Óleystur skuldavandi áfram Árni Páll Árnason skrifar 20. maí 2014 07:00 Hrunið skapaði á Íslandi og víða annars staðar skuldavanda einstaklinga, fyrirtækja og ríkja. Skuldavandi lýsir sér í því að geta til að greiða afborganir brestur eða þá að skuldir verða hærri fjárupphæð en eignir. Hvorugt þessa var til staðar þegar lánin voru tekin en hrun gjaldmiðils, óðaverðbólga eða atvinnumissir breytir því. Skuldavandi getur orðið að fjölskylduharmleik séu engin úrræði til. Í rannsókn Alþjóðagjaldeyrissjóðsins 2011 á úrræðum samfélaga við skuldavanda kom í ljós að þau voru hvergi eins umfangsmikil og á Íslandi. Nýjar tölur hafa leitt í ljós að margir hafa alfarið losnað úr skuldavanda, hjá öðrum hefur hann minnkað og með hreyfingu á fasteignamarkaði hafa hlutfallslega fáir þurft að selja eignir og minnka við sig. Enn er þó eftir óleystur skuldavandi meðal Íslendinga. Ef fólk þarf – svo nokkur dæmi séu tekin – að greiða svo hátt hlutfall tekna sinna í afborganir að það safnar skuldum áfram, er skuldavandi fyrir hendi. Ef lán hafa hækkað mun meira en sem nemur verðmæti eignar og ekki eru líkur á að sú staða lagist í bráð. Sama á við ef söluverð eignar dugar ekki fyrir áhvílandi skuld eða ef ógjörningur er að leysa veðlán foreldra sem studdu fyrstu kaup barna sinna á íbúð af eign. Í öllum þessum tilvikum er afkomu og húsnæðisöryggi fólks ógnað og þar með mannréttindum þess. Þá liggur beint við að spyrja: Leysa ný lög skuldavandann á Íslandi? Svarið er nei. Lögin koma upp kerfi þar sem ríkisskattstjóri úthlutar fé til allra með tiltekin lán eftir reiknireglu sem er ekki lögbundin heldur eitthvað sem fjármálaráðherra ákveður á einhvern óþekktan hátt sem ekki er opinber né birt almenningi hver verður.Helber tilviljun Einhverjir þeirra sem munu fá verða vissulega fólk í skuldavanda. En það er helber tilviljun. Tugir milljarða af skattfé fara þannig frá ríkissjóði til lántakenda óháð því hvort þeir séu milljóna- eða jafnvel milljarðamæringar eða fólk í skuldavanda sem orðið hefur fyrir tjóni. Útkoman er sú að fólk í skuldavanda fær ekki nóg til að losna. Algerlega er horft framhjá því að fjöldi fólks hefur hagnast á fasteignakaupum og ekkert tjón beðið. Engin tilraun er gerð til að miða peningaframlag ríkisins að því að leysa skuldavanda að fullu. Í þess stað er fé dreift óháð skuldabyrði eða eignastöðu, með öðrum orðum: Óháð skuldavanda. Fjármálaráðherra, höfundur laganna, sagði enda við Kastljós að með þeim útdeildi hann ekki réttlæti. Fólkið sem eins og fyrr sagði er svipt mannréttindum vegna skuldavanda er það áfram. Dýrasti reikningur ríkissjóðs – sem kostar meira en heilbrigðiskerfið í heild – læknar ekki og líknar ekki einu sinni heldur dreifir peningum markmiðslaust. Engu skiptir þó að allir megi vita og margir vari við að þessi peningadreifing kveiki verðbólgubál. Seðlabanki Íslands hefur reiknað út að verðtryggð lán fjölskyldna á Íslandi hækki af þessum sökum einum um 23 milljarða, eða sem nemur fjórðungi „leiðréttingarinnar“! Skuldavandinn mun áfram verða á dagskrá Alþingis næstu misseri. Hér er enginn „lokapunktur“ eins og fjármálaráðherra sagði í atkvæðagreiðslu um frumvarpið. Eftir mun sár skuldavandinn standa áfram óleystur. Úrræði samfélagsins til lausnar hans kosta peninga en fjármagnið verður klárað með lögum Bjarna og Sigmundar. Það er sorglegt.Augljóslega gagnslaus Við í Samfylkingunni studdum tillögu ríkisstjórnarinnar síðasta haust um lagaheimild til Hagstofunnar til söfnunar upplýsinga