„Krítískur massi af snarbrjáluðu fólki nær yfir­höndinni“

„Þetta var ofbeldismenning, þar sem stórir hópar af fólki tóku sig beinlínis saman og markvisst og meðvitað meiddu og skemmdu fyrir fólki sem það var ósammála. Spennan og hetjustælarnir sem fylgdu voru stundum ógnvænlegir. Þvílíka kátínan yfir því að hafa tortímt einhverjum,“ segir Helgi meðal annars í pistli sínum.

Snarbrjálað og illa innrætt fólk nær yfirhöndinni

Helgi Hrafn segist þekkja vókið og slaufunaræðið harla vel, hann hafi verið í þessu miðju en því miður haldið sig að mestu til hlés. Hann segist skammast sína fyrir það. Helgi rekur aðgerðarleysi sitt að mestu til hrottalegs eineltis sem hann hafi orðið fyrir í æsku. Hann hafi einfaldlega ekki hætt sér í þessa hakkavél.

„Ef maður sagði nokkurn skapaðan hlut sem var fræðilega, hugsanlegt hægt að skilja á einhvern annan hátt heldur en veg helstu byltingarforingjanna, þá tók sig til hópur sem beinlínis vildi eyðileggja allt fyrir manni. Allt saman. Félagslífið, fjölskylduna, vinnuna, allt.“

Að sögn Helga Hrafns gerist þetta stundum í mannlegu samfélagi, að „krítískur massi af snarbrjáluðu fólki“ nái einhvern veginn yfirhöndinni. Og að það komist tímabundið í tísku að vera fullkomlega ógeðslegur við annað fólk.

„Að sjálfsögðu alltaf með einhverjum helvítis réttlætingum um að allir eigi þetta skilið. En þótt að auðvitað lentu allskonar drullusokkar í þessu líka, ekki bara blásaklaust fólk, þá var þetta samt ofbeldishegðun og hún er ekki í lagi.“

Risavaxnir hópar af eineltisseggjum

Kveikja pistilsins virðast hafa verið hugleiðingar Björns Levís Gunnarssonar sem vildi gagnrýna viðtal Sölva Tryggvasonar við Hlédísi Maren Guðmundsdóttur félagsfræðingur sem segir mikla vanmáttarkennd og ójafnvægi hafa einkennt mikið af vinstra fólki á undanförnum árum.

Björn Leví vildi meina að það kvæði allt eins rammt að eineltis- og útilokunarárátta á hægri væng en Helgi Hrafn sagði það fráleitt svo. Hann þekkti kúgunina ágætlega, bæði vinstra og hægra megin frá og hún væri miklu stækari til vinstri.

„Slaufunaræðið sem gekk hérna fyrir nokkrum árum sérstaklega, var ofbeldismenning. Það var beinlínis ætlunin að meiða og særa og eyðileggja fyrir fólki sem var ósammála fyrir það eitt að vera ósammála. Það voru allir sem sýndu ekki strax hlýðni við Byltinguna málaðir upp sem einhverjir svikarar og síðan gengu risavaxnir hópar af eineltisseggjum í að eyðileggja eins mikið fyrir þeim og mögulegt var.“

Helgi Hrafn segist hafa séð þetta sjálfur og hann hafi sýnt því meðvirkni, nokkuð sem hann sjái mikið eftir í dag. Uppgjörspistill Helga Hrafns er með því fyrsta sem sést af þessu tagi.