Jól alla daga Hildur Sverrisdóttir skrifar 20. desember 2014 07:00 Ég er afskaplega lítið jólabarn og tengi ekki mikið við allt þetta stúss. Mér finnst það þó fallegt ásýndar og tek svo sem þátt með því að kaupa mína pakka, baka nokkrar sortir í huganum, hengja upp kúlur og gleyma að skrifa jólakortin. En það sem mér finnst uppáhalds jólalegast er samkenndin í kringum jól. Maður fær alltaf eitthvað smá í augað við að sjá að undir stóra jólatrénu í Kringlunni sé urmull pakka merktra til stráks 7 ára og stelpu 4 ára, af því að sumar fjölskyldur ná ekki að halda jól eins og við kysum flest. Fréttirnar fyllast af frásögnum af fólki að hjálpa öðru fólki. Ég er reyndar löngu orðin vön því að vera frekar misheppnaður sendiherra góðgerða um jól. Mér tekst þokkalega áfallalaust að setja pakka undir stóra tréð en allt frá móðgandi vanilluhringjum til heimboða sem engum var þægð í hafa flestar meintar velgjörðir mínar misheppnast á einn hátt eða annan. Þær verða samt jólaminningar eins og aðrar og eina þeirra þykir mér sérstaklega vænt um og hugsa oft til. Eitt árið stefndi sem sagt í að ég yrði ein í Reykjavík á aðfangadagskvöld og ég hugsaði með mér að eflaust væri skynsamlegra að reyna að vera einhvers staðar til einhverrar aðstoðar. Ég hringdi á tvo staði sem buðu upp á jólamat handa þeim sem geta erfiðlega haldið sín jól sjálfir og bauð fram aðstoð mína en fékk á báðum stöðum mjög kurteislega höfnun. Það var útskýrt pent fyrir mér að það væri þétt setinn bekkurinn af fólki sem vildi hjálpa um jól, en hins vegar kæmi hjálp sér virkilega vel marga aðra daga ársins. Ég dauðskammaðist mín því að auðvitað gat ég sagt mér sjálf að eins fallegt og það er að um jól sé biðröðin í góðverkin jafnlöng og í bókabúðunum, þá eiga þau kannski til að gleymast hina dagana. Sem misheppnaður góðgerðaerindreki jólanna minni ég mig því bara á að það er líka hellings þörf og pláss fyrir samkenndina á öðrum tímum ársins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hildur Sverrisdóttir Mest lesið Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson Skoðun
Ég er afskaplega lítið jólabarn og tengi ekki mikið við allt þetta stúss. Mér finnst það þó fallegt ásýndar og tek svo sem þátt með því að kaupa mína pakka, baka nokkrar sortir í huganum, hengja upp kúlur og gleyma að skrifa jólakortin. En það sem mér finnst uppáhalds jólalegast er samkenndin í kringum jól. Maður fær alltaf eitthvað smá í augað við að sjá að undir stóra jólatrénu í Kringlunni sé urmull pakka merktra til stráks 7 ára og stelpu 4 ára, af því að sumar fjölskyldur ná ekki að halda jól eins og við kysum flest. Fréttirnar fyllast af frásögnum af fólki að hjálpa öðru fólki. Ég er reyndar löngu orðin vön því að vera frekar misheppnaður sendiherra góðgerða um jól. Mér tekst þokkalega áfallalaust að setja pakka undir stóra tréð en allt frá móðgandi vanilluhringjum til heimboða sem engum var þægð í hafa flestar meintar velgjörðir mínar misheppnast á einn hátt eða annan. Þær verða samt jólaminningar eins og aðrar og eina þeirra þykir mér sérstaklega vænt um og hugsa oft til. Eitt árið stefndi sem sagt í að ég yrði ein í Reykjavík á aðfangadagskvöld og ég hugsaði með mér að eflaust væri skynsamlegra að reyna að vera einhvers staðar til einhverrar aðstoðar. Ég hringdi á tvo staði sem buðu upp á jólamat handa þeim sem geta erfiðlega haldið sín jól sjálfir og bauð fram aðstoð mína en fékk á báðum stöðum mjög kurteislega höfnun. Það var útskýrt pent fyrir mér að það væri þétt setinn bekkurinn af fólki sem vildi hjálpa um jól, en hins vegar kæmi hjálp sér virkilega vel marga aðra daga ársins. Ég dauðskammaðist mín því að auðvitað gat ég sagt mér sjálf að eins fallegt og það er að um jól sé biðröðin í góðverkin jafnlöng og í bókabúðunum, þá eiga þau kannski til að gleymast hina dagana. Sem misheppnaður góðgerðaerindreki jólanna minni ég mig því bara á að það er líka hellings þörf og pláss fyrir samkenndina á öðrum tímum ársins.