Virðið fyrir ykkur útsýnið 29. september 2007 00:01 Þá er það komið á hreint. Íslenskir rithöfundar eru karlmenn. Í báðum tilvikunum sem blaðamenn sáu ástæðu til að falast eftir áliti rithöfunda á nýyfirstaðinni sameiningu Máls og menningar og JPV-útgáfu var að minnsta kosti bara leitað til karlmanna. Fréttablaðið talaði við heila þrjá og Lesbók Morgunblaðsins við einn. Eins gott að aðrir fjölmiðlar sáu ekki ástæðu til að fjalla um viðbrögð rithöfunda við samrunanum. Þá hefðu greinarnir farið að taka á sig mynd síðustu kvöldmáltíðarinnar. Það skiptir engu þótt við eigum margverðlaunaða rithöfunda á meðal kvenna sem jafnframt selja bækur í bílförmum, það virðist álitið tilgangslaust að tala við þær. „Hvað ætli Guðrún Helgadóttir þori svo sem að segja? Er hún ekki eitthvað svo inn í sig?" Það sem mér finnst merkilegast er að það skiptir engu hvort karl eða kona skrifaði þessar fréttir eða greinar. Rétt eins og karlar eiga konur það nefnilega til að stökkva ofan í öryggið í skotgröfunum sem karlarnir grófu í stað þess að nýta sér þessa fínu útsýnisturna sem kynsystur þeirra hafa reist. Þeir eru svo sem ekki margir enn sem komið er en það má þó vel notast við þá. Í umræddri Lesbókargrein var talað við stjórnarmann hjá Nýhil, Viðar Þorsteinsson heimspeking. Hann segir þar meðal annars að úthlutunarnefnd Launasjóðs rithöfunda hafi ekki augu eða eyru opin fyrir ungum höfundum. Þetta hef ég áður heyrt karlkyns Nýhilinga benda á og alltaf kemur það mér í jafnopna skjöldu. Úthlutunarnefndinni hefur nefnilega ekki tekist að líta framhjá færni, frumleika og hugmyndaauðgi þriggja kvenna úr hópi Nýhilinga. Við síðustu úthlutun fékk Þórdís Björnsdóttir listamannalaun í þrjá mánuði eins og Vilborg Davíðsdóttir, Kristín Eiríksdóttir fékk laun í sex mánuði eins og Einar Kárason og Guðrún Eva Mínervudóttir er á þriggja ára listamannalaunum rétt eins og Steinunn Sigurðardóttir. Ef ég tek mark á ljósmyndasýningu Björns Sigurjónssonar af Nýhilhópnum sem hékk uppi á aðalsafni Borgarbókasafnsins síðasta vetur þá hljóta þessar þrjár að tilheyra honum. En hjálpi mér, fyrir 2.000 árum hefðu þessar konur náttúrlega bara fengið að hjálpast að við að elda síðustu kvöldmáltíðina og síðan auðvitað að vaska upp. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Misskilin mannúð í hælisleitendamálum Nanna Margrét Gunnlaugsdóttir Skoðun Jæja, ræðum þá þetta dásamlega Evrópusamband Haraldur Ólafsson Skoðun Sigurður Ingi og óverðtryggingin Hjalti Þórisson Skoðun Hvert er fóðrið til að skipulögð glæpastarfsemi geti þrifist hér á landi? Jú, villuráfandi stefnulaus ungmenni! Davíð Bergmann Skoðun „Útlendingar“ og „þetta fólk“ Jasmina Vajzović Crnac Skoðun Af hverju ég styð Samfylkinguna – og Hannes Sigurbjörn Jónsson Ásbjörn Þór Ásbjörnsson Skoðun Flokkur fólksins vill efla byggð um land allt! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Varnarveggur gegn vonbrigðum Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun
Þá er það komið á hreint. Íslenskir rithöfundar eru karlmenn. Í báðum tilvikunum sem blaðamenn sáu ástæðu til að falast eftir áliti rithöfunda á nýyfirstaðinni sameiningu Máls og menningar og JPV-útgáfu var að minnsta kosti bara leitað til karlmanna. Fréttablaðið talaði við heila þrjá og Lesbók Morgunblaðsins við einn. Eins gott að aðrir fjölmiðlar sáu ekki ástæðu til að fjalla um viðbrögð rithöfunda við samrunanum. Þá hefðu greinarnir farið að taka á sig mynd síðustu kvöldmáltíðarinnar. Það skiptir engu þótt við eigum margverðlaunaða rithöfunda á meðal kvenna sem jafnframt selja bækur í bílförmum, það virðist álitið tilgangslaust að tala við þær. „Hvað ætli Guðrún Helgadóttir þori svo sem að segja? Er hún ekki eitthvað svo inn í sig?" Það sem mér finnst merkilegast er að það skiptir engu hvort karl eða kona skrifaði þessar fréttir eða greinar. Rétt eins og karlar eiga konur það nefnilega til að stökkva ofan í öryggið í skotgröfunum sem karlarnir grófu í stað þess að nýta sér þessa fínu útsýnisturna sem kynsystur þeirra hafa reist. Þeir eru svo sem ekki margir enn sem komið er en það má þó vel notast við þá. Í umræddri Lesbókargrein var talað við stjórnarmann hjá Nýhil, Viðar Þorsteinsson heimspeking. Hann segir þar meðal annars að úthlutunarnefnd Launasjóðs rithöfunda hafi ekki augu eða eyru opin fyrir ungum höfundum. Þetta hef ég áður heyrt karlkyns Nýhilinga benda á og alltaf kemur það mér í jafnopna skjöldu. Úthlutunarnefndinni hefur nefnilega ekki tekist að líta framhjá færni, frumleika og hugmyndaauðgi þriggja kvenna úr hópi Nýhilinga. Við síðustu úthlutun fékk Þórdís Björnsdóttir listamannalaun í þrjá mánuði eins og Vilborg Davíðsdóttir, Kristín Eiríksdóttir fékk laun í sex mánuði eins og Einar Kárason og Guðrún Eva Mínervudóttir er á þriggja ára listamannalaunum rétt eins og Steinunn Sigurðardóttir. Ef ég tek mark á ljósmyndasýningu Björns Sigurjónssonar af Nýhilhópnum sem hékk uppi á aðalsafni Borgarbókasafnsins síðasta vetur þá hljóta þessar þrjár að tilheyra honum. En hjálpi mér, fyrir 2.000 árum hefðu þessar konur náttúrlega bara fengið að hjálpast að við að elda síðustu kvöldmáltíðina og síðan auðvitað að vaska upp.
Hvert er fóðrið til að skipulögð glæpastarfsemi geti þrifist hér á landi? Jú, villuráfandi stefnulaus ungmenni! Davíð Bergmann Skoðun
Hvert er fóðrið til að skipulögð glæpastarfsemi geti þrifist hér á landi? Jú, villuráfandi stefnulaus ungmenni! Davíð Bergmann Skoðun