Um ESB, bóluefni og útflutningsbann Birgir Hans Birgisson skrifar 25. mars 2021 20:01 Byrjum á byrjuninni. Væntanlegt útflutningsbann á bóluefni frá ESB hefur vakið upp hörð viðbrögð. Og þeir íslensku ráðamenn, sem öllu jöfnu hafa verið mótfallnir inngöngu Íslands í sambandið, lýstu vandlætingu sinni samdægurs á samfélagsmiðlum: Hið stóra grimma Evrópusamband væri búið að setja litla klakann okkar á „bannlista“! Íslensk rannsóknar blaðamennska sem almennt er til fyrirmyndar var greinilega komin í sóttkví þetta kvöldið, því þó að sumir helstu fréttamiðlar landsins hafi birt svo til sömu söguna, þá varð fréttin ekki sannari með hverri endurtekningunni – nema síður sé. Í tilefni þessara atburða og ekki síst viðbragða jafnt ráðamanna sem og fjölmiðla, er ekki úr vegi að fara yfir meginatriði þessa máls: Af hverju tók Ísland þátt í bóluefna innkaupaferli ESB? Svarið við þessari spurningu er einfalt: við hefðum aldrei getað gert þetta upp á eigin spýtur. Það kann að vera að einhverjir séu mér ósammála, en ef við stöldrum við og hugsum okkur um, höldum við þá virkilega að íslenska ríkið hafi verið í góðri stöðu í að keppa um aðgang að bóluefnakaupum? Ekki gleyma að við erum að tala um samkeppni við öll stærstu ríki heims. Því þó að við séum kannski best í heimi í svo ótal mörgu miðað við höfðatölu, þá er þetta ekki vinsældakeppni, þetta er spurning um líf og dauða. Í stað þess að velta okkur upp úr því hvort eða hvers vegna við ákváðum að vinna með ESB í kapphlaupinu um aðgang að bóluefni, ættum við e.t.v. frekar að spyrja okkur að því hvað hafi farið úrskeiðis hjá ESB. Því svo lengi sem við þekkjum ekki vandamálið – er lausnin vandfundin. Einbeitum okkur því að þeim þremur helstu hlutum sem fóru úrskeiðis hjá embættismönnunum í Brussel: Hvað fór úrskeiðis? Í fyrsta lagi var ESB alls ekki nógu fast fyrir í sinni samningagerð við lyfjafyrirtækin og einbeitti sér að því að ná verðinu niður, á kostnað þess að leggja áherslu á það hvernig framleiðendur ætluðu að framleiða, flytja og afhenda bóluefnin. Með öðrum orðum þá gaf ESB lyfjafyrirtækjunum allt of mikið frelsi jafnt til framleiðslu og dreifingar auk þess að taka sér of mikinn tíma í samningagerð. Klárlega mistök af hálfu sambandsins. Í öðru lagi erum við að tala um áhrif útflutningsbanns Bandaríkjanna og Bretlands, sem hafði þau áhrif að lyfjaframleiðendur í Evrópu og á heimsvísu, fengu ekki nauðsynlega aðföng til að halda áætluðum dampi í framleiðslunni. Leiðin sem evrópskir bóluefna framleiðendur virðast hafa farið er að nýta verksmiðjur sínar í Evrópusambandslöndum til að framleiða fyrir markaði utan USA og UK, þ.e. Evrópu- og heimsmarkað. Þetta hefur augljóslega haft þau áhrif að Ísland hefur fengið minna afhent af bóluefni en upphaflegir samningar gerðu ráð fyrir, sérstaklega frá Astra Zeneca. Og þá erum við komin að þriðja atriðinu sem fór á hliðina, nefnilega hið margumrædda Astra Zeneca, því ef það hefði staðið við sína samninga væri fjöldi afhentra skammta, fyrir marslok, 100 miljónir í stað þeirra tæplega 30 miljóna sem afhentir verða. Og dómínóið heldur áfram, því þeir 400 miljón skammtar sem AZ átti að afhenda fyrir lok júní, verða líklega nær 100 miljónum og fyrirtækið því einungis að afhenda ca. 25% af því sem samið var um þ.e. til Evrópusambandsríkja. En það þýðir ekki að framleiðsla Astra Zeneca sé einungis 25% af því sem áætlað var, heldur að fyrirtækið hefur verið að selja og flytja bóluefna framleiðslu sína til fjölmargra ríkja fyrir utan ESB. Og þar erum við einmitt komin að ástæðunni fyrir þessu svokallaða „útflutningsbanni“, sem sett er á til að tryggja það að lyfjaframleiðendur innan sambandsins standi við gerða samninga og að íbúar þess fái umsamdar bólusetningar. En hvað er þetta „útflutningsbann“? Til að skilja það er gott að byrja á að gera sér grein fyrir að hér er ekki verið að tala um „bann“ heldur er verið að tala um að „herða útflutningsreglur“, og tilgangur þeirra að stoppa þau fyrirtæki sem ekki hafa staðið við sína samninga við ESB (og þá okkur), sbr. Astra Zeneca. Þess má geta að ESB hefur flutt út yfir 50. miljón