Unglingarökfræði Óli Kristján Ármannsson skrifar 19. mars 2014 07:00 „Vissir þú að til þess að komast að merkingunni á bak við flest ástarlög nægir að skipta út orðinu love fyrir klof?“ Þetta datt upp úr gömlum vini mínum þegar við einu sinni sem oftar gengum á unglingsaldri um heimabæ okkar og ræddum lífsins gagn og nauðsynjar. Auðvitað er þetta tóm vitleysa og staðhæfing sem eldri bróðir vinar míns hafði stungið að honum. En við skemmtum okkur engu að síður í dálitla stund við orðaskiptin. Enn þann dag í dag, um aldarfjórðungi síðar, dettur mér stundum fullyrðingin í hug þegar ástarsöngvar óma í útvarpinu. Líkast til er það til marks um það hversu móttækilegur hugur ungmenna er á mótunarskeiði. Hlutir sem haldið er fram vilja festast þar. Vitleysan um ástarsöngvana er auðhrakin, en óneitanlega veltir maður fyrir sér hvaða önnur „sannindi“ fólk hefur meðtekið á unga aldri og heldur svo staðfastlega í út ævina. Því hefur verið slegið föstu að íslenska mjólkin sé sú besta í heimi og betra lambakjöt hvergi að finna á byggðu bóli, vatnið okkar sé það besta sem finnst, að Danir hafi kúgað landann og grætt á honum, að útlendingar vilji okkur ekkert gott, að heima sé best. Á dögunum lét utanríkisráðherra þjóðarinnar hafa eftir sér í viðtali að hann hefði ungur myndað sér skoðun á Evrópusambandinu. Dæmið um ástarsöngvana sýnir náttúrulega að það kann ekki góðri lukku að stýra. Hver veit hvaða skagfirskar draugasögur aðrar eru á sveimi í þjóðarsálinni og ráða ákvarðanatöku sem hefði betur verið byggð á staðreyndum og ígrundaðri rannsókn. Staðhæfing félaga míns í göngutúrnum góða í æsku er líka dæmi um algenga orðræðu unglinga. Fullyrðingarnar eru látnar fjúka. Allir eru í kappi við að gera sig gildandi. Unglingarökfræði er nefnilega líka áberandi í opinberri umræðu þessa dagana. Foreldrar þekkja hvernig sum börn, eftir að hafa misstigið sig, eða til að fá sitt fram, vilja láta eina synd afsaka aðra. Eða rjúka í að tala um óréttlæti, alls óskylt málefninu sem til umræðu er hverju sinni. Pólitísk umræða á plani morfískrar pissukeppni er lítt áhugaverð og hætt við að seint verði komist að einhverri skynsamlegri niðurstöðu. Tími er kominn til að draga sig upp úr unglingastiginu, svona að minnsta kosti hvað ráðamenn varðar, og skrúfa niður illa ígrundaðan fullyrðingaflauminn og útúrsnúningana. Loforð er loforð og bara kjánalegt að snúa út úr. (Til dæmis með því að skemma þjóðaratkvæðagreiðslu með spurningunni: Á að hætta við eða gera hlé?). Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óli Kr. Ármannsson Mest lesið Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir Skoðun
„Vissir þú að til þess að komast að merkingunni á bak við flest ástarlög nægir að skipta út orðinu love fyrir klof?“ Þetta datt upp úr gömlum vini mínum þegar við einu sinni sem oftar gengum á unglingsaldri um heimabæ okkar og ræddum lífsins gagn og nauðsynjar. Auðvitað er þetta tóm vitleysa og staðhæfing sem eldri bróðir vinar míns hafði stungið að honum. En við skemmtum okkur engu að síður í dálitla stund við orðaskiptin. Enn þann dag í dag, um aldarfjórðungi síðar, dettur mér stundum fullyrðingin í hug þegar ástarsöngvar óma í útvarpinu. Líkast til er það til marks um það hversu móttækilegur hugur ungmenna er á mótunarskeiði. Hlutir sem haldið er fram vilja festast þar. Vitleysan um ástarsöngvana er auðhrakin, en óneitanlega veltir maður fyrir sér hvaða önnur „sannindi“ fólk hefur meðtekið á unga aldri og heldur svo staðfastlega í út ævina. Því hefur verið slegið föstu að íslenska mjólkin sé sú besta í heimi og betra lambakjöt hvergi að finna á byggðu bóli, vatnið okkar sé það besta sem finnst, að Danir hafi kúgað landann og grætt á honum, að útlendingar vilji okkur ekkert gott, að heima sé best. Á dögunum lét utanríkisráðherra þjóðarinnar hafa eftir sér í viðtali að hann hefði ungur myndað sér skoðun á Evrópusambandinu. Dæmið um ástarsöngvana sýnir náttúrulega að það kann ekki góðri lukku að stýra. Hver veit hvaða skagfirskar draugasögur aðrar eru á sveimi í þjóðarsálinni og ráða ákvarðanatöku sem hefði betur verið byggð á staðreyndum og ígrundaðri rannsókn. Staðhæfing félaga míns í göngutúrnum góða í æsku er líka dæmi um algenga orðræðu unglinga. Fullyrðingarnar eru látnar fjúka. Allir eru í kappi við að gera sig gildandi. Unglingarökfræði er nefnilega líka áberandi í opinberri umræðu þessa dagana. Foreldrar þekkja hvernig sum börn, eftir að hafa misstigið sig, eða til að fá sitt fram, vilja láta eina synd afsaka aðra. Eða rjúka í að tala um óréttlæti, alls óskylt málefninu sem til umræðu er hverju sinni. Pólitísk umræða á plani morfískrar pissukeppni er lítt áhugaverð og hætt við að seint verði komist að einhverri skynsamlegri niðurstöðu. Tími er kominn til að draga sig upp úr unglingastiginu, svona að minnsta kosti hvað ráðamenn varðar, og skrúfa niður illa ígrundaðan fullyrðingaflauminn og útúrsnúningana. Loforð er loforð og bara kjánalegt að snúa út úr. (Til dæmis með því að skemma þjóðaratkvæðagreiðslu með spurningunni: Á að hætta við eða gera hlé?).
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun