Hlátur í huga Páll Baldvin Baldvinsson skrifar 13. október 2009 08:35 Ég er að hugsa um að fara á hlátursnámskeið," sagði hann ákveðinn og svipti skyrtu út úr skápnum. Honum var greinilega enginn hlátur í hug. "Ókei," sagði ég. "Þarftu þess?" Hann sneri sér að mér grafalvarlegur á svip og sagði dimmum rómi: "Þetta er sko ekkert djók lengur." Það mátti alveg samsinna því. Maðurinn var enn blár eftir tuttugu kílómetra á belti, sturtan hafði ekkert náð honum niður, og nú var hann tekinn að klæða sig með snörpum handtökum. Ég vissi ekki betur en hann væri þokkalega lukkulegur í sínu starfi, pólitískt meðvitaður með svona heldur íhaldssama vinstrigræna slikju á flestum hlutum og húmor eftir því. Ég fór allt í einu að rifja upp hvernig hlátur hann gaf frá sér. Þeir eru jú mismunandi eins og þú hefur tekið eftir, mismunandi trekktir og djúpir, sumir fliss, aðrir skellur, hlakkandi eins og hýenugelt, hlátursöskur eru til sem fá blóðið í nálægum til að frjósa: er HÚN hér? En ég mundi bara ekki hvernig hann hló. Hlátursnámskeið gerði lítið annað en stuðla að ofneyslu á súrefni, ofmetta mann á skammri stund, jafnvel þótt manni væri ekki hlátur í hug. Alla vega ekki honum. Sjálfur kunni ég betri ráð en námskeiðahald. Það var bara að hitta rétta fólkið og hlæja saman. Hlátursnámskeiðið gat svo sem verið ágæt viðbót: maður hafði nú farið á mörg námskeið gegnum tíðina, dansnámskeiðin stóðu ekki lengi og skiluðu litlum árangri í bæ sem var svo mikið þorp að þar var ekki til sæmilega loftaður danssalur. Hlátursnámskeið - því ekki það? Hugmyndin var ítrekuð þegar ég rakst á hann strax aftur þegar út var komið við eina af þessum sjoppum sem bæjarstjórnir koma svo haganlega fyrir í næsta nágrenni við sundstaði og líkamsræktarstöðvar. Hann var að koma pylsu uppí sig af slíkum ákafa að ég átti von á að hún styngist út um nefið á honum, svo miklu var hann búinn að koma inn í gúlana á sér. Hann talaði eitthvað með þessari matarinntöku um að koma sér í andlegt form, heyrðist mér. En ég varð að fara, náði ekki síðustu hvatningunni að ég ætti að fara í endurhæfingu með honum til að geta séð það broslega í stöðunni og hlegið svo hjartanlega með honum að öllu saman. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Baldvin Baldvinsson Mest lesið Til hamingju Víkingur Heiðar! Halla Hrund Logadóttir Skoðun Stóriðjutíminn á Íslandi er að renna sitt skeið Guðmundur Franklin Jónsson Skoðun Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun Túrverkir og hitakóf – má ræða það í vinnunni? Já endilega! Katrín Björg Ríkarðsdóttir Skoðun Hvernig léttum við daglega lífið þitt? Einar Geir Þorsteinsson Skoðun Glerbrotin í ryksugupokanum Kristín Kolbrún Waage Kolbeinsdóttir Skoðun Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir Skoðun Bakslag í opinberri þróunarsamvinnu Gunnar Salvarsson Skoðun Jöfn skipting skulda og eigna í sambúð Sævar Þór Jónsson Skoðun Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun
Ég er að hugsa um að fara á hlátursnámskeið," sagði hann ákveðinn og svipti skyrtu út úr skápnum. Honum var greinilega enginn hlátur í hug. "Ókei," sagði ég. "Þarftu þess?" Hann sneri sér að mér grafalvarlegur á svip og sagði dimmum rómi: "Þetta er sko ekkert djók lengur." Það mátti alveg samsinna því. Maðurinn var enn blár eftir tuttugu kílómetra á belti, sturtan hafði ekkert náð honum niður, og nú var hann tekinn að klæða sig með snörpum handtökum. Ég vissi ekki betur en hann væri þokkalega lukkulegur í sínu starfi, pólitískt meðvitaður með svona heldur íhaldssama vinstrigræna slikju á flestum hlutum og húmor eftir því. Ég fór allt í einu að rifja upp hvernig hlátur hann gaf frá sér. Þeir eru jú mismunandi eins og þú hefur tekið eftir, mismunandi trekktir og djúpir, sumir fliss, aðrir skellur, hlakkandi eins og hýenugelt, hlátursöskur eru til sem fá blóðið í nálægum til að frjósa: er HÚN hér? En ég mundi bara ekki hvernig hann hló. Hlátursnámskeið gerði lítið annað en stuðla að ofneyslu á súrefni, ofmetta mann á skammri stund, jafnvel þótt manni væri ekki hlátur í hug. Alla vega ekki honum. Sjálfur kunni ég betri ráð en námskeiðahald. Það var bara að hitta rétta fólkið og hlæja saman. Hlátursnámskeiðið gat svo sem verið ágæt viðbót: maður hafði nú farið á mörg námskeið gegnum tíðina, dansnámskeiðin stóðu ekki lengi og skiluðu litlum árangri í bæ sem var svo mikið þorp að þar var ekki til sæmilega loftaður danssalur. Hlátursnámskeið - því ekki það? Hugmyndin var ítrekuð þegar ég rakst á hann strax aftur þegar út var komið við eina af þessum sjoppum sem bæjarstjórnir koma svo haganlega fyrir í næsta nágrenni við sundstaði og líkamsræktarstöðvar. Hann var að koma pylsu uppí sig af slíkum ákafa að ég átti von á að hún styngist út um nefið á honum, svo miklu var hann búinn að koma inn í gúlana á sér. Hann talaði eitthvað með þessari matarinntöku um að koma sér í andlegt form, heyrðist mér. En ég varð að fara, náði ekki síðustu hvatningunni að ég ætti að fara í endurhæfingu með honum til að geta séð það broslega í stöðunni og hlegið svo hjartanlega með honum að öllu saman.
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun
Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir Skoðun
Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun
Er þetta virkilega svarið frá Þjóðkirkjunni? – þegar barn þarf að flýja úr helgidóm Hilmar Kristinsson Skoðun
Sjálfbærni með í för – Vegagerðin stígur skref í átt að loftslagsvænni framkvæmdum Hólmfríður Bjarnadóttir Skoðun
Hvað vilja sumarbústaðaeigendur í Grímsnes- og Grafningshreppi? Bergdís Linda Kjartansdóttir Skoðun