skammta af bóluefnum og þá aðallega til Bretlands sem svo hafa endurgoldið greiðann með því að senda ekkert bóluefni til Evrópulandanna. Og er hertu útflutningsreglunum einmitt líka ætlað að koma í veg fyrir að slíkt endurtaki sig. Þess má jafnframt geta að útflutningur á bóluefnum til þeirra þriðja heims ríkja sem eru þátttakendur í COVAX eða sambærilegum mannúðar verkefnum mun ekki vera stöðvaður. ESB og aðildarlönd sambandsins er eina stóra vestræna „ríkið“ sem hefur staðið í útflutningi á bóluefni af þessu tagi, þ.e. til aðstoðar öðrum ríkjum eða með mannúðarsjónarmið að leiðarljósi, Bandaríkin og Bretland hafa verið með miklar yfirlýsingar en ekki staðið við stóru orðin. Það segir sig sjálft að þessi nýja stefna ESB er gerð með því sjónarmiði að öll þau lönd sem taka þátt í bóluefnakaupum í samvinnu við ESB, hagnist á því, þ.m.t. Ísland. Og er hún gerð í þeim tilgangi að fá lyfjaframleiðendur til að standa við gerða samninga um afhendingar bóluefna og knýja þá til að setja gróða sjónarmið á hilluna. Í ljósi þessa, spyr ég mig að því hvers vegna sumir íslenskir ráðamenn standi upp, berji sér á brjóst og keppist við að gagnrýna þessa stefnu, þar sem ljóst er að hún er gerð með hagsmuni ALLRA Evrópubúa í huga. Og velti því fyrir mér hvort að þeim þyki mikilvægara að snúa út úr viðleitni ESB í þeim tilgangi að upphefja sinn pólitískar áróður, en það að gæta hagsmuna íslensku þjóðarinnar, kynna fyrir henni raunverulegt inntak og mikilvægi þessara reglna og vekja þannig samstöðu frekar en glundroða. Ég er ekki stjórnmálamaður, en vissulega áhugamaður um stjórnmál og þegar ég sá fyrirsagnir sumra miðla og yfirlýsingar ráðamanna varð mér hugsað til þess að ef Brexit-menn kynnu íslensku væru þeir glaðir með þá háttvirtu íslensku ráðherra, þingmenn og fyrrverandi dómsmálaráðherra sem hæst hrópa. Höfundur er starfandi fasteignasali hjá Perla Investments með B.A í Alþjóðasamskiptum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Evrópusambandið Bólusetningar Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Skoðun Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Verum öll tengd Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Sjá meira
Byrjum á byrjuninni. Væntanlegt útflutningsbann á bóluefni frá ESB hefur vakið upp hörð viðbrögð. Og þeir íslensku ráðamenn, sem öllu jöfnu hafa verið mótfallnir inngöngu Íslands í sambandið, lýstu vandlætingu sinni samdægurs á samfélagsmiðlum: Hið stóra grimma Evrópusamband væri búið að setja litla klakann okkar á „bannlista“! Íslensk rannsóknar blaðamennska sem almennt er til fyrirmyndar var greinilega komin í sóttkví þetta kvöldið, því þó að sumir helstu fréttamiðlar landsins hafi birt svo til sömu söguna, þá varð fréttin ekki sannari með hverri endurtekningunni – nema síður sé. Í tilefni þessara atburða og ekki síst viðbragða jafnt ráðamanna sem og fjölmiðla, er ekki úr vegi að fara yfir meginatriði þessa máls: Af hverju tók Ísland þátt í bóluefna innkaupaferli ESB? Svarið við þessari spurningu er einfalt: við hefðum aldrei getað gert þetta upp á eigin spýtur. Það kann að vera að einhverjir séu mér ósammála, en ef við stöldrum við og hugsum okkur um, höldum við þá virkilega að íslenska ríkið hafi verið í góðri stöðu í að keppa um aðgang að bóluefnakaupum? Ekki gleyma að við erum að tala um samkeppni við öll stærstu ríki heims. Því þó að við séum kannski best í heimi í svo ótal mörgu miðað við höfðatölu, þá er þetta ekki vinsældakeppni, þetta er spurning um líf og dauða. Í stað þess að velta okkur upp úr því hvort eða hvers vegna við ákváðum að vinna með ESB í kapphlaupinu um aðgang að bóluefni, ættum við e.t.v. frekar að spyrja okkur að því hvað hafi farið úrskeiðis hjá ESB. Því svo lengi sem við þekkjum ekki vandamálið – er lausnin vandfundin. Einbeitum okkur því að þeim þremur helstu hlutum sem fóru úrskeiðis hjá embættismönnunum í Brussel: Hvað fór úrskeiðis? Í fyrsta lagi var ESB alls ekki nógu fast fyrir í sinni samningagerð við lyfjafyrirtækin og einbeitti sér að því að ná verðinu niður, á kostnað þess að leggja áherslu á það hvernig