Kveðja frá Bergmálshelli 4a (jarðhæð) Ágústa Ágústsdóttir skrifar 26. desember 2020 07:02 Ég er náttúruverndarsinni. Hálendið og villt náttúran hefur frá upphafi bundið strengi sína við mig og allar þær kynslóðir sem alist hafa hér upp frá blautu barnsbeini. Þessi öfl tákna frelsið, kraftinn, sjálfstæðið og lýðræðið sem ólgar í æðum okkar. Vegna þess köllum við! Vegna þess hrópum við ! Vegna þess eigum við rödd ! Vegna þess er okkur annt um frelsi náttúrunnar og lýðræðisins ! Við erum verðir hálendisins. Og við mótmælum því að hálendinu verði breytt í stofnun, innan stofnunar, innan ráðuneytis, innan Alþingis. Við þurfum á óspilltu hálendinu að halda. Talað er um að stofnun hálendisþjóðgarðs sé tækifæri til að vernda þá þjóðargersemi og um leið verði til alveg nýir möguleikar til að upplifa náttúruna og byggja upp atvinnustarfssemi. Í því samhengi vilja sumir meina að við berum ábyrgð gagnvart heimsbyggðinni allri. Það er ótrúlegt að lesa svona yfirlýsingar því í þeim felst einmitt opinberun hræsninnar sem þess konar þjóðremba er. Hingað til hafa menn forðast að svara ýmsum grundvallarspurningum og skauta fram hjá þeim eins og atvinnumenn í listskautadansi. 1. Hvað verndar þjóðgarðurinn betur og umfram það sem núverandi fyrirkomulag gerir og getur? 2. Hverju er verið að bjarga og frá hverju? 3. Hvaða elda er verið að slökkva? 4. Hvað kallar á núna sem veldur því að þrýsta þarf þessu í gegn á mjög svo óeðlilegan hátt? 5. Hvernig breytist heimsástandið til hins betra ef við stofnum hálendisþjóðgarð? 6. Hvenær varð hálendi Íslands í ykkar huga að leikmun til að nota sem pólitískt vopn inn á Alþingi eins og það varði ekki þjóðina alla? Greining og samanburður á rekstri þjóðgarða annars vegar og þjóðlendna hins vegar liggur hvergi. Aldrei hefur umhverfisráðherra bent á einhverja vankanta í núverandi kerfi þjóðlendulaga hvort sem litið er til þjóðhagslegrar hagkvæmni eða náttúruverndar. Þeir sem hafa sýnt þá dirfsku að standa upp og mótmæla með rökum og málefnalegum hætti hefur verið mætt með miklum hroka þeirra sem virðast ekki þola öðrum að hafa aðra skoðun. Meðal annars er talað um „Öskurkeppni þeirra sem eru á öðru máli, sem eigi lítið annað sameiginlegt í málflutningi sínum en hávaðasamar fullyrðingar og dylgjur, með jafnvel beinum ósannindum og á köflum verulega ruddalegri orðræðu í garð hinna kurteisu og hógværu“ eins og Benedikt Sigurðarson skrifar af „einstakri hógværð“ í Kjarnann fyrir stuttu. Það hvernig hann skrifar er einmitt gott dæmi um hvernig málefnaleg umræða á alls ekki að líta út. Ég fordæmi ómálefnalegan málflutning, hvoru megin sem hann elur manninn. Og þegar skoðanir fólks byggjast meira á trúarbrögðum en rökstuddum málflutningi, þá má að mínu mati tala um hreinar öfgar. Og öfgar eru alltaf slæmar hvoru megin sem þær eru. Það er aldrei réttlætanlegt að mæta öfgum með öfgum. Sú útkoma verður alltaf slæm. Benedikt skrifar einnig að þetta sé „Eitt markverðasta málefni sitjandi ríkisstjórnar og eitt af fáum sem virðist halda fram almannarétti gagnvart sérhagsmunum valdastéttar, umsvifamanna eða fjárfesta.“ Í þessari setningu einni málast mjög skýr mynd sem sýnir öfga vs. öfga, þar sem þjóðinni sjálfri í sínu lýðræði er varpað fyrir borð og henni stillt upp sem fávísum minnihluta sem viti ekki hvað henni er fyrir bestu. Aldrei hafa Íslendingar verið meira meðvitaðir um nauðsyn náttúruverndar. Við eigum ekki að gefa það eftir að ríkisstofnun taki 1/3 af landi okkar á þeim forsendum að okkur sé ekki treystandi til að fara vel með það og auka þ.á.m. skattaálögur til muna til að geta mætt broti af þeim kostnaði sem slíkri stofnanavæðingu fylgir. Ég er mikill náttúruverndarsinni. Þess vegna vil ég ekki hálendisþjóðgarð. Stimpillinn einn og sér mun sjá til þess að fjöldi erlendra ferðamanna þangað mun margfaldast. Er það náttúruvernd ? Við sjáum hvernig þjóðgarðarnir á Íslandi eru, t.d. Þingvellir og Skaftafell. Náttúruperlur á suðurlandi eru margar hverjar niðurtroðnar og sjást sums staðar varla fyrir mannmergðinni. Ferðamenn sjálfir kvarta orðið yfir þessu. Íslendingar kvarta yfir þessu. Stýring ferðamanna er til skammar og endurspeglar algjört metnaðarleysi ráðamanna til að vernda náttúruna. Hvers vegna yrði hálendisþjóðgarður eitthvað öðruvísi ? Á að selja hálendið ferðamannaiðnaðinum til illra heilla ? Iðnaðurinn er nauðsynlegur og skapar miklar tekjur inn í þjóðarbúið. En er takmarkið að láta elska landið okkar til dauða ? Ef hálendisþjóðgarður verður stofnaður án þjóðaratkvæðagreiðslu mun það að mínu mati verða einn stærsti glæpur sitjandi ríkisstjórnar gagnvart lýðveldi þjóðar sem státar sig einmitt af því að standa þar fremst meðal jafningja. Bergmálshellirinn minn er bjartur, hlýr og fallegur. Þar er hátt og vítt til veggja og þangað eru allir velkomnir. Líka þeir sem hafa aðra skoðun en ég. Víðsýni ræður þar ríkjum þar sem þeir, er eiga erfitt með að sætta sig við að þeirra skoðun er ekki einráð verður sérstaklega boðið upp á hlýtt faðmlag. Því vísbendingar sýna að ekki sé vanþörf á því. Jóla- og nýárskveðjur frá Bergmálshelli 4a í Norðurþingi í N-Þingeyjarsýslu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hálendisþjóðgarður Umhverfismál Ágústa Ágústsdóttir Mest lesið Að kjósa með nútíma hugsunarhætti Ragnhildur Katla Jónsdóttir Skoðun Íslenskufræðingurinn Sigmundur Davíð Hákon Darri Egilsson Skoðun Það er verið að ljúga að okkur Hildur Þórðardóttir Skoðun „Við andlát manns lýkur skattskyldu hans“ Þórður Gunnarsson Skoðun Dýrkeyptur aðgangur Stella Guðmundsdóttir Skoðun Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun Aðgangur bannaður Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Stjórnvöld, virðið frumbyggjaréttinn í íslensku samfélagi Sæmundur Einarsson Skoðun Í upphafi skal endinn skoða.. Sigurður F. Sigurðarson Skoðun Hægt og hljótt Dofri Hermannsson Skoðun Skoðun Skoðun ESB kærir sig ekkert um Íslandi í jólgjöf Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Að kjósa með nútíma hugsunarhætti Ragnhildur Katla Jónsdóttir skrifar Skoðun Í upphafi skal endinn skoða.. Sigurður F. Sigurðarson skrifar Skoðun Stjórnvöld, virðið frumbyggjaréttinn í íslensku samfélagi Sæmundur Einarsson skrifar Skoðun Handleiðsla og vellíðan í starfi Sveindís Anna Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Eldgos og innviðir: Tryggjum öryggi Suðurnesja Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Er aukin einkavæðing lausnin? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Samfélag á krossgötum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Hvað er vandamálið? Alexandra Briem skrifar Skoðun Au pair fyrirkomulagið – barn síns tíma? Hlöðver Skúli Hákonarson skrifar Skoðun Fontur – hiti þrjú stig Stefán Steingrímur Bergsson skrifar Skoðun Bankinn gefur, bankinn tekur Breki Karlsson skrifar Skoðun Hægt og hljótt Dofri Hermannsson skrifar Skoðun Kennaraverkfall – sparka í dekkin eða setja meira bensín á bílinn? Melkorka Mjöll Kristinsdóttir skrifar Skoðun Gervigóðmennska fyrir almannafé Kári Allansson skrifar Skoðun Góður granni, gulli betri! Jóna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Frelsi er alls konar Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Betra plan í ríkisfjármálum Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenskufræðingurinn Sigmundur Davíð Hákon Darri Egilsson skrifar Skoðun Dýrkeyptur aðgangur Stella Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þarf Alþingi að vera í óvissu? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Stöndum með einyrkjum og sjálfstætt starfandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Ætla Íslendingar að standa vörð um orkuauðlindir sínar? Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Evrópa og sjálfstæði Íslands Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Heilnæmt samfélag, betri lífskjör og jöfn tækifæri fyrir öll Unnur Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mölunarverksmiðja eða umhverfisvæn matvælaframleiðsla Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Lifað með reisn - Frá starfslokum til æviloka Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Viðreisn, evran og Finnland Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Fleiri staðreyndir um jafnlaunavottun – íþyngjandi og kostnaðarsamt regluverk Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Við þurfum þingmann eins og Ágúst Bjarna Valdimar Víðisson skrifar Sjá meira
Ég er náttúruverndarsinni. Hálendið og villt náttúran hefur frá upphafi bundið strengi sína við mig og allar þær kynslóðir sem alist hafa hér upp frá blautu barnsbeini. Þessi öfl tákna frelsið, kraftinn, sjálfstæðið og lýðræðið sem ólgar í æðum okkar. Vegna þess köllum við! Vegna þess hrópum við ! Vegna þess eigum við rödd ! Vegna þess er okkur annt um frelsi náttúrunnar og lýðræðisins ! Við erum verðir hálendisins. Og við mótmælum því að hálendinu verði breytt í stofnun, innan stofnunar, innan ráðuneytis, innan Alþingis. Við þurfum á óspilltu hálendinu að halda. Talað er um að stofnun hálendisþjóðgarðs sé tækifæri til að vernda þá þjóðargersemi og um leið verði til alveg nýir möguleikar til að upplifa náttúruna og byggja upp atvinnustarfssemi. Í því samhengi vilja sumir meina að við berum ábyrgð gagnvart heimsbyggðinni allri. Það er ótrúlegt að lesa svona yfirlýsingar því í þeim felst einmitt opinberun hræsninnar sem þess konar þjóðremba er. Hingað til hafa menn forðast að svara ýmsum grundvallarspurningum og skauta fram hjá þeim eins og atvinnumenn í listskautadansi. 1. Hvað verndar þjóðgarðurinn betur og umfram það sem núverandi fyrirkomulag gerir og getur? 2. Hverju er verið að bjarga og frá hverju? 3. Hvaða elda er verið að slökkva? 4. Hvað kallar á núna sem veldur því að þrýsta þarf þessu í gegn á mjög svo óeðlilegan hátt? 5. Hvernig breytist heimsástandið til hins betra ef við stofnum hálendisþjóðgarð? 6. Hvenær varð hálendi Íslands í ykkar huga að leikmun til að nota sem pólitískt vopn inn á Alþingi eins og það varði ekki þjóðina alla? Greining og samanburður á rekstri þjóðgarða annars vegar og þjóðlendna hins vegar liggur hvergi. Aldrei hefur umhverfisráðherra bent á einhverja vankanta í núverandi kerfi þjóðlendulaga hvort sem litið er til þjóðhagslegrar hagkvæmni eða náttúruverndar. Þeir sem hafa sýnt þá dirfsku að standa upp og mótmæla með rökum og málefnalegum hætti hefur verið mætt með miklum hroka þeirra sem virðast ekki þola öðrum að hafa aðra skoðun. Meðal annars er talað um „Öskurkeppni þeirra sem eru á öðru máli, sem eigi lítið annað sameiginlegt í málflutningi sínum en hávaðasamar fullyrðingar og dylgjur, með jafnvel beinum ósannindum og á köflum verulega ruddalegri orðræðu í garð hinna kurteisu og hógværu“ eins og Benedikt Sigurðarson skrifar af „einstakri hógværð“ í Kjarnann fyrir stuttu. Það hvernig hann skrifar er einmitt gott dæmi um hvernig málefnaleg umræða á alls ekki að líta út. Ég fordæmi ómálefnalegan málflutning, hvoru megin sem hann elur manninn. Og þegar skoðanir fólks byggjast meira á trúarbrögðum en rökstuddum málflutningi, þá má að mínu mati tala um hreinar öfgar. Og öfgar eru alltaf slæmar hvoru megin sem þær eru. Það er aldrei réttlætanlegt að mæta öfgum með öfgum. Sú útkoma verður alltaf slæm. Benedikt skrifar einnig að þetta sé „Eitt markverðasta málefni sitjandi ríkisstjórnar og eitt af fáum sem virðist halda fram almannarétti gagnvart sérhagsmunum valdastéttar, umsvifamanna eða fjárfesta.“ Í þessari setningu einni málast mjög skýr mynd sem sýnir öfga vs. öfga, þar sem þjóðinni sjálfri í sínu lýðræði er varpað fyrir borð og henni stillt upp sem fávísum minnihluta sem viti ekki hvað henni er fyrir bestu. Aldrei hafa Íslendingar verið meira meðvitaðir um nauðsyn náttúruverndar. Við eigum ekki að gefa það eftir að ríkisstofnun taki 1/3 af landi okkar á þeim forsendum að okkur sé ekki treystandi til að fara vel með það og auka þ.á.m. skattaálögur til muna til að geta mætt broti af þeim kostnaði sem slíkri stofnanavæðingu fylgir. Ég er mikill náttúruverndarsinni. Þess vegna vil ég ekki hálendisþjóðgarð. Stimpillinn einn og sér mun sjá til þess að fjöldi erlendra ferðamanna þangað mun margfaldast. Er það náttúruvernd ? Við sjáum hvernig þjóðgarðarnir á Íslandi eru, t.d. Þingvellir og Skaftafell. Náttúruperlur á suðurlandi eru margar hverjar niðurtroðnar og sjást sums staðar varla fyrir mannmergðinni. Ferðamenn sjálfir kvarta orðið yfir þessu. Íslendingar kvarta yfir þessu. Stýring ferðamanna er til skammar og endurspeglar algjört metnaðarleysi ráðamanna til að vernda náttúruna. Hvers vegna yrði hálendisþjóðgarður eitthvað öðruvísi ? Á að selja hálendið ferðamannaiðnaðinum til illra heilla ? Iðnaðurinn er nauðsynlegur og skapar miklar tekjur inn í þjóðarbúið. En er takmarkið að láta elska landið okkar til dauða ? Ef hálendisþjóðgarður verður stofnaður án þjóðaratkvæðagreiðslu mun það að mínu mati verða einn stærsti glæpur sitjandi ríkisstjórnar gagnvart lýðveldi þjóðar sem státar sig einmitt af því að standa þar fremst meðal jafningja. Bergmálshellirinn minn er bjartur, hlýr og fallegur. Þar er hátt og vítt til veggja og þangað eru allir velkomnir. Líka þeir sem hafa aðra skoðun en ég. Víðsýni ræður þar ríkjum þar sem þeir, er eiga erfitt með að sætta sig við að þeirra skoðun er ekki einráð verður sérstaklega boðið upp á hlýtt faðmlag. Því vísbendingar sýna að ekki sé vanþörf á því. Jóla- og nýárskveðjur frá Bergmálshelli 4a í Norðurþingi í N-Þingeyjarsýslu.
Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun
Skoðun Kennaraverkfall – sparka í dekkin eða setja meira bensín á bílinn? Melkorka Mjöll Kristinsdóttir skrifar
Skoðun Mölunarverksmiðja eða umhverfisvæn matvælaframleiðsla Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar
Skoðun Fleiri staðreyndir um jafnlaunavottun – íþyngjandi og kostnaðarsamt regluverk Gunnar Ármannsson skrifar
Hvers vegna hefur frammistöðu íslenskra nemenda í PISA farið hrakandi? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun