Eru ekki bara alltaf jólin? 30. ágúst 2008 00:01 Að undanförnu hafa borist fréttir sem fengið hafa hamingjustrauminn til að leika um þjóðina eins og ljúfur andvari. Sú fyrsta var á þá leið að taílensk fimm manna fjölskylda í Fellahverfinu hefði fengið stóra lottóvinninginn sem virtist aldrei ætla að ganga út. Við getum verið viss um að því fé verður ekki eytt í mengandi fjallajeppa sem aðeins verður notaður til Kringluferða. Ekki fyrr höfðum við jafnað okkur á láni Breiðhyltinga en íslenska landsliðið í handbolta vann til silfurverðlauna á Ólympíuleikunum. Við fengum líka silfur í almennilegheitum þegar Keníamaðurinn Paul Ramses fékk að snúa aftur til Íslands. Ekki spurning að við skörtuðum nú gulli um háls ef við hefðum sleppt manninum við að dúsa þessar vikur suður á Ítalíu fjarri eiginkonu og bráðungum syni. Af lýsingunum að dæma dvaldi Paul Ramses víst ekki á lúxushótelinu Luna 4 við Lignano-strönd þar sem íslenskir ferðamenn flatmöguðu eitt sinn hver um annan þveran. En gleðin heldur áfram því innan skamms mætir hópur palestínskra kvenna og barna þeirra á Skagann. Ég heyri á frænkum mínum sem þar búa að heimamenn ætli að bíða þeirra með heitt á könnunni og upprúllaðar pönnukökur. Að minnsta kosti verður flóttamönnunum tekið vel. En það eru ekki alltaf jólin því í sömu fjölmiðlum og flutt hafa þessar góðu fréttir blasa við frásagnir um þrengingar á lánamarkaði, aukna verðbólgu og börn sem ganga sjálfala um bæinn þar sem ekki fæst starfsfólk á frístundaheimilin. Svo finnst ríkinu ljósmæður fullhysknar til að þær eigi skilið að fá laun í samræmi við menntun. Konur geta auðvitað bara jógað sig í gegnum fæðinguna. Það er annaðhvort í ökkla eða eyra. Heimsmynd blaðanna rímar fullkomlega við þunglyndislyfjaát þessarar hamingjusömustu þjóðar í heimi. Kreppan gefur okkur tilefni til að hægja ferðina og huga að því sem raunverulega skiptir máli. Í ljósi frétta síðustu vikna grunar mig að eftir nokkur ár eigum við eftir að líta aftur til þessa tíma og átta okkur á því að fyrst okkur bar gæfa til að deila því sem við þó áttum með öðrum hljótum við að hafa haft það alveg ágætt. Lífið lék við okkur og fór með okkur bæði í stórfiskaleik og fallna spýtu. Þá skiptir engu máli hver fór með sigur af hólmi, heldur að allir fái að vera með. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun
Að undanförnu hafa borist fréttir sem fengið hafa hamingjustrauminn til að leika um þjóðina eins og ljúfur andvari. Sú fyrsta var á þá leið að taílensk fimm manna fjölskylda í Fellahverfinu hefði fengið stóra lottóvinninginn sem virtist aldrei ætla að ganga út. Við getum verið viss um að því fé verður ekki eytt í mengandi fjallajeppa sem aðeins verður notaður til Kringluferða. Ekki fyrr höfðum við jafnað okkur á láni Breiðhyltinga en íslenska landsliðið í handbolta vann til silfurverðlauna á Ólympíuleikunum. Við fengum líka silfur í almennilegheitum þegar Keníamaðurinn Paul Ramses fékk að snúa aftur til Íslands. Ekki spurning að við skörtuðum nú gulli um háls ef við hefðum sleppt manninum við að dúsa þessar vikur suður á Ítalíu fjarri eiginkonu og bráðungum syni. Af lýsingunum að dæma dvaldi Paul Ramses víst ekki á lúxushótelinu Luna 4 við Lignano-strönd þar sem íslenskir ferðamenn flatmöguðu eitt sinn hver um annan þveran. En gleðin heldur áfram því innan skamms mætir hópur palestínskra kvenna og barna þeirra á Skagann. Ég heyri á frænkum mínum sem þar búa að heimamenn ætli að bíða þeirra með heitt á könnunni og upprúllaðar pönnukökur. Að minnsta kosti verður flóttamönnunum tekið vel. En það eru ekki alltaf jólin því í sömu fjölmiðlum og flutt hafa þessar góðu fréttir blasa við frásagnir um þrengingar á lánamarkaði, aukna verðbólgu og börn sem ganga sjálfala um bæinn þar sem ekki fæst starfsfólk á frístundaheimilin. Svo finnst ríkinu ljósmæður fullhysknar til að þær eigi skilið að fá laun í samræmi við menntun. Konur geta auðvitað bara jógað sig í gegnum fæðinguna. Það er annaðhvort í ökkla eða eyra. Heimsmynd blaðanna rímar fullkomlega við þunglyndislyfjaát þessarar hamingjusömustu þjóðar í heimi. Kreppan gefur okkur tilefni til að hægja ferðina og huga að því sem raunverulega skiptir máli. Í ljósi frétta síðustu vikna grunar mig að eftir nokkur ár eigum við eftir að líta aftur til þessa tíma og átta okkur á því að fyrst okkur bar gæfa til að deila því sem við þó áttum með öðrum hljótum við að hafa haft það alveg ágætt. Lífið lék við okkur og fór með okkur bæði í stórfiskaleik og fallna spýtu. Þá skiptir engu máli hver fór með sigur af hólmi, heldur að allir fái að vera með.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun