Græðgi á fótboltavellinum Guðmundur Auðunsson skrifar 19. apríl 2021 16:00 Fótboltinn eins og við þekkjum hann í dag varð til og þróaðist í verkamannahverfum Englands á seinni hluta 19. aldarinnar. Þaðan breiddist hann fljótt út um allan heim, helst meðal verkafólks og í fátækrahverfum heimsbyggðarinnar. Hvers vegna það gerðist er auðvelt að skilja. Leikmenn þurfa ekki mikið til að byrja. Hægt er að búa til tuðru úr litlu og berfætt börn á moldugum götum hvort sem er í Brasilíu, Bretlandi, Afríku eða á ströndinni við Akranes geta æft knattfimi með félögum sínum af litum efnum og hefur mörg stórstjarna leiksins hafið feril sinn á slíkan hátt. Úr fátækrahverfunum, af moldargötunum eða af sandströndinni er auðvelt að færa sig yfir í hinn skipulagða leik og taka þátt í keppnum sem eru spilaðar samkvæmt reglum sem birtar voru við stofnun enska knattspyrnusambandsins árið 1863. Fyrsta deildarkeppnin var sett af stað af klúbbum í verkamannaborgum og bæjum norður- og mið Englands árið 1888. Stofnfélagar í ensku deildinni voru Accrington, Aston Villa, Blackburn Rovers, Bolton Wanderers, Burnley, Derby County, Everton, Notts County, Preston North End, Stoke, West Bromwich Albion og Wolverhampton Wanderersog varð Preston fyrsti Englandsmeistarinn. Öll þessi lið spila enn og eru þau öll í deildarkeppninni utan elsta liðs heims, Notts County, sem féll úr deildarkeppninni í fyrra og spilar nú í E deildinn, þar sem lið komast upp og falla niður samkvæmt árangri. Og þar sjáum við einmitt lykil þátt deildarkeppninnar. Öll lið geta færst milli deilda eftir árangri og minna þekkt lið eiga þá möguleika að ná upp í efstu deild og spila um sjálfan Englandsmeistaratitilinn og jafnvel vinna, eins og Leicester sýndi fyrir nokkrum árum, lið sem var bara nýlega komið upp í efstu deild á ný. En nú hefur græðgin fullkomlega tekið völdin í hinum fallega leik (e. The Beautiful Game). Með tilkomu alþjóðlegra fjölmiðlarisa var enska Úrvalsdeildin (e. The Premier League) stofnuð á 10. áratug síðustu aldar. Markmiðið var að hámarka tekjur af sjónvarpsútsendingum til „topp liða“ á kostnað annara liða. En deildin var samt þvinguð til þess að hafa hana opna og lið héldu áfram að falla og komast upp um deild. Einnig var Úrvalsdeilin skikkuð til að leggja hluta fjármagnsins til grasrótarinnar í fótboltanum og til neðri deildanna. Með sjónvarpspeningunum urðu Evrópukeppnirnar einnig mjög mikilvægar og skipti gífurlega miklu máli fyrir lið að berjast fyrir sæti í þeim deildum í gegnum heimadeildirnar. En fyrir eigendur sumra liða var einmitt það að lið þyrftu að berjast fyrir sæti í Evrópukeppnunum ávísun á minni gróða og fóru því nokkrir bandarískir eigendur enskra liða að berjast fyrir því að stofnuð yrði „lokuð deild“ í anda bandarískra íþróttakeppna þar sem hættan á falli væri einfaldlega þurrkuð út og deildirnar lokaðar. Nú hafa þeir gráðugu stigið skrefið til fulls og ætla nú að stofna evrópska „ofurdeild“ þar sem ákveðin lið gætu einfaldlega ekki fallið úr keppni svo þeir geti setið einir að gróðanum. 