framleiðendur ætluðu að framleiða, flytja og afhenda bóluefnin. Með öðrum orðum þá gaf ESB lyfjafyrirtækjunum allt of mikið frelsi jafnt til framleiðslu og dreifingar auk þess að taka sér of mikinn tíma í samningagerð. Klárlega mistök af hálfu sambandsins. Í öðru lagi erum við að tala um áhrif útflutningsbanns Bandaríkjanna og Bretlands, sem hafði þau áhrif að lyfjaframleiðendur í Evrópu og á heimsvísu, fengu ekki nauðsynlega aðföng til að halda áætluðum dampi í framleiðslunni. Leiðin sem evrópskir bóluefna framleiðendur virðast hafa farið er að nýta verksmiðjur sínar í Evrópusambandslöndum til að framleiða fyrir markaði utan USA og UK, þ.e. Evrópu- og heimsmarkað. Þetta hefur augljóslega haft þau áhrif að Ísland hefur fengið minna afhent af bóluefni en upphaflegir samningar gerðu ráð fyrir, sérstaklega frá Astra Zeneca. Og þá erum við komin að þriðja atriðinu sem fór á hliðina, nefnilega hið margumrædda Astra Zeneca, því ef það hefði staðið við sína samninga væri fjöldi afhentra skammta, fyrir marslok, 100 miljónir í stað þeirra tæplega 30 miljóna sem afhentir verða. Og dómínóið heldur áfram, því þeir 400 miljón skammtar sem AZ átti að afhenda fyrir lok júní, verða líklega nær 100 miljónum og fyrirtækið því einungis að afhenda ca. 25% af því sem samið var um þ.e. til Evrópusambandsríkja. En það þýðir ekki að framleiðsla Astra Zeneca sé einungis 25% af því sem áætlað var, heldur að fyrirtækið hefur verið að selja og flytja bóluefna framleiðslu sína til fjölmargra ríkja fyrir utan ESB. Og þar erum við einmitt komin að ástæðunni fyrir þessu svokallaða „útflutningsbanni“, sem sett er á til að tryggja það að lyfjaframleiðendur innan sambandsins standi við gerða samninga og að íbúar þess fái umsamdar bólusetningar. En hvað er þetta „útflutningsbann“? Til að skilja það er gott að byrja á að gera sér grein fyrir að hér er ekki verið að tala um „bann“ heldur er verið að tala um að „herða útflutningsreglur“, og tilgangur þeirra að stoppa þau fyrirtæki sem ekki hafa staðið við sína samninga við ESB (og þá okkur), sbr. Astra Zeneca. Þess má geta að ESB hefur flutt út yfir 50. miljón skammta af bóluefnum og þá aðallega til Bretlands sem svo hafa endurgoldið greiðann með því að senda ekkert bóluefni til Evrópulandanna. Og er hertu útflutningsreglunum einmitt líka ætlað að koma í veg fyrir að slíkt endurtaki sig. Þess má jafnframt geta að útflutningur á bóluefnum til þeirra þriðja heims ríkja sem eru þátttakendur í COVAX eða sambærilegum mannúðar verkefnum mun ekki vera stöðvaður. ESB og aðildarlönd sambandsins er eina stóra vestræna „ríkið“ sem hefur staðið í útflutningi á bóluefni af þessu tagi, þ.e. til aðstoðar öðrum ríkjum eða með mannúðarsjónarmið að leiðarljósi, Bandaríkin og Bretland hafa verið með miklar yfirlýsingar en ekki staðið við stóru orðin. Það segir sig sjálft að þessi nýja stefna ESB er gerð með því sjónarmiði að öll þau lönd sem taka þátt í bóluefnakaupum í samvinnu við ESB, hagnist á því, þ.m.t. Ísland. Og er hún gerð í þeim tilgangi að fá lyfjaframleiðendur til að standa við gerða samninga um afhendingar bóluefna og knýja þá til að setja gróða sjónarmið á hilluna. Í ljósi þessa, spyr ég mig að því hvers vegna sumir íslenskir ráðamenn standi upp, berji sér á brjóst og keppist við að gagnrýna þessa stefnu, þar sem ljóst er að hún er gerð með hagsmuni ALLRA Evrópubúa í huga. Og velti því fyrir mér hvort að þeim þyki mikilvægara að snúa út úr viðleitni ESB í þeim tilgangi að upphefja sinn pólitískar áróður, en það að gæta hagsmuna íslensku þjóðarinnar, kynna fyrir henni raunverulegt inntak og mikilvægi þessara reglna og vekja þannig samstöðu frekar en glundroða. Ég er ekki stjórnmálamaður, en vissulega áhugamaður um stjórnmál og þegar ég sá fyrirsagnir sumra miðla og yfirlýsingar ráðamanna varð mér hugsað til þess að ef Brexit-menn kynnu íslensku væru þeir glaðir með þá háttvirtu íslensku ráðherra, þingmenn og fyrrverandi dómsmálaráðherra sem hæst hrópa. Höfundur er starfandi fasteignasali hjá Perla Investments með B.A í Alþjóðasamskiptum.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun