Skýrsla Sindra: Þeir voru svo sannar­lega veikir

Ísland vann vissulega leikinn, 26-24, en það vissu allir að liðið myndi líklega þurfa á fimm marka sigri að halda og það kom endanlega í ljós í kjölfarið, þegar Frakkar unnu Ungverja. 

Enn og aftur sendir Ísland því fámenna sveit á Ólympíuleikana í sumar, og ekkert handboltalandslið. Ömurleg staða en hún er orðin staðreynd.

Það er með hreinum ólíkindum að Ísland skyldi ekki spila betur úr þeirri stöðu sem liðið kom sér í, í þessum fyrri hálfleik gegn Austurríki. Og þetta sýnir að íslenska liðið er veikt. Ekki með flensu, þó að hún hafi strítt liðinu, heldur veikt andlega.

Miðað við þetta mót þá er bara ekkert drápseðli til staðar og engir töffarar í liðinu. Við vitum að þetta er ekki algilt, en hvað er hægt að segja annað þegar útkoman er svona nánast allt mótið?

Þvílík vonbrigði. Það voru allar forsendur fyrir því að berjast um sæti í undanúrslitum. Að komast í undankeppni Ólympíuleikanna var bara eitthvað aukadæmi sem myndi fylgja. En Ísland endar fyrir neðan Austurríki, Ungverjaland og í raun frekar slakt lið Þýskalands. Í tíunda sæti mótsins og aldrei nálægt því að líta út eins og verðlaunalið.

Bensínlausir mótherjar

Þetta eru bara svo mikil vonbrigði, sérstaklega miðað við það sem var í gangi í fyrri hálfleik í kvöld. Það var svo augljóst tækifæri til að valta yfir Austurríkismenn. Markvörðurinn Constantin Möstl kom í veg fyrir algjöra niðurlægingu þessa spútnikliðs mótsins, varði eins og berserkur, en það gerði Viktor Gísli líka í fyrri hálfleik.

Og í fyrri hálfleik virtist íslenska vörnin svo sem ekki þurfa að hafa mikið fyrir því að kæfa hverja sókn Austurríkis á fætur annarri. Það var svo greinilega allt bensín búið hjá liðinu enda búið að keyra á sama mannskapnum allt mótið. Spurningin bara hve mikið væri á tanknum hjá íslenska liðinu, ekki síst eftir veikindi í hópnum.

En það virtist ekkert hrjá okkar menn í fyrri hálfleiknum og eftir þrjú snögg mörk Sigvalda í röð, og fleira til, breyttist staðan úr 8-8 í 14-8 á síðustu átta mínútum fyrir hléið. Algjör draumastaða. Möstl vissulega í miklu stuði en Viktor Gísli enn betri, vörnin traust og engin óþarfa mistök í íslensku sókninni.

Möguleiki á sama árangri og síðast

Fullkomið tækifæri til að kæfa Austurríkismenn gjörsamlega. Það skipti engu máli fyrir þá hvort að tapið yrði með 1 eða 20 mörkum, og með öflugri byrjun í seinni hálfleik hefði örugglega verið hægt að láta þá missa alla von.

Maður var hreinlega farinn að sjá fyrir sér möguleikann sem var svo fjarlægur, að Ísland næði fimmtán marka sigri og kæmi sér í möguleika á að enda í 3. sæti milliriðilsins, og jafnaði árangurinn sem þótti svo frábær á síðasta EM.

En Guð minn góður hvað þessar pælingar reyndust passa illa við. Það er einhver andi í þessu austurríska liði sem hefur vantað í það íslenska, og þeir fengu að koma sér strax inn í leikinni í seinni hálfleiknum. Vörnin í molum og Viktor varði ekki skot í tíu mínútur, á meðan að Austurríki jafnaði metin bara í 15-15.

Algjörlega með ólíkindum að sjá þessa breytingu. Og þessi byrjun í seinni hálfleik virtist rota flesta í íslenska liðinu. Alltaf hélt maður í vonina um einn góðan kafla til að sækja fimm marka sigur, en hann kom aldrei. Gegn bensínlausu liði.

Fengu ekki tíunda lífið

Menn voru farnir að kenna slökum, svartfellskum dómurum um, og leikurinn fjaraði smám saman út án þess að Ísland næði að gera alvöru atlögu að því að koma sér í átt að Ólympíuleikunum. 

Þeir héngu þó á sigrinum, og tækifærinu á að Ungverjar myndu rétta hjálparhönd, en það var auðvitað aldrei mikil von að Ungverjar tækju eitthvað úr leik við Frakka.

Strákarnir okkar fengu níu líf í þessu mót, en ekki það tíunda. Búið spil og nú þarf að draga stóran og mikinn lærdóm af þessu móti. Vonandi fer HM-umspilið í vor vel og þá er hægt að sjá hvort eitthvað verður breytt í janúar á næsta ári.