6 ensk lið, 3 spænsk og þrjú ítölsk lið; Manchester City, Manchester United, Liverpool, Chelsea, Arsenal, Tottenham, Real Madrid, Barcelona, Atletico Madrid, Juventus, Inter Milan og AC Milan. Góðu heilli hafa þýsk og frönsk lið (enn sem komið er) neitað að taka þátt í þessari nöktu græðgisvæðingu á fótboltanum. Og flestir stuðningsmenn þessara liða og aðdáendur fótboltans almennt eru æfir. En fyrir eigendurna skipta stuðningsmennirnir litlu máli, markmiðið er að græða sem mest. Fyrir þeim er spurningin ekki um stuðningmenn heldur neytendur. Fótboltinn er ekki íþrótt, ekki félagslegt fyrirbæri heldur einungis tæki til að græða sem mest. Gegn þessari græðgisvæðingu verður samfélagið að sýna fulla hörku. Það á að gera þessi lið brottræk úr deildarkeppnunum, það á einfaldlega að banna liðum utan keppninnar að selja leikmenn til þessara ræningjaliða og banna öllum leikmönnum þessara liða að keppa fyrir lands sitt á alþjóðlegum mótum. Þá sjáum við líka hvaða leikmenn skipta peningar meira máli en allt annað. Á móti á að hlúa að grasrótinni, dreifa tekjum af sjónvarpsútsendingum á sem sanngjarnastan hátt og nota tækifærið að taka upp kerfi eins og er við líði í Þýskalandi þar sem stuðningsmenn liða ráða í raun mestu með því að skilda lið til þess að vera í meirihlutaeigu stuðningsmanna félaganna. Viðspyrnan gegn græðgisöflunum er þegar hafin og hafa fjölmargar fótboltastjörnur og stuðningsmenn ráðist harkalega gegn óskapnaðinum. Rio Ferdinand, fyrrum fyrirliði Manchester United og Englands, orðaði þetta þannig: „Þetta er stríð gegn fótboltanum. Þetta er skammarlegt og gegn öllu sem fótboltinn snýst um. Þetta er lokaður hópur og snýst algjörlega og eingöngu um eitt, peninga. Þeir ríku verða ríkari og hinir skipta ekki máli. Það er engin áhugi á sögunni og fyrir þeim sem eru neðar í pýramídanum. Þetta er skammarlegt og ég trúi því varla. Hvernig voga þeir sér að gera þetta í því umhverfi sem við búum við nú með farsóttinni út um allan heim.“ Þessi aðför að fótboltanum er bara ein birtingarmynd græðgiskapítalismans. Hann græðgisvæðir allt sem hann kemur nálægt. Allt snýst um að hámarka gróðann, að taka verðmæti samfélagsins og setja verðmiða á það. Fótboltinn spratt úr jarðvegi almennings og hefur sem slíkur verðmæti sem eru algjörlega óháð verðmiðum sem græðgisöflin setja á hann. Fótboltinn er sameiginleg eign kynslóðanna, ég gleymi því aldrei þegar ég tók syni mína til þess að sjá sinn fyrsta fótbóltaleik. Spenningurinn, samkenndin með öðrum stuðningmönnum og band varð til milli föður og sonar sem aldrei brestur. Fótboltinn er bara eitt samfélagsverðmætið sem kapítalisminn og græðgin vilja verðmerkja. En sem slíkur hefur hann mikið gildi og vonandi hafa græðgisöflin gengið of langt og samfélagið standi upp og verji sinn félagslega auð frá klóm kapítalismans. Höfundur er félagi í Sósíalistaflokki Íslands og fótboltaáhugamaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fótbolti Mest lesið Geðveiki krónuhagkerfisins: Tók 35 milljón króna lán, búinn að greiða til baka 91 milljón, skuldar samt enn 64 milljónir! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Já, af hverju þarf Landsbankinn byggingu á besta stað í bænum? Páll Jakob Líndal Skoðun Vegið að íslenskri kvikmyndagerð Grímur Hákonarson,Hafsteinn Gunnar Sigurðsson,Hrafnhildur Gunnarsdóttir Skoðun Af „tapi“ Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Banaslysin eru víðar en við sjáum Sigmar Guðmundsson Skoðun Takk, Gísli Marteinn Eva Dögg Davíðsdóttir Skoðun Carbfix – enn og aftur Ari Trausti Guðmundsson Skoðun Blekkingar og gaslýsingar núverandi forsætisráðherra Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Við