Tittlingadýrkun Stígur Helgason skrifar 7. júní 2013 06:00 Strákar dýrka á sér tittlinginn. Það er alkunna. Og ekki bara strákar, heldur karlar á öllum aldri. Þeir vilja veg hans sem mestan og eru reiðubúnir í alls kyns heimskulegar typpakeppnir til að vinna honum brautargengi. Ég tók þátt í slíkum metingi fyrr í vikunni. Í félagi við þrjá mæta menn heimsótti ég hamborgarastað sem ku bjóða upp á sterkustu kjúklingavængi í víðri veröld. Ég pantaði auðvitað tólf fyrir borðið – hversu sterkir gátu þeir svo sem verið þótt þeir væru kenndir við napalm? – og fann strax á lyktinni þegar þeir bárust að ég hefði líklega gert mistök. Það er skemmst frá því að segja að þessir vængir Lúsífers gengu næstum því af einum okkar dauðum og þegar útlit var fyrir að við þyrftum að leifa ellefu og hálfum væng af tólf eftir tárfellingar, snöggsvita og formælingar sagði tittlingurinn á mér til sín – ég hafði jú pantað ósköpin – ég neyddi ofan í mig sex stykkjum, komst í einhvers konar eitrunarástand en umfram allt vann ég þessa óformlegu typpakeppni og gekk frá borði með félagsmótað stolt og hjartsláttartruflanir í brjósti og náladofa niður í tær. Þessi hvöt á sér ýmsar birtingarmyndir. Strákar keppa í því hver getur haldið niðri mestum bjór úr trekt og tekið flest rótsterk skot á bar. Þeir sofa ekkert í tvo sólarhringa, fara svo í ræktina og valda sjálfum sér skaða með því að lyfta allt of þungum lóðum, gorta af því að hafa þennan og hinn daginn drukkið sautján bolla af niðsvörtu kaffi, borðað hálft kíló af kjöti og látið berja sig í bænum og reyna að koma sem flestum neðanbeltisvísunum fyrir í pistli í borgaralegu dagblaði. Þegar menn toppast svona hver við annan getur það auðvitað aldrei endað öðruvísi en með því að þá brandsvíði, skelþunna, í rassgatið á salernisbás í kjallaranum á Kastrup-flugvelli. Og þeirri lífsreynslu gleymir enginn strákur…fyrr en sirka sex klukkutímum síðar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stígur Helgason Mest lesið Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun
Strákar dýrka á sér tittlinginn. Það er alkunna. Og ekki bara strákar, heldur karlar á öllum aldri. Þeir vilja veg hans sem mestan og eru reiðubúnir í alls kyns heimskulegar typpakeppnir til að vinna honum brautargengi. Ég tók þátt í slíkum metingi fyrr í vikunni. Í félagi við þrjá mæta menn heimsótti ég hamborgarastað sem ku bjóða upp á sterkustu kjúklingavængi í víðri veröld. Ég pantaði auðvitað tólf fyrir borðið – hversu sterkir gátu þeir svo sem verið þótt þeir væru kenndir við napalm? – og fann strax á lyktinni þegar þeir bárust að ég hefði líklega gert mistök. Það er skemmst frá því að segja að þessir vængir Lúsífers gengu næstum því af einum okkar dauðum og þegar útlit var fyrir að við þyrftum að leifa ellefu og hálfum væng af tólf eftir tárfellingar, snöggsvita og formælingar sagði tittlingurinn á mér til sín – ég hafði jú pantað ósköpin – ég neyddi ofan í mig sex stykkjum, komst í einhvers konar eitrunarástand en umfram allt vann ég þessa óformlegu typpakeppni og gekk frá borði með félagsmótað stolt og hjartsláttartruflanir í brjósti og náladofa niður í tær. Þessi hvöt á sér ýmsar birtingarmyndir. Strákar keppa í því hver getur haldið niðri mestum bjór úr trekt og tekið flest rótsterk skot á bar. Þeir sofa ekkert í tvo sólarhringa, fara svo í ræktina og valda sjálfum sér skaða með því að lyfta allt of þungum lóðum, gorta af því að hafa þennan og hinn daginn drukkið sautján bolla af niðsvörtu kaffi, borðað hálft kíló af kjöti og látið berja sig í bænum og reyna að koma sem flestum neðanbeltisvísunum fyrir í pistli í borgaralegu dagblaði. Þegar menn toppast svona hver við annan getur það auðvitað aldrei endað öðruvísi en með því að þá brandsvíði, skelþunna, í rassgatið á salernisbás í kjallaranum á Kastrup-flugvelli. Og þeirri lífsreynslu gleymir enginn strákur…fyrr en sirka sex klukkutímum síðar.
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun