólalestina, Vísindasmiðjuna og sjónvarpsþáttaröðina Fjársjóð framtíðar sem öll eru landsþekkt. Það þarf að skipuleggja þetta starf mjög vel og í mörg horn að líta en það er einvalalið í áhöfninni og flest verkefni okkar hafa meira að segja verið verðlaunuð.“

Hvenær ferðu að sofa á kvöldin?

„Þegar ég er með Valdimar hjá mér þá bara steinsofna ég oftast þegar ég er að svæfa hann, stundum í miðri sögu sem hann heimtar frá mér sem allar eru frumsamdar á staðnum. Stundum vakna ég samt við að segja sögurnar því það þarf ekki mikið til að koma Valda til að hlæja og þá verður smátryllingur.

Þegar ég er einn á ég það til að vinna á kvöldin, mest við skriftir eða ég glugga í góða bók, oftast skáldsögur. Ég hlusta líka mikið á hljóðbækur, mest þó í bílnum. Við Krummi erum líklega búnir að hlusta saman á fimmtíu til sextíu bækur síðasta árið þegar við höfum leitað uppi fjöllin til að klífa.

Krummi er mjög hrifinn af Sturlungubókunum hans Einars Kárasonar.

Ég er reyndar alltaf sofnaður fyrir miðnætti, oftast fyrir klukkan ellefu. Maður verður nefnilega að fá nægan svefn segir Vísindavefurinn, svefninn er undirstaða heilbrigðis og vellíðunar. Ef maður sefur illa, þá afkastar maður engu.“