erum öll á raforkumarkaði Jónas Hlynur Hallgrímsson Skoðun Hlustum til að skilja Ingrid Kuhlman Skoðun Skoðun Skoðun Blekkingar og gaslýsingar núverandi forsætisráðherra Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Carbfix – enn og aftur Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Við erum öll á raforkumarkaði Jónas Hlynur Hallgrímsson skrifar Skoðun Af „tapi“ Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Mennt er máttur Úlfar Darri Lúthersson skrifar Skoðun Vegið að íslenskri kvikmyndagerð Grímur Hákonarson,Hafsteinn Gunnar Sigurðsson,Hrafnhildur Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Banaslysin eru víðar en við sjáum Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Hlustum til að skilja Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Geðveiki krónuhagkerfisins: Tók 35 milljón króna lán, búinn að greiða til baka 91 milljón, skuldar samt enn 64 milljónir! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Já, af hverju þarf Landsbankinn byggingu á besta stað í bænum? Páll Jakob Líndal skrifar Skoðun Myndu H-HH-HHH (hægri) og V-VV-VVV (vinstri) breyta stjórnmálunum? Haukur Arnþórsson skrifar Skoðun Aftur fram af hengifluginu? Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Kópavogur - Að virða og varðveita eigin sögu Svanhildur Bogadóttir skrifar Skoðun Knatthús á versta stað í Borgarnesi? Sólveig Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju að fara aftur þangað með glóðarauga þegar það er að batna? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Bankar gegn þjóð Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Áskorun til hæstvirts fjármálaráðherra Sigurðar Inga Jóhannssonar frá sérfræðingum í klínískri sálfræði Haukur Haraldsson,Sólveig Erna Jónsdóttir,Kristbjörg Þórisdóttir,Inga Hrefna Jónsdóttir skrifar Skoðun Takk, Gísli Marteinn Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Hvað er fátækt? Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun „Sýndu mér vini þína og ég sýni þér framtíð þína“ Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Evrópusambandið er í vanda Þórður Birgisson skrifar Skoðun Skynsemishyggja Miðflokksins hvarf hratt Kristófer Már Maronsson skrifar Skoðun Þetta gengur ekki lengur! Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun „Með Guði vinkonu okkar“ Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Græn vindorka Ásdís Hlökk Theodórsdóttir skrifar Skoðun Af hverju þetta tímabundna álag á útsvarið? Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Aðgengi að húsnæði fyrir ungt fólk – ekki lúxus heldur grundvallarréttur Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Að eldast – ertu undirbúin? Hafdís Dögg Sveinbjarnardóttir ,Lára María Valgerðardóttir ,Magnús E. Smith skrifar Skoðun Heilsugæsla í vanda Jón Magnús Kristjánsson skrifar Skoðun Laxalús og varnir gegn henni Jón Sveinsson skrifar Sjá meira
Fótboltinn eins og við þekkjum hann í dag varð til og þróaðist í verkamannahverfum Englands á seinni hluta 19. aldarinnar. Þaðan breiddist hann fljótt út um allan heim, helst meðal verkafólks og í fátækrahverfum heimsbyggðarinnar. Hvers vegna það gerðist er auðvelt að skilja. Leikmenn þurfa ekki mikið til að byrja. Hægt er að búa til tuðru úr litlu og berfætt börn á moldugum götum hvort sem er í Brasilíu, Bretlandi, Afríku eða á ströndinni við Akranes geta æft knattfimi með félögum sínum af litum efnum og hefur mörg stórstjarna leiksins hafið feril sinn á slíkan hátt. Úr fátækrahverfunum, af moldargötunum eða af sandströndinni er auðvelt að færa sig yfir í hinn skipulagða leik og taka þátt í keppnum sem eru spilaðar samkvæmt reglum sem birtar voru við stofnun enska knattspyrnusambandsins árið 1863. Fyrsta deildarkeppnin var sett af stað af klúbbum í verkamannaborgum og bæjum norður- og mið Englands árið 1888. Stofnfélagar í ensku deildinni voru Accrington, Aston Villa, Blackburn Rovers, Bolton Wanderers, Burnley, Derby County, Everton, Notts County, Preston North End, Stoke, West Bromwich Albion og Wolverhampton Wanderersog varð Preston fyrsti Englandsmeistarinn. Öll þessi lið spila enn og eru þau öll í deildarkeppninni utan elsta liðs heims, Notts County, sem féll úr deildarkeppninni í fyrra og spilar nú í E deildinn, þar sem lið komast upp og falla niður samkvæmt árangri. Og þar sjáum við einmitt lykil þátt deildarkeppninnar. Öll lið geta færst milli deilda eftir árangri og minna þekkt lið eiga þá möguleika að ná upp í efstu deild og spila um sjálfan Englandsmeistaratitilinn og jafnvel vinna, eins og Leicester sýndi fyrir nokkrum árum, lið sem var bara nýlega komið upp í efstu deild á ný. En nú hefur græðgin fullkomlega tekið völdin í hinum fallega leik (e. The Beautiful Game). Með tilkomu alþjóðlegra fjölmiðlarisa var enska Úrvalsdeildin (e. The Premier League) stofnuð á 10. áratug síðustu aldar. Markmiðið var að hámarka tekjur af sjónvarpsútsendingum til „topp liða“ á kostnað annara liða. En deildin var samt þvinguð til þess að hafa hana opna og lið héldu áfram að falla og komast upp um deild. Einnig var Úrvalsdeilin skikkuð til að leggja hluta fjármagnsins til grasrótarinnar í fótboltanum og til neðri deildanna. Með sjónvarpspeningunum urðu Evrópukeppnirnar einnig mjög mikilvægar og skipti gífurlega miklu máli fyrir lið að berjast fyrir sæti í þeim deildum í gegnum heimadeildirnar. En fyrir eigendur sumra liða var einmitt það að lið þyrftu að berjast fyrir sæti í Evrópukeppnunum ávísun á minni gróða og fóru því nokkrir bandarískir eigendur enskra liða að berjast fyrir því að stofnuð yrði „lokuð deild“ í anda bandarískra íþróttakeppna þar sem hættan á falli væri einfaldlega þurrkuð út og deildirnar lokaðar. Nú hafa þeir gráðugu stigið skrefið til fulls og ætla nú að stofna evrópska „ofurdeild“ þar sem ákveðin lið gætu einfaldlega ekki fallið úr keppni svo þeir geti setið einir að gróðanum. 6 ensk lið, 3 spænsk og þrjú ítölsk lið; Manchester City, Manchester United, Liverpool, Chelsea, Arsenal, Tottenham, Real Madrid, Barcelona, Atletico Madrid, Juventus, Inter Milan og AC Milan. Góðu heilli hafa þýsk og frönsk lið (enn sem komið er) neitað að taka þátt í þessari nöktu græðgisvæðingu á fótboltanum. Og flestir stuðningsmenn þessara liða og aðdáendur fótboltans almennt eru æfir. En fyrir eigendurna skipta stuðningsmennirnir litlu máli, markmiðið er að græða sem mest. Fyrir þeim er spurningin ekki um stuðningmenn heldur neytendur. Fótboltinn er ekki íþrótt, ekki félagslegt fyrirbæri heldur einungis tæki til að græða sem mest. Gegn þessari græðgisvæðingu verður samfélagið að sýna fulla hörku. Það á að gera þessi lið brottræk úr deildarkeppnunum, það á einfaldlega að banna liðum utan keppninnar að selja leikmenn til þessara ræningjaliða