Með túrtappa að vopni 20. júlí 2004 00:01 Þóra Karítas segir skjaldmeyjarnar forðum ekki hafa skeytt um hvort þær væru með lítil eða stór, silíkon- eða saltvatnsbrjóst Í menntó tilheyrði ég hreyfingu sem kenndi sig við skjaldmeyjar. Þar var að finna helstu valkyrjur skólans og ég fann mig í blóðugum baráttuanda hóps sem vissi ekkert af hverju hann kom saman en kom saman engu að síður. Skjaldmeyjanafnið vísaði til kvenhetja fortíðarinnar sem lögðu stund á vopnaskak og veiðar og voru konur í krapinu eins og við. Okkur fannst töff að skjaldmeyjarnar forðum skeyttu ekki um hvort þær voru með lítil, stór, silíkon- eða saltvatnsbrjóst heldur skáru af sér annað brjóstið til að vera færari um að skjóta af boga. Á göngum Menntaskólans í Reykjavík ´96 heilsuðust skjaldmeyjar með því að leggja höndina á annað brjóstið og kreista fast. Einkennismerki okkar var túrtappi sem við nældum í barminn og við lögðum undir okkur félagsaðstöðuna einu sinni í viku til að halda lokaða fundi. Strákunum var illa við samkundurnar og sannfærðust þeir fljótt um að skjaldmeyjarnar stefndu að valdaráni innan skólafélagsins. Þeir gripu til örþrifaráða og sendu frá sér lagabreytingartillögu þar sem lagt var til að kosningarréttur stelpna innan skólafélagsins yrði afnuminn. Þá fyrst fékk skjaldmeyjafélagið tilgang og upphófst metnaðarfull jafnréttisbarátta sem endaði reyndar eins og amerísk klisja með því að strákarnir báðust afsökunar og afhentu hverri skjaldmey eina rós. Kannski var full ástæða fyrir strákana að hræðast leynimakk skjaldmeyjanna. Heiðursfélagar á samkomunum voru ætíð þær stelpur sem voru á túr hverju sinni. Þær voru settar í sérstakt hásæti þar sem þær voru tignaðar og upphafðar. Enda var yfirmarkmið skjaldmeyjanna að samstilla tíðahringinn. Ef til vill hættulegra markmið en okkur óraði fyrir og aldrei að vita hvað gerist í heiminum ef konur ná þess háttar samstöðu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stuð milli stríða Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun
Þóra Karítas segir skjaldmeyjarnar forðum ekki hafa skeytt um hvort þær væru með lítil eða stór, silíkon- eða saltvatnsbrjóst Í menntó tilheyrði ég hreyfingu sem kenndi sig við skjaldmeyjar. Þar var að finna helstu valkyrjur skólans og ég fann mig í blóðugum baráttuanda hóps sem vissi ekkert af hverju hann kom saman en kom saman engu að síður. Skjaldmeyjanafnið vísaði til kvenhetja fortíðarinnar sem lögðu stund á vopnaskak og veiðar og voru konur í krapinu eins og við. Okkur fannst töff að skjaldmeyjarnar forðum skeyttu ekki um hvort þær voru með lítil, stór, silíkon- eða saltvatnsbrjóst heldur skáru af sér annað brjóstið til að vera færari um að skjóta af boga. Á göngum Menntaskólans í Reykjavík ´96 heilsuðust skjaldmeyjar með því að leggja höndina á annað brjóstið og kreista fast. Einkennismerki okkar var túrtappi sem við nældum í barminn og við lögðum undir okkur félagsaðstöðuna einu sinni í viku til að halda lokaða fundi. Strákunum var illa við samkundurnar og sannfærðust þeir fljótt um að skjaldmeyjarnar stefndu að valdaráni innan skólafélagsins. Þeir gripu til örþrifaráða og sendu frá sér lagabreytingartillögu þar sem lagt var til að kosningarréttur stelpna innan skólafélagsins yrði afnuminn. Þá fyrst fékk skjaldmeyjafélagið tilgang og upphófst metnaðarfull jafnréttisbarátta sem endaði reyndar eins og amerísk klisja með því að strákarnir báðust afsökunar og afhentu hverri skjaldmey eina rós. Kannski var full ástæða fyrir strákana að hræðast leynimakk skjaldmeyjanna. Heiðursfélagar á samkomunum voru ætíð þær stelpur sem voru á túr hverju sinni. Þær voru settar í sérstakt hásæti þar sem þær voru tignaðar og upphafðar. Enda var yfirmarkmið skjaldmeyjanna að samstilla tíðahringinn. Ef til vill hættulegra markmið en okkur óraði fyrir og aldrei að vita hvað gerist í heiminum ef konur ná þess háttar samstöðu.