Um fábjánahátt Davíð Þór Jónsson skrifar 6. mars 2010 00:01 Nýlega lýsti þingmaður því yfir að 5% þjóðarinnar væru fábjánar. Fyrrum ritstjóri bætti um betur og taldi alla kjósendur Sjálfstæðisflokksins vera fábjána. Þetta held ég að sé vanhugsað, mun fleiri ástæður en fábjánaháttur kunni að vera fyrir því að fólk styður Sjálfstæðisflokkinn. Í fyrsta lagi má nefna þá sem eru í framboði fyrir flokkinn. Fábjánaskapur væri að kjósa ekki sjálfan sig. Í öðru lagi má nefna þá sem byggja afkomu sína á frambjóðendum flokksins, börn þeirra, maka og vildarvini. Í þriðja lagi má nefna þá sem eiga persónulegra hagsmuna að gæta sem fara saman með hagsmunum frambjóðenda flokksins. Þar sem ganga má að því sem vísu að þeir muni fyrst og fremst gæta þeirra á þingi væri fábjánaháttur að kjósa gegn eigin hag. Í fjórða lagi má nefna þá sem byggja afkomu sína á hópi þrjú, um þá gildir hið sama og um hóp tvö. Í fimmta lagi má nefna þá sem eru með frambjóðendur flokksins á launaskrá við að gæta hagsmuna sinna, hvort sem er með bitlingum eða mútum í formi veglegra styrkja til prófkjörsbaráttu og flokksstarfs. Þingmenn flokksins hafa ekki enn brugðist þeirri skyldu sinni að verja kostunaraðila sína með kjafti og klóm og því væri fábjánalegt af þeim að styðja þá ekki til þess áfram. Í sjötta lagi má nefna þá sem eiga persónulegra hagsmuna að gæta sem fara saman með hagsmunum þeirra sem eru með þingmenn flokksins í rassvasanum. Í sjöunda og áttunda lagi má svo nefna þá sem byggja framfærslu sína á hópum fimm og sex, um þá gildir hið sama og um hópa tvö og fjögur. Í níunda lagi má nefna pólitíska masókista, fólk sem einfaldlega nýtur þess að kveljast og fær nautn út úr óstjórn og spillingu, að sjá efnahagskerfið fuðra upp, atvinnuleysi aukast, Seðlabankann fara á hausinn og gengi krónunnar hrynja. Í tíunda lagi má nefna pólitíska sadista, þá sem hata land og þjóð og vilja hvoru tveggja allt hið versta. Um þá gildir hið sama og um hóp níu, hvatirnar eru bara aðrar. Að öllu samanlögðu ætti að vera ljóst að mun fleiri ástæður en fábjánaháttur eru fyrir því að kjósa hið undarlega samkrull hreinræktaðrar hagsmunagæslu fyrir íslenska útgerðarólígarka annars vegar og hins vegar skipulagðrar hvítflibbaglæpastarfsemi sem á Íslandi starfar í dulargervi stjórnmálahreyfingar og kallast Sjálfstæðisflokkurinn. Að vísu skal viðurkennt að hún er líklega langalgengust þeirra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Davíð Þór Jónsson Mest lesið Heilbrigðiskerfið logar og er að hrynja: Þú áttir betra skilið Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Grasker mannréttinda á degi hinna framliðnu Anna Kristín Jensdóttir Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Fræðsluskylda í stað skólaskyldu Eldur Smári Kristinsson Skoðun Græðgin er komin út fyrir öll mörk Sigurjón Þórðarson Skoðun Ummæli borgarstjóra og óbragð í munni Kristín Björnsdóttir Skoðun Að vera ung kona á Íslandi árið 2024 Eden Ósk Eyjólfsdóttir Skoðun Hvaða aukna aðgengi, Willum Þór? Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Ungt fólk er að missa trúna á stjórnmálum – og um leið á framtíðinni París Anna Bergmann Skoðun Þetta lítur ekki vel út Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Nýlega lýsti þingmaður því yfir að 5% þjóðarinnar væru fábjánar. Fyrrum ritstjóri bætti um betur og taldi alla kjósendur Sjálfstæðisflokksins vera fábjána. Þetta held ég að sé vanhugsað, mun fleiri ástæður en fábjánaháttur kunni að vera fyrir því að fólk styður Sjálfstæðisflokkinn. Í fyrsta lagi má nefna þá sem eru í framboði fyrir flokkinn. Fábjánaskapur væri að kjósa ekki sjálfan sig. Í öðru lagi má nefna þá sem byggja afkomu sína á frambjóðendum flokksins, börn þeirra, maka og vildarvini. Í þriðja lagi má nefna þá sem eiga persónulegra hagsmuna að gæta sem fara saman með hagsmunum frambjóðenda flokksins. Þar sem ganga má að því sem vísu að þeir muni fyrst og fremst gæta þeirra á þingi væri fábjánaháttur að kjósa gegn eigin hag. Í fjórða lagi má nefna þá sem byggja afkomu sína á hópi þrjú, um þá gildir hið sama og um hóp tvö. Í fimmta lagi má nefna þá sem eru með frambjóðendur flokksins á launaskrá við að gæta hagsmuna sinna, hvort sem er með bitlingum eða mútum í formi veglegra styrkja til prófkjörsbaráttu og flokksstarfs. Þingmenn flokksins hafa ekki enn brugðist þeirri skyldu sinni að verja kostunaraðila sína með kjafti og klóm og því væri fábjánalegt af þeim að styðja þá ekki til þess áfram. Í sjötta lagi má nefna þá sem eiga persónulegra hagsmuna að gæta sem fara saman með hagsmunum þeirra sem eru með þingmenn flokksins í rassvasanum. Í sjöunda og áttunda lagi má svo nefna þá sem byggja framfærslu sína á hópum fimm og sex, um þá gildir hið sama og um hópa tvö og fjögur. Í níunda lagi má nefna pólitíska masókista, fólk sem einfaldlega nýtur þess að kveljast og fær nautn út úr óstjórn og spillingu, að sjá efnahagskerfið fuðra upp, atvinnuleysi aukast, Seðlabankann fara á hausinn og gengi krónunnar hrynja. Í tíunda lagi má nefna pólitíska sadista, þá sem hata land og þjóð og vilja hvoru tveggja allt hið versta. Um þá gildir hið sama og um hóp níu, hvatirnar eru bara aðrar. Að öllu samanlögðu ætti að vera ljóst að mun fleiri ástæður en fábjánaháttur eru fyrir því að kjósa hið undarlega samkrull hreinræktaðrar hagsmunagæslu fyrir íslenska útgerðarólígarka annars vegar og hins vegar skipulagðrar hvítflibbaglæpastarfsemi sem á Íslandi starfar í dulargervi stjórnmálahreyfingar og kallast Sjálfstæðisflokkurinn. Að vísu skal viðurkennt að hún er líklega langalgengust þeirra.