og banna öllum leikmönnum þessara liða að keppa fyrir lands sitt á alþjóðlegum mótum. Þá sjáum við líka hvaða leikmenn skipta peningar meira máli en allt annað. Á móti á að hlúa að grasrótinni, dreifa tekjum af sjónvarpsútsendingum á sem sanngjarnastan hátt og nota tækifærið að taka upp kerfi eins og er við líði í Þýskalandi þar sem stuðningsmenn liða ráða í raun mestu með því að skilda lið til þess að vera í meirihlutaeigu stuðningsmanna félaganna. Viðspyrnan gegn græðgisöflunum er þegar hafin og hafa fjölmargar fótboltastjörnur og stuðningsmenn ráðist harkalega gegn óskapnaðinum. Rio Ferdinand, fyrrum fyrirliði Manchester United og Englands, orðaði þetta þannig: „Þetta er stríð gegn fótboltanum. Þetta er skammarlegt og gegn öllu sem fótboltinn snýst um. Þetta er lokaður hópur og snýst algjörlega og eingöngu um eitt, peninga. Þeir ríku verða ríkari og hinir skipta ekki máli. Það er engin áhugi á sögunni og fyrir þeim sem eru neðar í pýramídanum. Þetta er skammarlegt og ég trúi því varla. Hvernig voga þeir sér að gera þetta í því umhverfi sem við búum við nú með farsóttinni út um allan heim.“ Þessi aðför að fótboltanum er bara ein birtingarmynd græðgiskapítalismans. Hann græðgisvæðir allt sem hann kemur nálægt. Allt snýst um að hámarka gróðann, að taka verðmæti samfélagsins og setja verðmiða á það. Fótboltinn spratt úr jarðvegi almennings og hefur sem slíkur verðmæti sem eru algjörlega óháð verðmiðum sem græðgisöflin setja á hann. Fótboltinn er sameiginleg eign kynslóðanna, ég gleymi því aldrei þegar ég tók syni mína til þess að sjá sinn fyrsta fótbóltaleik. Spenningurinn, samkenndin með öðrum stuðningmönnum og band varð til milli föður og sonar sem aldrei brestur. Fótboltinn er bara eitt samfélagsverðmætið sem kapítalisminn og græðgin vilja verðmerkja. En sem slíkur hefur hann mikið gildi og vonandi hafa græðgisöflin gengið of langt og samfélagið standi upp og verji sinn félagslega auð frá klóm kapítalismans. Höfundur er félagi í Sósíalistaflokki Íslands og fótboltaáhugamaður.
Geðveiki krónuhagkerfisins: Tók 35 milljón króna lán, búinn að greiða til baka 91 milljón, skuldar samt enn 64 milljónir! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Vegið að íslenskri kvikmyndagerð Grímur Hákonarson,Hafsteinn Gunnar Sigurðsson,Hrafnhildur Gunnarsdóttir Skoðun
Skoðun Vegið að íslenskri kvikmyndagerð Grímur Hákonarson,Hafsteinn Gunnar Sigurðsson,Hrafnhildur Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Geðveiki krónuhagkerfisins: Tók 35 milljón króna lán, búinn að greiða til baka 91 milljón, skuldar samt enn 64 milljónir! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Áskorun til hæstvirts fjármálaráðherra Sigurðar Inga Jóhannssonar frá sérfræðingum í klínískri sálfræði Haukur Haraldsson,Sólveig Erna Jónsdóttir,Kristbjörg Þórisdóttir,Inga Hrefna Jónsdóttir skrifar
Skoðun Aðgengi að húsnæði fyrir ungt fólk – ekki lúxus heldur grundvallarréttur Gísli Rafn Ólafsson skrifar
Skoðun Að eldast – ertu undirbúin? Hafdís Dögg Sveinbjarnardóttir ,Lára María Valgerðardóttir ,Magnús E. Smith skrifar
Geðveiki krónuhagkerfisins: Tók 35 milljón króna lán, búinn að greiða til baka 91 milljón, skuldar samt enn 64 milljónir! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Vegið að íslenskri kvikmyndagerð Grímur Hákonarson,Hafsteinn Gunnar Sigurðsson,Hrafnhildur Gunnarsdóttir Skoðun