Fyrirframgefnar hugmyndir 30. maí 2009 00:01 Ég er með nokkuð góða teiknimyndarödd – bjarta og hreina – sem myndi jafnvel henta Dolla dropa vel. Þegar ég hringi í fólk sem ég þekki ekki er ég oft spurð hvort ég sé nýfermd. Staðreyndin er hins vegar sú að ég er 32 ára. Ég hef því oft hugsað út frá sjónarhóli vinnunnar væri fínt að fá svona mannræningjaraddbreyti í tækið. Þessa dagana geng ég bara í hálfgerðum joggingbuxum. Á nokkrar svipaðar og lít út eins og fín arabísk frú á leið í matvörubúðina. Ég var spurð að því hvort ég væri svolítil Jasmín prinsessa í mér og hrifin af þessu mið-austurlenska. Staðreyndin er hins vegar sú að ég þarf að ganga í joggingbuxum þar til ég kemst í eitthvað annað. Er á feita tímabilinu í lífi mínu. Ég er netfíkill og hef spilað mörg þúsund leiki á internetinu, svokallaðan „Spades“ (einhvers konar últraamerísk útgáfa af Kana – spaði alltaf tromp). Ég hef líka stundað alla vefi sem hægt er að spjalla á í gegnum tíðina um allt og ekkert: Femin.is, málefnin.com og barnaland.is. Ég versla stundum á Barnalandi og keypti mér rúmteppi þar um daginn. Það gætir hneykslunar í tón þeirra sem ég segi þetta. Ég syndi víst í lágmenningunni að þeirra mati. Unnusti minn er næstum 100 kíló og er með ístru (sem ég kalla að vísu evrópska stinna fitu en ekki ameríska skvapkennda). Mér hefur stundum verið vorkennt og spurð hvort ég vildi ekki óska að hann myndi grenna sig. Staðreyndin er hins vegar sú að ég hef alltaf verið veik fyrir þéttum mönnum. Sólbrún vömb á fallegum sumardegi – með gullkeðju að hætti rússneskra auðjöfra í sumarfríi á Tenerife – er stórkostleg sýn fyrir mér. Karlmennskan holdi klædd. Einhverjir hafa fleygt því að það sé séríslenskt fyrirbæri að flokka fólk í kassa eftir lífsstíl, mataræði og smekk. Að staðalmyndir séu ríkar í svo litlum samfélögum sem Ísland er. Okkur þykir það þægilegra að þykjast vita hvar við höfum fólk og um hvað má tala. Kannski er það svo. Hverju eigum við svo sem að ganga út frá öðru en einhverjum leiðandi vörðum hér og þar í lífinu? Það er hins vegar stundum hollt að minna sig á að ekki er allt sem sýnist. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun Glæðing vonar - ekki hjúkrunargreiningin Karen Ósk Björnsdóttir Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Glundroði Sjálfstæðisflokksins bitnar á hagstjórn og innviðum Árni Rúnar Þorvaldsson Skoðun
Ég er með nokkuð góða teiknimyndarödd – bjarta og hreina – sem myndi jafnvel henta Dolla dropa vel. Þegar ég hringi í fólk sem ég þekki ekki er ég oft spurð hvort ég sé nýfermd. Staðreyndin er hins vegar sú að ég er 32 ára. Ég hef því oft hugsað út frá sjónarhóli vinnunnar væri fínt að fá svona mannræningjaraddbreyti í tækið. Þessa dagana geng ég bara í hálfgerðum joggingbuxum. Á nokkrar svipaðar og lít út eins og fín arabísk frú á leið í matvörubúðina. Ég var spurð að því hvort ég væri svolítil Jasmín prinsessa í mér og hrifin af þessu mið-austurlenska. Staðreyndin er hins vegar sú að ég þarf að ganga í joggingbuxum þar til ég kemst í eitthvað annað. Er á feita tímabilinu í lífi mínu. Ég er netfíkill og hef spilað mörg þúsund leiki á internetinu, svokallaðan „Spades“ (einhvers konar últraamerísk útgáfa af Kana – spaði alltaf tromp). Ég hef líka stundað alla vefi sem hægt er að spjalla á í gegnum tíðina um allt og ekkert: Femin.is, málefnin.com og barnaland.is. Ég versla stundum á Barnalandi og keypti mér rúmteppi þar um daginn. Það gætir hneykslunar í tón þeirra sem ég segi þetta. Ég syndi víst í lágmenningunni að þeirra mati. Unnusti minn er næstum 100 kíló og er með ístru (sem ég kalla að vísu evrópska stinna fitu en ekki ameríska skvapkennda). Mér hefur stundum verið vorkennt og spurð hvort ég vildi ekki óska að hann myndi grenna sig. Staðreyndin er hins vegar sú að ég hef alltaf verið veik fyrir þéttum mönnum. Sólbrún vömb á fallegum sumardegi – með gullkeðju að hætti rússneskra auðjöfra í sumarfríi á Tenerife – er stórkostleg sýn fyrir mér. Karlmennskan holdi klædd. Einhverjir hafa fleygt því að það sé séríslenskt fyrirbæri að flokka fólk í kassa eftir lífsstíl, mataræði og smekk. Að staðalmyndir séu ríkar í svo litlum samfélögum sem Ísland er. Okkur þykir það þægilegra að þykjast vita hvar við höfum fólk og um hvað má tala. Kannski er það svo. Hverju eigum við svo sem að ganga út frá öðru en einhverjum leiðandi vörðum hér og þar í lífinu? Það er hins vegar stundum hollt að minna sig á að ekki er allt sem sýnist.
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun
Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir Skoðun
Væri ekki í lagi að gefa Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarflokknum og Vinstri-grænum frí? Kjartan Eggertsson Skoðun
Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir Skoðun