Auður skili sæti Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 20. apríl 2009 06:00 Eftir sögulegasta vetur frá því í seinna stríði mun Sjálfstæðis-flokkurinn að líkindum gjalda afhroð í kosningum í fyrsta sinn í átján ár. Framlag flokksins til þjóðfélagsins frá hruni einskorðast enda við það sem loksins kom blóði þingmanna hans á hreyfingu: Að koma með málþófi í veg fyrir að bundið yrði í stjórnarskrá að þjóðareign yrði í eigu þjóðarinnar. Þessi flokkur skilur orðið einkaeign svo dæmalaust vel, en telur að þjóðareign geti valdið túlkunar-vanda. „Vilji Sjálfstæðisflokkurinn halda yfirráðum yfir sjávarútvegsauðlindinni þá felur það í sér að Sjálfstæðisflokkurinn vill standa utan Evrópusambandsins," sagði þingmaður flokksins á landsfundi um daginn og negldi þannig sjálfur niður eigin eftirmæli. Fjölda hægrimanna finnst loks kominn tími til að hvíla flokkinn eftir þrásetu í stjórnarráðinu og sumir geta ekki hugsað sér að kjósa villta vinstrið, fyrir því er ekki hefð á öllum heimilum. Kostirnir eru því fáir. Sitja heima eða skila auðu. Þrátt fyrir fréttir um að í þetta sinnið verði auðir seðlar taldir sérstaklega er fyrirséð að þeir verði afgreiddir í umræðunni á tíu mínútum eftir kosningar. Skili þannig ekki öðru en pínulítilli útrás á uppsafnaðri gremju gegn þeim sem komu þjóðinni á kaldan klaka. Þó að stutt sé til kjördags vil ég því læða hér að hugmynd til styrktar lýðræðinu: Í fyrsta lagi verði prentaður á kjörseðla sérstakur reitur fyrir þá sem ekki kæra sig um að ljá atkvæði sitt neinu framboði. Fólk geti semsagt sett X við „ekkert af framantöldu" eins og í hverri annarri könnun. Þar með væri tryggilega staðfest að kjósandinn hefði nýtt atkvæðisrétt sinn en ekki bara gleymt af klaufaskap að hreyfa skriffærin. Í öðru lagi yrðu þau atkvæði sem höfnuðu öllum framboðum talin af sömu virðingu og önnur. Lágmarksfjöldi auðra seðla gæti því skilað auðu þingsæti. Sem teldist þá hvorki með meirihluta þingheims né minnihluta, heldur væri einfaldlega auður stóll í þinginu. Meirihluta allra 63 þingsætanna þyrfti eftir sem áður til að ná samþykki, en hinn auði stóll sæti ævinlega hjá og væri þannig virkt aðhald í öllum málum allt kjörtímabilið. Þingfararkaupið rynni til líknarmála. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Tryggja þarf öfluga endurhæfingu fyrir einstaklinga með krabbamein Ragna Kristín Guðbrandsdóttir Skoðun Ljósið – samtök úti í bæ Jens Garðar Helgason Skoðun Bankarnir og þjáningin Ingólfur Sverrisson Skoðun Ég er ekki hættuleg – ég er veik Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Tími til að fagna, minna á og hvetja áfram – 50 ár frá Kvennaverkfallinu Ólöf Kristjánsdóttir Skoðun Er hægt að bíða lengur? Björg Baldursdóttir Skoðun Á hvaða vegferð er heilbrigðisráðherra? Kjartan Helgi Ólafsson Skoðun Tími til að endurhugsa hagvöxt! Dóra Guðrún Guðmundsdóttir,Soffia S. Sigurgeisdóttir,Elva Rakel Jónsdóttir Skoðun Það er munur á veðmálum og veðmálum Auður Inga Þorsteinsdóttir Skoðun Gefum í – því unglingarnir okkar eiga það skilið Skoðun
Eftir sögulegasta vetur frá því í seinna stríði mun Sjálfstæðis-flokkurinn að líkindum gjalda afhroð í kosningum í fyrsta sinn í átján ár. Framlag flokksins til þjóðfélagsins frá hruni einskorðast enda við það sem loksins kom blóði þingmanna hans á hreyfingu: Að koma með málþófi í veg fyrir að bundið yrði í stjórnarskrá að þjóðareign yrði í eigu þjóðarinnar. Þessi flokkur skilur orðið einkaeign svo dæmalaust vel, en telur að þjóðareign geti valdið túlkunar-vanda. „Vilji Sjálfstæðisflokkurinn halda yfirráðum yfir sjávarútvegsauðlindinni þá felur það í sér að Sjálfstæðisflokkurinn vill standa utan Evrópusambandsins," sagði þingmaður flokksins á landsfundi um daginn og negldi þannig sjálfur niður eigin eftirmæli. Fjölda hægrimanna finnst loks kominn tími til að hvíla flokkinn eftir þrásetu í stjórnarráðinu og sumir geta ekki hugsað sér að kjósa villta vinstrið, fyrir því er ekki hefð á öllum heimilum. Kostirnir eru því fáir. Sitja heima eða skila auðu. Þrátt fyrir fréttir um að í þetta sinnið verði auðir seðlar taldir sérstaklega er fyrirséð að þeir verði afgreiddir í umræðunni á tíu mínútum eftir kosningar. Skili þannig ekki öðru en pínulítilli útrás á uppsafnaðri gremju gegn þeim sem komu þjóðinni á kaldan klaka. Þó að stutt sé til kjördags vil ég því læða hér að hugmynd til styrktar lýðræðinu: Í fyrsta lagi verði prentaður á kjörseðla sérstakur reitur fyrir þá sem ekki kæra sig um að ljá atkvæði sitt neinu framboði. Fólk geti semsagt sett X við „ekkert af framantöldu" eins og í hverri annarri könnun. Þar með væri tryggilega staðfest að kjósandinn hefði nýtt atkvæðisrétt sinn en ekki bara gleymt af klaufaskap að hreyfa skriffærin. Í öðru lagi yrðu þau atkvæði sem höfnuðu öllum framboðum talin af sömu virðingu og önnur. Lágmarksfjöldi auðra seðla gæti því skilað auðu þingsæti. Sem teldist þá hvorki með meirihluta þingheims né minnihluta, heldur væri einfaldlega auður stóll í þinginu. Meirihluta allra 63 þingsætanna þyrfti eftir sem áður til að ná samþykki, en hinn auði stóll sæti ævinlega hjá og væri þannig virkt aðhald í öllum málum allt kjörtímabilið. Þingfararkaupið rynni til líknarmála.
Tryggja þarf öfluga endurhæfingu fyrir einstaklinga með krabbamein Ragna Kristín Guðbrandsdóttir Skoðun
Tími til að fagna, minna á og hvetja áfram – 50 ár frá Kvennaverkfallinu Ólöf Kristjánsdóttir Skoðun
Tími til að endurhugsa hagvöxt! Dóra Guðrún Guðmundsdóttir,Soffia S. Sigurgeisdóttir,Elva Rakel Jónsdóttir Skoðun
Tryggja þarf öfluga endurhæfingu fyrir einstaklinga með krabbamein Ragna Kristín Guðbrandsdóttir Skoðun
Tími til að fagna, minna á og hvetja áfram – 50 ár frá Kvennaverkfallinu Ólöf Kristjánsdóttir Skoðun
Tími til að endurhugsa hagvöxt! Dóra Guðrún Guðmundsdóttir,Soffia S. Sigurgeisdóttir,Elva Rakel Jónsdóttir Skoðun