Kveðja frá Bergmálshelli 4a (jarðhæð) Ágústa Ágústsdóttir skrifar 26. desember 2020 07:02 Ég er náttúruverndarsinni. Hálendið og villt náttúran hefur frá upphafi bundið strengi sína við mig og allar þær kynslóðir sem alist hafa hér upp frá blautu barnsbeini. Þessi öfl tákna frelsið, kraftinn, sjálfstæðið og lýðræðið sem ólgar í æðum okkar. Vegna þess köllum við! Vegna þess hrópum við ! Vegna þess eigum við rödd ! Vegna þess er okkur annt um frelsi náttúrunnar og lýðræðisins ! Við erum verðir hálendisins. Og við mótmælum því að hálendinu verði breytt í stofnun, innan stofnunar, innan ráðuneytis, innan Alþingis. Við þurfum á óspilltu hálendinu að halda. Talað er um að stofnun hálendisþjóðgarðs sé tækifæri til að vernda þá þjóðargersemi og um leið verði til alveg nýir möguleikar til að upplifa náttúruna og byggja upp atvinnustarfssemi. Í því samhengi vilja sumir meina að við berum ábyrgð gagnvart heimsbyggðinni allri. Það er ótrúlegt að lesa svona yfirlýsingar því í þeim felst einmitt opinberun hræsninnar sem þess konar þjóðremba er. Hingað til hafa menn forðast að svara ýmsum grundvallarspurningum og skauta fram hjá þeim eins og atvinnumenn í listskautadansi. 1. Hvað verndar þjóðgarðurinn betur og umfram það sem núverandi fyrirkomulag gerir og getur? 2. Hverju er verið að bjarga og frá hverju? 3. Hvaða elda er verið að slökkva? 4. Hvað kallar á núna sem veldur því að þrýsta þarf þessu í gegn á mjög svo óeðlilegan hátt? 5. Hvernig breytist heimsástandið til hins betra ef við stofnum hálendisþjóðgarð? 6. Hvenær varð hálendi Íslands í ykkar huga að leikmun til að nota sem pólitískt vopn inn á Alþingi eins og það varði ekki þjóðina alla? Greining og samanburður á rekstri þjóðgarða annars vegar og þjóðlendna hins vegar liggur hvergi. Aldrei hefur umhverfisráðherra bent á einhverja vankanta í núverandi kerfi þjóðlendulaga hvort sem litið er til þjóðhagslegrar hagkvæmni eða náttúruverndar. Þeir sem hafa sýnt þá dirfsku að standa upp og mótmæla með rökum og málefnalegum hætti hefur verið mætt með miklum hroka þeirra sem virðast ekki þola öðrum að hafa aðra skoðun. Meðal annars er talað um „Öskurkeppni þeirra sem eru á öðru máli, sem eigi lítið annað sameiginlegt í málflutningi sínum en hávaðasamar fullyrðingar og dylgjur, með jafnvel beinum ósannindum og á köflum verulega ruddalegri orðræðu í garð hinna kurteisu og hógværu“ eins og Benedikt Sigurðarson skrifar af „einstakri hógværð“ í Kjarnann fyrir stuttu. Það hvernig hann skrifar er einmitt gott dæmi um hvernig málefnaleg umræða á alls ekki að líta út. Ég fordæmi ómálefnalegan málflutning, hvoru megin sem hann elur manninn. Og þegar skoðanir fólks byggjast meira á trúarbrögðum en rökstuddum málflutningi, þá má að mínu mati tala um hreinar öfgar. Og öfgar eru alltaf slæmar hvoru megin sem þær eru. Það er aldrei réttlætanlegt að mæta öfgum með öfgum. Sú útkoma verður alltaf slæm. Benedikt skrifar einnig að þetta sé „Eitt markverðasta málefni sitjandi ríkisstjórnar og eitt af fáum sem virðist halda fram almannarétti gagnvart sérhagsmunum valdastéttar, umsvifamanna eða fjárfesta.“ Í þessari setningu einni málast mjög skýr mynd sem sýnir öfga vs. öfga, þar sem þjóðinni sjálfri í sínu lýðræði er varpað fyrir borð og henni stillt upp sem fávísum minnihluta sem viti ekki hvað henni er fyrir bestu. Aldrei hafa Íslendingar verið meira meðvitaðir um nauðsyn náttúruverndar. Við eigum ekki að gefa það eftir að ríkisstofnun taki 1/3 af landi okkar á þeim forsendum að okkur sé ekki treystandi til að fara vel með það og auka þ.á.m. skattaálögur til muna til að geta mætt broti af þeim kostnaði sem slíkri stofnanavæðingu fylgir. Ég er mikill náttúruverndarsinni. Þess vegna vil ég ekki hálendisþjóðgarð. Stimpillinn einn og sér mun sjá til þess að fjöldi erlendra ferðamanna þangað mun margfaldast. Er það náttúruvernd ? Við sjáum hvernig þjóðgarðarnir á Íslandi eru, t.d. Þingvellir og Skaftafell. Náttúruperlur á suðurlandi eru margar hverjar niðurtroðnar og sjást sums staðar varla fyrir mannmergðinni. Ferðamenn sjálfir kvarta orðið yfir þessu. Íslendingar kvarta yfir þessu. Stýring ferðamanna er til skammar og endurspeglar algjört metnaðarleysi ráðamanna til að vernda náttúruna. Hvers vegna yrði hálendisþjóðgarður eitthvað öðruvísi ? Á að selja hálendið ferðamannaiðnaðinum til illra heilla ? Iðnaðurinn er nauðsynlegur og skapar miklar tekjur inn í þjóðarbúið. En er takmarkið að láta elska landið okkar til dauða ? Ef hálendisþjóðgarður verður stofnaður án þjóðaratkvæðagreiðslu mun það að mínu mati verða einn stærsti glæpur sitjandi ríkisstjórnar gagnvart lýðveldi þjóðar sem státar sig einmitt af því að standa þar fremst meðal jafningja. Bergmálshellirinn minn er bjartur, hlýr og fallegur. Þar er hátt og vítt til veggja og þangað eru allir velkomnir. Líka þeir sem hafa aðra skoðun en ég. Víðsýni ræður þar ríkjum þar sem þeir, er eiga erfitt með að sætta sig við að þeirra skoðun er ekki einráð verður sérstaklega boðið upp á hlýtt faðmlag. Því vísbendingar sýna að ekki sé vanþörf á því. Jóla- og nýárskveðjur frá Bergmálshelli 4a í Norðurþingi í N-Þingeyjarsýslu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hálendisþjóðgarður Umhverfismál Ágústa Ágústsdóttir Mest lesið Mengum meira Heiðar Guðjónsson Skoðun Sigmundi Davíð svarað Björn Bjarnason Skoðun Halldór 05.07.2024 Halldór Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir Skoðun Hvað verður um Kára? Helga Sigrún Harðardóttir Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Líf og dauði leikur á hnífsegg Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Af hverju leka gluggar fyrr en áður? Böðvar Bjarnason Skoðun Að óttast blokkir Ásta Logadóttir Skoðun Þegar fórnarlamb verður böðull Sigurður Skúlason Skoðun Skoðun Skoðun Sigmundi Davíð svarað Björn Bjarnason skrifar Skoðun Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir skrifar Skoðun Líf og dauði leikur á hnífsegg Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Mengum meira Heiðar Guðjónsson skrifar Skoðun Hvað verður um Kára? Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Að eiga tertuna og borða hana líka – svar til formanns Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Hik er sama og tap Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Af hverju leka gluggar fyrr en áður? Böðvar Bjarnason skrifar Skoðun Hluta þjóðarinnar hent út í kuldann – hinn baðar sig í sólinni Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Að óttast blokkir Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Engin gúrka hjá Blaðamannafélaginu Sigríður Dögg Auðunsdóttir,Freyja Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Stórnotendur eru kjölfestan í íslenska raforkukerfinu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Ert þú í góðu netsambandi? Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Evrópa og myrkrið framundan Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Heilræði fyrir Nýhaldið Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Glútenlaust gull á grillið Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kaupin á eyrinni Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lokunaruppboð í Kauphöllinni Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Ferðatryggingar og val á kreditkorti Svandís Edda Hólm Jónudóttir skrifar Skoðun Af hverju að byggja Coda Terminal? Ólafur Elínarson,Sandra Ósk Snæbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hljóð úr horni Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun ESB fyrir almenning Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Strámaðurinn mikli Kristján Hreinsson skrifar Skoðun Árið er 2024 Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Samkeppni í nýju ljósi Páll Hermannsson skrifar Skoðun Það er verið að grafa dýpri fátæktargjá Rúnar Sigurjónsson skrifar Skoðun „Hæ ástin, þarf að millifæra, getur þú samþykkt beiðnina?“ Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Algeng þvæla um Evrópusambandið Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Stundum hefur Gunnar Smári rétt fyrir sér Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Sjá meira
Ég er náttúruverndarsinni. Hálendið og villt náttúran hefur frá upphafi bundið strengi sína við mig og allar þær kynslóðir sem alist hafa hér upp frá blautu barnsbeini. Þessi öfl tákna frelsið, kraftinn, sjálfstæðið og lýðræðið sem ólgar í æðum okkar. Vegna þess köllum við! Vegna þess hrópum við ! Vegna þess eigum við rödd ! Vegna þess er okkur annt um frelsi náttúrunnar og lýðræðisins ! Við erum verðir hálendisins. Og við mótmælum því að hálendinu verði breytt í stofnun, innan stofnunar, innan ráðuneytis, innan Alþingis. Við þurfum á óspilltu hálendinu að halda. Talað er um að stofnun hálendisþjóðgarðs sé tækifæri til að vernda þá þjóðargersemi og um leið verði til alveg nýir möguleikar til að upplifa náttúruna og byggja upp atvinnustarfssemi. Í því samhengi vilja sumir meina að við berum ábyrgð gagnvart heimsbyggðinni allri. Það er ótrúlegt að lesa svona yfirlýsingar því í þeim felst einmitt opinberun hræsninnar sem þess konar þjóðremba er. Hingað til hafa menn forðast að svara ýmsum grundvallarspurningum og skauta fram hjá þeim eins og atvinnumenn í listskautadansi. 1. Hvað verndar þjóðgarðurinn betur og umfram það sem núverandi fyrirkomulag gerir og getur? 2. Hverju er verið að bjarga og frá hverju? 3. Hvaða elda er verið að slökkva? 4. Hvað kallar á núna sem veldur því að þrýsta þarf þessu í gegn á mjög svo óeðlilegan hátt? 5. Hvernig breytist heimsástandið til hins betra ef við stofnum hálendisþjóðgarð? 6. Hvenær varð hálendi Íslands í ykkar huga að leikmun til að nota sem pólitískt vopn inn á Alþingi eins og það varði ekki þjóðina alla? Greining og samanburður á rekstri þjóðgarða annars vegar og þjóðlendna hins vegar liggur hvergi. Aldrei hefur umhverfisráðherra bent á einhverja vankanta í núverandi kerfi þjóðlendulaga hvort sem litið er til þjóðhagslegrar hagkvæmni eða náttúruverndar. Þeir sem hafa sýnt þá dirfsku að standa upp og mótmæla með rökum og málefnalegum hætti hefur verið mætt með miklum hroka þeirra sem virðast ekki þola öðrum að hafa aðra skoðun. Meðal annars er talað um „Öskurkeppni þeirra sem eru á öðru máli, sem eigi lítið annað sameiginlegt í málflutningi sínum en hávaðasamar fullyrðingar og dylgjur, með jafnvel beinum ósannindum og á köflum verulega ruddalegri orðræðu í garð hinna kurteisu og hógværu“ eins og Benedikt Sigurðarson skrifar af „einstakri hógværð“ í Kjarnann fyrir stuttu. Það hvernig hann skrifar er einmitt gott dæmi um hvernig málefnaleg umræða á alls ekki að líta út. Ég fordæmi ómálefnalegan málflutning, hvoru megin sem hann elur manninn. Og þegar skoðanir fólks byggjast meira á trúarbrögðum en rökstuddum málflutningi, þá má að mínu mati tala um hreinar öfgar. Og öfgar eru alltaf slæmar hvoru megin sem þær eru. Það er aldrei réttlætanlegt að mæta öfgum með öfgum. Sú útkoma verður alltaf slæm. Benedikt skrifar einnig að þetta sé „Eitt markverðasta málefni sitjandi ríkisstjórnar og eitt af fáum sem virðist halda fram almannarétti gagnvart sérhagsmunum valdastéttar, umsvifamanna eða fjárfesta.“ Í þessari setningu einni málast mjög skýr mynd sem sýnir öfga vs. öfga, þar sem þjóðinni sjálfri í sínu lýðræði er varpað fyrir borð og henni stillt upp sem fávísum minnihluta sem viti ekki hvað henni er fyrir bestu. Aldrei hafa Íslendingar verið meira meðvitaðir um nauðsyn náttúruverndar. Við eigum ekki að gefa það eftir að ríkisstofnun taki 1/3 af landi okkar á þeim forsendum að okkur sé ekki treystandi til að fara vel með það og auka þ.á.m. skattaálögur til muna til að geta mætt broti af þeim kostnaði sem slíkri stofnanavæðingu fylgir. Ég er mikill náttúruverndarsinni. Þess vegna vil ég ekki hálendisþjóðgarð. Stimpillinn einn og sér mun sjá til þess að fjöldi erlendra ferðamanna þangað mun margfaldast. Er það náttúruvernd ? Við sjáum hvernig þjóðgarðarnir á Íslandi eru, t.d. Þingvellir og Skaftafell. Náttúruperlur á suðurlandi eru margar hverjar niðurtroðnar og sjást sums staðar varla fyrir mannmergðinni. Ferðamenn sjálfir kvarta orðið yfir þessu. Íslendingar kvarta yfir þessu. Stýring ferðamanna er til skammar og endurspeglar algjört metnaðarleysi ráðamanna til að vernda náttúruna. Hvers vegna yrði hálendisþjóðgarður eitthvað öðruvísi ? Á að selja hálendið ferðamannaiðnaðinum til illra heilla ? Iðnaðurinn er nauðsynlegur og skapar miklar tekjur inn í þjóðarbúið. En er takmarkið að láta elska landið okkar til dauða ? Ef hálendisþjóðgarður verður stofnaður án þjóðaratkvæðagreiðslu mun það að mínu mati verða einn stærsti glæpur sitjandi ríkisstjórnar gagnvart lýðveldi þjóðar sem státar sig einmitt af því að standa þar fremst meðal jafningja. Bergmálshellirinn minn er bjartur, hlýr og fallegur. Þar er hátt og vítt til veggja og þangað eru allir velkomnir. Líka þeir sem hafa aðra skoðun en ég. Víðsýni ræður þar ríkjum þar sem þeir, er eiga erfitt með að sætta sig við að þeirra skoðun er ekki einráð verður sérstaklega boðið upp á hlýtt faðmlag. Því vísbendingar sýna að ekki sé vanþörf á því. Jóla- og nýárskveðjur frá Bergmálshelli 4a í Norðurþingi í N-Þingeyjarsýslu.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Coda Terminal hefur ekki áhrif á neysluvatnsból höfuðborgarsvæðisins Sigrún Tómasdóttir skrifar
Skoðun Viðreisn mun leggja fram tillögu um íbúakosningu um Coda Terminal verkefnið í Hafnarfirði Jón Ingi Hákonarson skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun