Umgjörðin á að vera í lagi Óli Kristján Ármannsson skrifar 30. júlí 2010 00:01 Sumar starfsstéttir hafa á sér verra orð en aðrar. Þannig heyrast til dæmis oft hnútuköst í garð lögfræðinga. Sjálfsagt á það rót sína í því að til þeirra leitar fólk helst í vandræðum þar sem óvíst er að allir gangi jafnsáttir frá borði. Oftast er samt um góðlátlegt grín að ræða. Ein er þó sú starfsstétt sem á sér hefur enn verra orð, en það eru stjórnmálamenn. Sjálfsagt er þar mörgu um að kenna, þótt nærtækt kunni að vera að benda á að stéttin hafi augljóslega ekki staðið sig vel í ljósi þess hvernig fyrir þjóðinni er komið. Þessi hópur fólks er í þeirri undarlegu stöðu að eiga atvinnu sína undir reglulegri vinsældamælingu í kosningum og kunna þar augljóslega að rekast á persónulegir hagsmunir og almannahagur þegar kemur að því að taka afstöðu í erfiðum málum. Undir þessu stendur fólk misvel og það kemur berlega í ljós í árferði sem þessu. Í moldviðri umræðunnar, þar sem sífellt skjóta upp kollinum „ný og vafasöm" mál sem blása lífi í þá elda vantrausts sem víða brenna á fólki, má greina ólíkar gerðir stjórnmálamanna. Fullalgeng er tegundin sem stekkur til og vill með misgáfulegum hætti bregðast við aðsteðjandi vanda og hendir þá gjarnan á lofti missannar fullyrðingar sem kastað hefur verið fram. Dæmi um slíkt mál hlýtur að vera kaup Magma Energy á HS Orku. Í svörum við spurningu sem Capacent Gallup lagði fyrir viðhorfahóp sinn að beiðni Teits Atlasonar bloggara kemur fram að 85 prósent kváðust á móti því að útlendingar gætu keypt íslenskar náttúruauðlindir. Í blogginu er enn fremur kallað eftir því að fjölmiðlar „taki við sér" og rannsaki hverjir standa á bak við Magma Energy. Ákallið endurspeglar umræðu liðinna daga. Þó hefur verið vitað allan tímann að félagið er skráð á hlutabréfamarkað í Kanada. Meira að segja væri íslenska ríkinu frjálst að gera í það tilboð, félag, sem vel að merkja er ekki að kaupa náttúruauðlindir landsins, heldur leigir þær til hundrað ára eða svo og greiðir landeigendum sem nemur 70 milljónum króna á ári fyrir. Óskandi væri að önnur tegund stjórnmálamanna reyndi nú að gera sig gildandi í umræðunni, hvar í flokki sem hún annars stendur. Tegundin sem veit að hlutverk hennar er að smíða umgjörðina sem landsmenn og fyrirtæki starfa eftir. Ef lög um orkugeirann eru í lagi þá skiptir minna máli hver á fyrirtækin sem þar starfa. Vísast var tekið skref í rétta átt við að laga þá umgjörð þegar tryggt var sumarið 2008 með breytingu á lögum að ríki, sveitarfélög og opinber fyrirtæki, mættu ekki selja frá sér orkuauðlindir. Mögulega má gera betur, en það er á þessum vettvangi sem slagurinn á að standa. Ekki í gerræðislegum inngripum og handahófskenndri ákvarðanatöku. Núna er vert að leggja á minnið hvaða stjórnmálamenn það eru sem helst bregðast við ytra áreiti í vinsældakapphlaupinu og hverjir það eru sem reyna að búa í haginn til framtíðar með almannahag að leiðarljósi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óli Kr. Ármannsson Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun
Sumar starfsstéttir hafa á sér verra orð en aðrar. Þannig heyrast til dæmis oft hnútuköst í garð lögfræðinga. Sjálfsagt á það rót sína í því að til þeirra leitar fólk helst í vandræðum þar sem óvíst er að allir gangi jafnsáttir frá borði. Oftast er samt um góðlátlegt grín að ræða. Ein er þó sú starfsstétt sem á sér hefur enn verra orð, en það eru stjórnmálamenn. Sjálfsagt er þar mörgu um að kenna, þótt nærtækt kunni að vera að benda á að stéttin hafi augljóslega ekki staðið sig vel í ljósi þess hvernig fyrir þjóðinni er komið. Þessi hópur fólks er í þeirri undarlegu stöðu að eiga atvinnu sína undir reglulegri vinsældamælingu í kosningum og kunna þar augljóslega að rekast á persónulegir hagsmunir og almannahagur þegar kemur að því að taka afstöðu í erfiðum málum. Undir þessu stendur fólk misvel og það kemur berlega í ljós í árferði sem þessu. Í moldviðri umræðunnar, þar sem sífellt skjóta upp kollinum „ný og vafasöm" mál sem blása lífi í þá elda vantrausts sem víða brenna á fólki, má greina ólíkar gerðir stjórnmálamanna. Fullalgeng er tegundin sem stekkur til og vill með misgáfulegum hætti bregðast við aðsteðjandi vanda og hendir þá gjarnan á lofti missannar fullyrðingar sem kastað hefur verið fram. Dæmi um slíkt mál hlýtur að vera kaup Magma Energy á HS Orku. Í svörum við spurningu sem Capacent Gallup lagði fyrir viðhorfahóp sinn að beiðni Teits Atlasonar bloggara kemur fram að 85 prósent kváðust á móti því að útlendingar gætu keypt íslenskar náttúruauðlindir. Í blogginu er enn fremur kallað eftir því að fjölmiðlar „taki við sér" og rannsaki hverjir standa á bak við Magma Energy. Ákallið endurspeglar umræðu liðinna daga. Þó hefur verið vitað allan tímann að félagið er skráð á hlutabréfamarkað í Kanada. Meira að segja væri íslenska ríkinu frjálst að gera í það tilboð, félag, sem vel að merkja er ekki að kaupa náttúruauðlindir landsins, heldur leigir þær til hundrað ára eða svo og greiðir landeigendum sem nemur 70 milljónum króna á ári fyrir. Óskandi væri að önnur tegund stjórnmálamanna reyndi nú að gera sig gildandi í umræðunni, hvar í flokki sem hún annars stendur. Tegundin sem veit að hlutverk hennar er að smíða umgjörðina sem landsmenn og fyrirtæki starfa eftir. Ef lög um orkugeirann eru í lagi þá skiptir minna máli hver á fyrirtækin sem þar starfa. Vísast var tekið skref í rétta átt við að laga þá umgjörð þegar tryggt var sumarið 2008 með breytingu á lögum að ríki, sveitarfélög og opinber fyrirtæki, mættu ekki selja frá sér orkuauðlindir. Mögulega má gera betur, en það er á þessum vettvangi sem slagurinn á að standa. Ekki í gerræðislegum inngripum og handahófskenndri ákvarðanatöku. Núna er vert að leggja á minnið hvaða stjórnmálamenn það eru sem helst bregðast við ytra áreiti í vinsældakapphlaupinu og hverjir það eru sem reyna að búa í haginn til framtíðar með almannahag að leiðarljósi.