um skuldavandann. Ríkisstjórnin vildi ekki bíða niðurstöðunnar – vildi ekki vita fyrst og framkvæma svo. Samfylkingin vildi skattleggja fjármálafyrirtækin til að afla fjár til að leysa þann skuldavanda sem enn var óleystur. Þannig hefði verið hægt að halda áfram afskriftum skulda á grundvelli almennra leikreglna. Þessar leikreglur eru alþekktar á Norðurlöndum eftir kreppuna þar í upphafi 10. áratugarins. Meginreglurnar um afskriftir óinnheimtanlegra krafna og félagsleg og efnahagsleg réttindi fólks til að hreinsa sig af skuldum og afla sér á ný lánstrausts og efnahagslegs sjálfstæðis liggja þar til grundvallar. Afskriftakostnaðinn eiga fjármálafyrirtæki að bera til að tryggja áhættustýringu þeirra og ábyrgð þeirra gagnvart samfélaginu. Þessar leikreglur eru varanlegar og almennar og skila til framtíðar ábyrgu fjármálakerfi sem er stöðugt og virðir rétt almennings. Lögin um leiðréttinguna svonefndu sem Alþingi setti fyrir nokkrum dögum eru að minni ágiskun þau fjórtándu sem Alþingi Íslendinga hefur sett frá árinu 2008 vegna skuldavanda. Þau sem á undan fóru byggðust á þessum almennu meginreglum, var beint að tilgreindum skuldavanda og hafa skilað miklum árangri við að leysa skuldavanda tuga þúsunda Íslendinga – svo miklum að úrlausn á þeirra grunni verður dregin frá peningaúthlutunum nú. Nýju lögin byggjast ekki á almennum meginreglum né leiðrétta forsendubrest því á hann er hvergi minnst í þeim. Lögin eru ákvörðun um peningadreifingu úr sameiginlegum sjóðum sem er einstaklega dýrkeypt og augljóslega gagnslaus til lausnar raunverulegs skuldavanda. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Árni Páll Árnason Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Hugsjónir ójafnaðarmanns - svar við bréfi Kára Snorri Másson Skoðun Viðreisn er Samfylkingin Júlíus Viggó Ólafsson Skoðun „Ég hefði nú ekkert á móti því að taka aðeins í tæjuna“ Eva Pandora Baldursdóttir Skoðun Er skynsemi Sigmundar Davíðs o.fl. skynsamleg? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Mun forseti Íslands fremja landráð? Ástþór Magnússon Skoðun Sjálfskaparvíti Samfylkingar og Viðreisnar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun Þarf Ábyrg framtíð 14,1% til að komast í kappræður Heimildarinnar? Jóhannes Loftsson Skoðun Skoðun Skoðun ADHD, fjórir stafir og hvað svo? Jóna Kristín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skattagleði á kostnað ferðaþjónustunnar Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Börnin heim Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Mun forseti Íslands fremja landráð? Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Ég býð mig fram fyrir framtíðarkynslóðir Finnur Ricart Andrason skrifar Skoðun Rödd mannréttinda, jöfnuðar og jafnréttis þarf að hljóma á Alþingi Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Gera þarf skurk í búsetumálum eldri borgara Ólafur Ísleifsson skrifar Skoðun „Ég hefði nú ekkert á móti því að taka aðeins í tæjuna“ Eva Pandora Baldursdóttir skrifar Skoðun Vilt þú breytingu á stjórn landsins? Hannes S. Jónsson skrifar Skoðun Hugsjónir ójafnaðarmanns - svar við bréfi Kára Snorri Másson skrifar Skoðun Af hverju er nauðsyn að fá Sósíalista inn á þing og í næstu ríkisstjórn? Ólafur H. Ólafsson skrifar Skoðun Búsetufrelsi og lögheimilisskráning Heiðbrá Ólafsdóttir skrifar Skoðun Rangfærslur og aðrar villur í umræðunni um Evrópusambandið Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Geðveikir frasar – en það þarf að vera