Lifandi eða dautt 30. júní 2004 00:01 Svanborg Sigmarsdóttir veltir sér upp úr nostalgíu og minningunni um hina endalausu sól á Akureyri. Það er eitthvað við lyktina af nýslegnu grasi, þegar styttir upp eftir rigningu og sólin er rétt að ná að teygja úr geislum sínum í gegnum skýin. Og helst þarf maður að vera á Akureyri til að ná upplifuninni, með fuglasöng í bakgrunninum og minninguna um lykt af brenndu kaffi sem lagðist yfir bæinn. Þrátt fyrir að hafa aldrei átt lögheimili á Akureyri er ég föst í trúnni um að það sé alltaf gott veður fyrir norðan á sumrin. Og þegar er rigning, þá er það bara rétt til að bleyta í moldinni og til að skapa réttu lyktina, réttu stemninguna. Rigning á Akureyri er eitthvað sem ekki er hægt að taka alvarlega. Að minnsta kosti ekki fyrr en rigningin og rokið skellur á í göngugötunni og ég ekki klædd öðru en stuttbuxum og bol í óbilandi bjartsýni minni. Um daginn sá ég að það var verið að kalla eftir hugmyndum um hvernig bæta megi miðbæinn á Akureyri. Hvernig sem á það er litið er núverandi hönnun á miðbænum flopp. Uppfull af nostalgíu viðurkenni ég fúslega að ég hef aldrei verið sátt við steinsteypugarðinn sem skapaður var á torginu. Hann getur verið þægilegri í viðhaldi og notadrjúgri við mannamót en gamli grasbalinn en steinsteypan er of köld til að laða fram ímynd um ljúfan miðbæ, iðandi af mannlífi. Það hjálpar ekki til að tengingar við torgið eru steinsteyptar götur og bílastæði. Nýjungagirni norðanmanna fyrir Glerártorgi hlýtur að fara dvínandi en þá verður eitthvað að vera í miðbænum til að heilla heimamenn, því verslunarsvæði þrífst ekki á túristum nokkra daga á ári. Það er fátt sorglegra en að vera að væflast ein í göngugötunni á Akureyri og hafa ekki einu sinni grasbala á torginu til að hverfa til. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stuð milli stríða Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun
Svanborg Sigmarsdóttir veltir sér upp úr nostalgíu og minningunni um hina endalausu sól á Akureyri. Það er eitthvað við lyktina af nýslegnu grasi, þegar styttir upp eftir rigningu og sólin er rétt að ná að teygja úr geislum sínum í gegnum skýin. Og helst þarf maður að vera á Akureyri til að ná upplifuninni, með fuglasöng í bakgrunninum og minninguna um lykt af brenndu kaffi sem lagðist yfir bæinn. Þrátt fyrir að hafa aldrei átt lögheimili á Akureyri er ég föst í trúnni um að það sé alltaf gott veður fyrir norðan á sumrin. Og þegar er rigning, þá er það bara rétt til að bleyta í moldinni og til að skapa réttu lyktina, réttu stemninguna. Rigning á Akureyri er eitthvað sem ekki er hægt að taka alvarlega. Að minnsta kosti ekki fyrr en rigningin og rokið skellur á í göngugötunni og ég ekki klædd öðru en stuttbuxum og bol í óbilandi bjartsýni minni. Um daginn sá ég að það var verið að kalla eftir hugmyndum um hvernig bæta megi miðbæinn á Akureyri. Hvernig sem á það er litið er núverandi hönnun á miðbænum flopp. Uppfull af nostalgíu viðurkenni ég fúslega að ég hef aldrei verið sátt við steinsteypugarðinn sem skapaður var á torginu. Hann getur verið þægilegri í viðhaldi og notadrjúgri við mannamót en gamli grasbalinn en steinsteypan er of köld til að laða fram ímynd um ljúfan miðbæ, iðandi af mannlífi. Það hjálpar ekki til að tengingar við torgið eru steinsteyptar götur og bílastæði. Nýjungagirni norðanmanna fyrir Glerártorgi hlýtur að fara dvínandi en þá verður eitthvað að vera í miðbænum til að heilla heimamenn, því verslunarsvæði þrífst ekki á túristum nokkra daga á ári. Það er fátt sorglegra en að vera að væflast ein í göngugötunni á Akureyri og hafa ekki einu sinni grasbala á torginu til að hverfa til.