Bakþankar

Mig langar ekki í pungbindi

Sif Sigmarsdóttir skrifar
Angan af nýslegnu grasi fyllir vitin þar sem ég sit undir berum himni og skrifa þessi orð með ylhýra golu í nýlögðu hárinu og hrímað glas af silkimjúku Chardonney við höndina. Djók. Ég sit við eldhúsborðið klædd flannelnáttfötum með saumsprettu í klofinu. Cheerios-ið er sokkið gegnsósa til botns í morgunverðarskálinni og herbergið fyllir rammur þefur af gömlu fiskroði og kaffikorgi því ég nenni ekki út með ruslið. Í miðri baráttu við ritstíflu reikar hugurinn að ísskápnum. Í ávalri flösku liggja dreggjar hvítvíns síðustu helgar. Mig langar í þær. Ástæðurnar eru margar. Lyktin er eins og af grasi, ferskleikinn er eins og gola og eftir nokkra sopa stæði mér á sama um að hárið á mér lítur út eins og gjörningur eftir Ragnar Kjartansson sem gæti heitið Medúsa safnar í dredda. Ein er þó sú ástæða sem myndi ekki liggja til grundvallar ákvörðun um að láta freistast í flöskuna.

Rétt vika er síðan alþjóðlegum baráttudegi kvenna var fagnað um heim allan – með mismunandi hætti þó. Í Afganistan vöknuðu konur upp við þær fréttir að samkvæmt tilskipun yfirvalda töldust þær nú annars flokks þegnar. Í Bretlandi var farið í skrúðgöngu. Á Íslandi var konum færð gjöf: Í tilefni dagsins samþykkti borgarráð að grípa til aðgerða til að fá fleiri konur til að hjóla því rannsóknir sýndu að aðeins 8% kvenna hjóla allt árið á móti 17% karla.

Ég klóraði mér í höfðinu. Hvernig var hægt að draga þá ályktun að fleiri konur á hjólum stuðli að jafnrétti? Næsta dag rann upp fyrir mér ljós. Á forsíðu Fréttablaðsins mátti lesa viðtal við Gunnar Smára Egilsson, formann SÁÁ. Tilefnið var könnun sem sýndi að áfengisneysla íslenskra kvenna hefði aukist síðasta áratug og að lítill munur væri orðinn á drykkju kynjanna. Gunnar Smári taldi þróunina böl sem rekja mætti til réttindabaráttu kvenna: „Konur þurfa að geta gert allt eins og karlar, þar á meðal drukkið eins og þeir."

Æ fleiri virðast haldnir ranghugmyndum um að konur þrái fátt heitar en að vera karlar. Sem afleiðing eru kynjahlutföll, sem koma jafnrétti ekki vitund við, gripin á lofti og þau notuð til að skora ódýr stig. Nær væri að borgarráð nýtti fé sem ætlað er að jafna hjólanotkun kynjanna í alvöru jafnréttismál – leikskólapláss, launajöfnun – í stað þess að hafa jafnréttisbaráttuna að athlægi. Við konur óskum okkur jafnra tækifæra, ekki ályktana um að við klæðumst jakkafötum og pungbindum, horfum á fótbolta, lesum Tom Clancey eða hjólum í tólf vindstiga gaddi. Og við drekkum Chardonneyið okkar því okkur finnst það gott en ekki vegna þess að okkur langar til að vera Gunnar Smári Egilsson. Skál.






×