plan! Ragna Sigurðardóttir,Sigurþóra Bergsdóttir skrifar Skoðun Þarf Ábyrg framtíð 14,1% til að komast í kappræður Heimildarinnar? Jóhannes Loftsson skrifar Skoðun Þess vegna er ég á lista VG í Suðurkjördæmi Þorsteinn Ólafsson skrifar Skoðun Svínsleg mismunun gagnvart eldra fólki Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Hverjir myrða konur? Auður Önnu Magnúsdóttir skrifar Skoðun „Það sé ykkur til fæðu“ - hugleiðing um jólamat Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Ferðafrelsið er dýrmætt Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Viðreisn er Samfylkingin Júlíus Viggó Ólafsson skrifar Skoðun Mannúðleg innflytjendastefna Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Hvað er vandamálið á húsnæðismarkaðinum og hvernig leysum við það Ómar Ingþórsson skrifar Skoðun Er heilbrigði besta lausnin? Lukka Pálsdóttir skrifar Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir skrifar Skoðun Sjálfskaparvíti Samfylkingar og Viðreisnar Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Evrópudagur sjúkraliða Sandra B. Franks skrifar Skoðun Baráttan um Ísland og sjálfstæði þjóðar Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Alvöru aðgerðir í húsnæðismálum – x við V Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Er skynsemi Sigmundar Davíðs o.fl. skynsamleg? Ole Anton Bieltvedt skrifar Sjá meira
Hrunið skapaði á Íslandi og víða annars staðar skuldavanda einstaklinga, fyrirtækja og ríkja. Skuldavandi lýsir sér í því að geta til að greiða afborganir brestur eða þá að skuldir verða hærri fjárupphæð en eignir. Hvorugt þessa var til staðar þegar lánin voru tekin en hrun gjaldmiðils, óðaverðbólga eða atvinnumissir breytir því. Skuldavandi getur orðið að fjölskylduharmleik séu engin úrræði til. Í rannsókn Alþjóðagjaldeyrissjóðsins 2011 á úrræðum samfélaga við skuldavanda kom í ljós að þau voru hvergi eins umfangsmikil og á Íslandi. Nýjar tölur hafa leitt í ljós að margir hafa alfarið losnað úr skuldavanda, hjá öðrum hefur hann minnkað og með hreyfingu á fasteignamarkaði hafa hlutfallslega fáir þurft að selja eignir og minnka við sig. Enn er þó eftir óleystur skuldavandi meðal Íslendinga. Ef fólk þarf – svo nokkur dæmi séu tekin – að greiða svo hátt hlutfall tekna sinna í afborganir að það safnar skuldum áfram, er skuldavandi fyrir hendi. Ef lán hafa hækkað mun meira en sem nemur verðmæti eignar og ekki eru líkur á að sú staða lagist í bráð. Sama á við ef söluverð eignar dugar ekki fyrir áhvílandi skuld eða ef ógjörningur er að leysa veðlán foreldra sem studdu fyrstu kaup barna sinna á íbúð af eign. Í öllum þessum tilvikum er afkomu og húsnæðisöryggi fólks ógnað og þar með mannréttindum þess. Þá liggur beint við að spyrja: Leysa ný lög skuldavandann á Íslandi? Svarið er nei. Lögin koma upp kerfi þar sem ríkisskattstjóri úthlutar fé til allra með tiltekin lán eftir reiknireglu sem er ekki lögbundin heldur eitthvað sem fjármálaráðherra ákveður á einhvern óþekktan hátt sem ekki er opinber né birt almenningi hver verður.Helber tilviljun Einhverjir þeirra sem munu fá verða vissulega fólk í skuldavanda. En það er helber tilviljun. Tugir milljarða af skattfé fara þannig frá ríkissjóði til lántakenda óháð því hvort þeir séu milljóna- eða jafnvel milljarðamæringar eða fólk í skuldavanda sem orðið hefur fyrir tjóni. Útkoman er sú að fólk í skuldavanda fær ekki nóg til að losna. Algerlega er horft framhjá því að fjöldi fólks hefur hagnast á fasteignakaupum og ekkert tjón