Gjörningaklúbburinn var stofnaður árið 1996 og er skipaður myndlistarkonunum Eirúnu Sigurðardóttur og Jóní Jónsdóttur. Þær eiga að baki fjöldan allan af einka- og samsýningum á söfnum og galleríum um allan heim og má þar meðal annars nefna MoMA í New York og Kunsthalle Vienna.
Nælonsokkabuxna þrykk og aðdáunarverð aðlögunarhæfni
Á þessari sýningu er um tvenns konar verk að ræða. Annars vegar er það einstök nælonsokkabuxna þrykk þar sem hinn margslungni vísinda- og félagsvefur nælonsins fær að njóta sín í öllum sínum fjölbreytileika og leikgleði.
Hins vegar má svo finna veggverkið Seiglu sem býr yfir aðdáunarverðri aðlögunarhæfni og styrk þar sem fínlegir nælonsokkar mynda eina heild sem inniheldur hnefa stórt grjót í hverri tá.
Nælonsokkabuxurnar, sem Gjörningaklúbburinn kallar gjarnan sína olíuliti, koma beint úr iðrum hins kvenlæga veruleika þar sem efniviðurinn, nælonið, býr yfir eiginleikum úthalds, þolgæðis og þrautseigju þrátt fyrir að virðast kannski í fyrstu vera viðkvæmt efni. Þessar sokkabuxur eru einmitt unnar úr olíu og hefur Gjörningaklúbburinn unnið með þennan efnivið frá því þær hófu samstarf sitt.
Verkfræði ömmunnar
Hugmyndir Gjörningaklúbbsins tengjast oft félagslegum málefnum með feminískum áherslum í bland við glettni og hressandi einlægni. Hann vinnur í þá miðla sem þjóna hugmyndum hans hverju sinni, svo sem gjörninga, ljósmyndir og innsetningar og nýtir sér gjarnan verkfræði ömmunnar, handverk og útsjónarsemi í bland við glæsileika og nútímatækni. Þær Eyrún og Jóní segja enga tilviljun að verkið sé rautt og minnir á rauðsokka hreyfinguna, þar sem verkið er óður til þeirra sem komu á undan í kvennabaráttunni og femínismanum.
„Hver brók tekur við af annarri sem endurspeglar hvernig hver kynslóð tekur við af annarri í baráttunni. Það sem við erum að upplifa núna í #MeToo byltingunni eigum við líka að þakka þeim sem ruddu brautina.“
