Safarík dagskrá 5. október 2007 00:01 Það má gera því skóna að nokkrir hafi lagt frá sér ókláraða ábætisskál þegar Eva María Jónsdóttir spjallaði við Hrafnkel Sigurðsson í Kastljósviðtali á sunnudag. Lystarleysið má líklega tímasetja við augnablikið þar sem Hrafnkell lýsti „hugljómun" sinni á tíunda áratugnum. Hana fangaði hann í vídeóverki þar sem hann reisti sig upp á herðablöðunum og pissaði upp í sig. Ég veit ekki með aðra en í mér tókust á klígjutilfinning og hins vegar aðdáun á hvað Hrafnkell væri liðugur og hefði gott mið. En almennt virðist hlandsopinn hafa fallið í grýttan jarðveg, þó ekki væri nema fyrir tímasetninguna. Þrátt fyrir fussið sem Evu og Hrafnkatli tókst að framkalla dró RÚV þó hvergi af, heldur bætti í ef eitthvað var. Kvöldið eftir var á dagskrá breski fræðsluþátturinn Matur er mannsins megin, úr smiðju breska ríkissjónvarpsins BBC, þar sem fjallað er um áhrif matar á mannslíkamann. Í þessum þætti var tekin fyrir spurning sem hugsuðir hafa brotið heilann yfir um aldir alda: hvaða áhrif hefur matur á sæðisbragð? Eins og sönnum vísindamönnum sæmir réðust þáttagerðarmennirnir í empírískar samanburðarrannsóknir. Til að komast að niðurstöðu voru nokkrir karlar settir á strangan matarkúr í tiltekinn tíma. Í kjölfarið voru spúsur þeirra fengnar til að bragða á sæði þeirra og meta hvort mataræðið hefði skilað sér í glundrið. Af tillitssemi við áhorfendur sjálfsagt voru konurnar ekki látnar teyga lífsvökvann úr upprunalegum ílátum, heldur var hanastélið framreitt í glærum plastdollum. Niðurstaðan var sú, bragðefnaframleiðendum sjálfsagt til sárrar armæðu, að í mesta lagi mátti kannski greina smá ávaxtakeim af einstaka sýnishornum. Sama hvað menn átu hafði það lítil bætandi eða skemmandi áhrif - á heildina smakkaðist sæðið ennþá eins og sæði. Jú, það er vissulega skiljanlegt að menn yggli brúnum yfir þessum nýtilkomnu vessaáherslum þeirra uppi í Efstaleiti. Ég held hins vegar að það sé til marks um skammsýni. Með opnum huga hef ég þannig dregið að minnsta kosti tvennan lærdóm af dagskrá RÚV í vikunni. Í fyrsta lagi sýndi Hrafnkell, sjálfsagt óafvitandi, fram á hagnýta lausn á hinum alræmda miðbæjarvanda; nokkrir jógatímar og það verður hægur vandi að sleppa við lögreglusekt þegar manni verður mál í Bankastræti. Í öðru lagi get ég óhræddur staðfest borðpöntunina á Austur-Indíafélaginu á laugardagskvöld. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergsteinn Sigurðsson Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Það má gera því skóna að nokkrir hafi lagt frá sér ókláraða ábætisskál þegar Eva María Jónsdóttir spjallaði við Hrafnkel Sigurðsson í Kastljósviðtali á sunnudag. Lystarleysið má líklega tímasetja við augnablikið þar sem Hrafnkell lýsti „hugljómun" sinni á tíunda áratugnum. Hana fangaði hann í vídeóverki þar sem hann reisti sig upp á herðablöðunum og pissaði upp í sig. Ég veit ekki með aðra en í mér tókust á klígjutilfinning og hins vegar aðdáun á hvað Hrafnkell væri liðugur og hefði gott mið. En almennt virðist hlandsopinn hafa fallið í grýttan jarðveg, þó ekki væri nema fyrir tímasetninguna. Þrátt fyrir fussið sem Evu og Hrafnkatli tókst að framkalla dró RÚV þó hvergi af, heldur bætti í ef eitthvað var. Kvöldið eftir var á dagskrá breski fræðsluþátturinn Matur er mannsins megin, úr smiðju breska ríkissjónvarpsins BBC, þar sem fjallað er um áhrif matar á mannslíkamann. Í þessum þætti var tekin fyrir spurning sem hugsuðir hafa brotið heilann yfir um aldir alda: hvaða áhrif hefur matur á sæðisbragð? Eins og sönnum vísindamönnum sæmir réðust þáttagerðarmennirnir í empírískar samanburðarrannsóknir. Til að komast að niðurstöðu voru nokkrir karlar settir á strangan matarkúr í tiltekinn tíma. Í kjölfarið voru spúsur þeirra fengnar til að bragða á sæði þeirra og meta hvort mataræðið hefði skilað sér í glundrið. Af tillitssemi við áhorfendur sjálfsagt voru konurnar ekki látnar teyga lífsvökvann úr upprunalegum ílátum, heldur var hanastélið framreitt í glærum plastdollum. Niðurstaðan var sú, bragðefnaframleiðendum sjálfsagt til sárrar armæðu, að í mesta lagi mátti kannski greina smá ávaxtakeim af einstaka sýnishornum. Sama hvað menn átu hafði það lítil bætandi eða skemmandi áhrif - á heildina smakkaðist sæðið ennþá eins og sæði. Jú, það er vissulega skiljanlegt að menn yggli brúnum yfir þessum nýtilkomnu vessaáherslum þeirra uppi í Efstaleiti. Ég held hins vegar að það sé til marks um skammsýni. Með opnum huga hef ég þannig dregið að minnsta kosti tvennan lærdóm af dagskrá RÚV í vikunni. Í fyrsta lagi sýndi Hrafnkell, sjálfsagt óafvitandi, fram á hagnýta lausn á hinum alræmda miðbæjarvanda; nokkrir jógatímar og það verður hægur vandi að sleppa við lögreglusekt þegar manni verður mál í Bankastræti. Í öðru lagi get ég óhræddur staðfest borðpöntunina á Austur-Indíafélaginu á laugardagskvöld.