beðið. Engin tilraun er gerð til að miða peningaframlag ríkisins að því að leysa skuldavanda að fullu. Í þess stað er fé dreift óháð skuldabyrði eða eignastöðu, með öðrum orðum: Óháð skuldavanda. Fjármálaráðherra, höfundur laganna, sagði enda við Kastljós að með þeim útdeildi hann ekki réttlæti. Fólkið sem eins og fyrr sagði er svipt mannréttindum vegna skuldavanda er það áfram. Dýrasti reikningur ríkissjóðs – sem kostar meira en heilbrigðiskerfið í heild – læknar ekki og líknar ekki einu sinni heldur dreifir peningum markmiðslaust. Engu skiptir þó að allir megi vita og margir vari við að þessi peningadreifing kveiki verðbólgubál. Seðlabanki Íslands hefur reiknað út að verðtryggð lán fjölskyldna á Íslandi hækki af þessum sökum einum um 23 milljarða, eða sem nemur fjórðungi „leiðréttingarinnar“! Skuldavandinn mun áfram verða á dagskrá Alþingis næstu misseri. Hér er enginn „lokapunktur“ eins og fjármálaráðherra sagði í atkvæðagreiðslu um frumvarpið. Eftir mun sár skuldavandinn standa áfram óleystur. Úrræði samfélagsins til lausnar hans kosta peninga en fjármagnið verður klárað með lögum Bjarna og Sigmundar. Það er sorglegt.Augljóslega gagnslaus Við í Samfylkingunni studdum tillögu ríkisstjórnarinnar síðasta haust um lagaheimild til Hagstofunnar til söfnunar upplýsinga um skuldavandann. Ríkisstjórnin vildi ekki bíða niðurstöðunnar – vildi ekki vita fyrst og framkvæma svo. Samfylkingin vildi skattleggja fjármálafyrirtækin til að afla fjár til að leysa þann skuldavanda sem enn var óleystur. Þannig hefði verið hægt að halda áfram afskriftum skulda á grundvelli almennra leikreglna. Þessar leikreglur eru alþekktar á Norðurlöndum eftir kreppuna þar í upphafi 10. áratugarins. Meginreglurnar um afskriftir óinnheimtanlegra krafna og félagsleg og efnahagsleg réttindi fólks til að hreinsa sig af skuldum og afla sér á ný lánstrausts og efnahagslegs sjálfstæðis liggja þar til grundvallar. Afskriftakostnaðinn eiga fjármálafyrirtæki að bera til að tryggja áhættustýringu þeirra og ábyrgð þeirra gagnvart samfélaginu. Þessar leikreglur eru varanlegar og almennar og skila til framtíðar ábyrgu fjármálakerfi sem er stöðugt og virðir rétt almennings. Lögin um leiðréttinguna svonefndu sem Alþingi setti fyrir nokkrum dögum eru að minni ágiskun þau fjórtándu sem Alþingi Íslendinga hefur sett frá árinu 2008 vegna skuldavanda. Þau sem á undan fóru byggðust á þessum almennu meginreglum, var beint að tilgreindum skuldavanda og hafa skilað miklum árangri við að leysa skuldavanda tuga þúsunda Íslendinga – svo miklum að úrlausn á þeirra grunni verður dregin frá peningaúthlutunum nú. Nýju lögin byggjast ekki á almennum meginreglum né leiðrétta forsendubrest því á hann er hvergi minnst í þeim. Lögin eru ákvörðun um peningadreifingu úr sameiginlegum sjóðum sem er einstaklega dýrkeypt og augljóslega gagnslaus til lausnar raunverulegs skuldavanda.
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun
Skoðun Rödd mannréttinda, jöfnuðar og jafnréttis þarf að hljóma á Alþingi Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Af hverju er nauðsyn að fá Sósíalista inn á þing og í næstu ríkisstjórn? Ólafur H. Ólafsson skrifar
Skoðun Geðveikir frasar – en það þarf að vera plan! Ragna Sigurðardóttir,Sigurþóra Bergsdóttir skrifar
Skoðun Þarf Ábyrg framtíð 14,1% til að komast í kappræður Heimildarinnar? Jóhannes Loftsson skrifar
Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir skrifar
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun