Margar góðar sparnaðarleiðir til

Í nútíma neyslusamfélagi er óneitanlega freistandi að rölta inn í næsta banka og fá lán fyrir því sem mann langar að kaupa. Þrátt fyrir það efast líklega fáir um þá staðreynd að fólk stendur mun betur að vígi ef það á fyrir því sem það kaupir eða að minnsta kosti að hluta til. Mörgum vex það töluvert í augum að hefja reglulegan sparnað en fyrsta skrefið er einmitt að taka ákvörðun. Í bönkum er einfalt að leita til þjónustufulltrúa og ráðgjafa sem ráðleggja fólki um leiðir til að finna það sparnaðarform sem hentar hverjum og einum og hversu mikið fólk vill leggja til hliðar og hversu oft á ári. Alda Ólafsdóttir er þjónustufulltrúi hjá Íslandsbanka og til hennar leita margir sem vilja hefja reglulegan sparnað. "Margar leiðir er hægt að fara í þessum málum og fer ráðgjöfin eðli málsins samkvæmt eftir aðstæðum þeirra sem leita til mín hverju sinni. Eitt af því sem ég myndi ráðleggja fólki að skoða er verðtryggður reikningur til þriggja, fjögurra eða fimm ára með 3,3 til 3,9 prósent vöxtum. Einnig eru blönduðu íslensku verðbréfasjóðirnir okkar ágætis kostur og má þar nefna sjóð eitt sem er með raunávöxtun upp á 6,5 prósent og sjóð fimm sem eru ríkisskuldabréf með raunávöxtun upp á 4,8 pósent. Mikilvægt er að fólk blandi saman sparnaðarleiðum og leggi ekki öll eggin í sömu körfu. Þetta eru þrjú dæmi um ráðstafanir sem við mælum með í byrjun. Svo ef fólk vill fara í hlutabréfin er það heilmikil flóra," segir hún. Tökum dæmi af barnlausu pari með 200 þúsund krónur í útborguð laun á mánuði. Þau eru að kaupa sér tveggja herbergja íbúð en langar að stækka við sig eftir um það bil fimm ár. Þau ákveða því að byrja að leggja fyrir. Útborguð laun á mánuði: 200.000 krónur Það sem þarf að borga er: Framfærsla (matur, fatnaður, lækniskostnaður og þess háttar): 77.600 krónur Greiðsluþjónusta: 80.000 krónur Samtals: 157.600 krónur Þá eru eftir af launum: 42.400 krónur "Í þessu tilviki myndi ég ráðleggja parinu að leggja fyrir um 20.000 krónur á mánuði. Ég myndi ekki telja ráðlegt að fara hærra því það á ekki að hreyfa peningana þegar þeir eru komnir inn í sjóðina því þú borgar fyrir færslur þegar þú ert að hreyfa sjóðina. Ekki er raunhæft að leggja allt fyrir sem það hefur aflögu, það kemur alltaf eitthvað upp á eins og gjafir og annað. Framfærslan er í rauninni bara það sem þú þarft til að lifa af eins og matur, fatnaður og lækniskostnaður," segir Alda. Hún segir töluvert af ungu fólki leita til sín til að fá ráðgjöf og fólk sé oft á tíðum að velta fyrir sér hinum ýmsu leiðum. "Eins og gerist og gengur er fólk misjafnlega duglegt, sumum gengur mjög vel að leggja fyrir en öðrum illa. Þetta er allt spurning um fyrirhyggju og hvaða meiningu fólk leggur í orðið sparnað," segir hún. Í nútíma neyslusamfélagi er óneitanlega freistandi að rölta inn í næsta banka og fá lán fyrir því sem mann langar að kaupa. Þrátt fyrir það efast líklega fáir um þá staðreynd að fólk stendur mun betur að vígi ef það á fyrir því sem það kaupir eða að minnsta kosti að hluta til. Mörgum vex það töluvert í augum að hefja reglulegan sparnað en fyrsta skrefið er einmitt að taka ákvörðun. Í bönkum er einfalt að leita til þjónustufulltrúa og ráðgjafa sem ráðleggja fólki um leiðir til að finna það sparnaðarform sem hentar hverjum og einum og hversu mikið fólk vill leggja til hliðar og hversu oft á ári.