Góðkynja sósíalismi og illkynja Pawel Bartoszek skrifar 14. maí 2016 07:00 Dæmigerður vestrænn hægrimaður sér sósíalismann fyrir sér einhvern veginn svona: Sósíalisminn er gaur sem labbar inn í bakarí, heimtar köku, dreifir henni til vegfarenda, safnar hrósi og heimtar meira. Sumir stjórnmálamenn slást við svona sósíalisma alla sína ævi og fara að líta á hann sem einhvern meginóvin. En það er hann ekki. Sósíalismi sem taka vill meiri og meiri köku og gefa liðinu sem á enga köku er þrátt fyrir allt góðkynja sósíalismi. Það er auðvelt að lifa með honum og jafnvel hafa gaman af honum. Það sem virkilega er ástæða til að óttast er hins vega sósíalismi sem labbar inn í bakaríið og spyr: Vantar ykkur einhverja hjálp? Get ég kíkt í eldhúsið og komið með nokkur vel valin ráð? Þegar skammta þarf mat, bensín eða smokka í Venesúela réttlæta stjórnvöld það ýmist með háu eða lágu heimsmarkaðsverði á olíu. Allar þessar afsakanir eru rugl. Ástæða þess að Venesúela hefur gert sjálft sig óstarfhæft er illkynja sósíalismi. Það er sósíalismi þar sem fyrirtæki er þjóðnýtt í morgunmat. Það er sósíalismi þar sem allur gróði er talinn til merkis um glæp eða sóun. Það er kerfi sem leggur sífellt meiri og þyngri kvaðir á þá sem enn hafa ekki gefist upp. Heimsbankinn áætlar að það eitt að borga skatta í Venesúela taki um 800 klukkustundir fyrir meðalstórt fyrirtæki. Á Íslandi er talan 140 klukkutímar. Háir skattar eru kannski einhver hluti vanda Venesúela en ekki rót hans. Búið er að rústa bakarínu og þeir sem ruddust inn með háleitar hugmyndir kunnu bara ekki rassgat að baka brauð.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Pawel Bartoszek Mest lesið Barnasáttmáli fyrir öll börn Guðný Björk Eydal,Paola Carenas Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka Erna Bjarnadóttir Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Trollveiðar og veiðiráðgjöf Magnús Jónsson Skoðun Gríðarlegir hagsmunir í húfi Sigurður Ingi Jóhannsson Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir Skoðun
Dæmigerður vestrænn hægrimaður sér sósíalismann fyrir sér einhvern veginn svona: Sósíalisminn er gaur sem labbar inn í bakarí, heimtar köku, dreifir henni til vegfarenda, safnar hrósi og heimtar meira. Sumir stjórnmálamenn slást við svona sósíalisma alla sína ævi og fara að líta á hann sem einhvern meginóvin. En það er hann ekki. Sósíalismi sem taka vill meiri og meiri köku og gefa liðinu sem á enga köku er þrátt fyrir allt góðkynja sósíalismi. Það er auðvelt að lifa með honum og jafnvel hafa gaman af honum. Það sem virkilega er ástæða til að óttast er hins vega sósíalismi sem labbar inn í bakaríið og spyr: Vantar ykkur einhverja hjálp? Get ég kíkt í eldhúsið og komið með nokkur vel valin ráð? Þegar skammta þarf mat, bensín eða smokka í Venesúela réttlæta stjórnvöld það ýmist með háu eða lágu heimsmarkaðsverði á olíu. Allar þessar afsakanir eru rugl. Ástæða þess að Venesúela hefur gert sjálft sig óstarfhæft er illkynja sósíalismi. Það er sósíalismi þar sem fyrirtæki er þjóðnýtt í morgunmat. Það er sósíalismi þar sem allur gróði er talinn til merkis um glæp eða sóun. Það er kerfi sem leggur sífellt meiri og þyngri kvaðir á þá sem enn hafa ekki gefist upp. Heimsbankinn áætlar að það eitt að borga skatta í Venesúela taki um 800 klukkustundir fyrir meðalstórt fyrirtæki. Á Íslandi er talan 140 klukkutímar. Háir skattar eru kannski einhver hluti vanda Venesúela en ekki rót hans. Búið er að rústa bakarínu og þeir sem ruddust inn með háleitar hugmyndir kunnu bara ekki rassgat að baka brauð.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.