Grunnskóli á krossgötum Álfhildur Leifsdóttir, Hólmfríður Árnadóttir og Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir skrifa 19. apríl 2024 08:00 Á dögunum hélt Sveitarstjórnarráð VG ráðstefnu um menntamál, sem bar heitið Máttur menntunar. Má segja að erindin sem lutu að grunnskólanum hafi verið tvö. Annars vegar erindi Ragnars Þórs Ragnarssonar grunnskólakennara í Norðlingaskóla, Menntun og mannvit á krossgötum: Um áhrif gervigreindar á skóla og samfélag. Hitt erindið sem Brynhildur Sigurðardóttir grunnskólakennari í Stapaskóla var með bar heitið; Skóli án landamæra. Bæði erindin voru afar áhugaverð og vöktu upp margar spurningar um þá vegferð sem grunnskólarninr okkar eru á. Í kjölfarið sátu Björn Guðlaugsson skólastjóri Laugarnesskóla, Hólmfríður Jennýar Árnadóttir menntunarfræðingur, Ragnar Þór Pétursson grunnskólakennari í Norðlingaskóla og Þóra Geirlaug grunnskólakennari við Grunnskóla Borgarfjarðar fyrir svörum í pallborði. Víða var farið um málefni grunnskólans og ótal áhugaverðar vangaveltur og skoðanir litu dagsins ljós líkt og má sjá hér. Í stefnu Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs er mikil áhersla lögð á menntamál. Sem er afar mikilvægur þáttur hvers samfélags enda koma öll börn og unglingar á skólaskyldualdri saman í grunnskólum landsins, óháð félagslegum og menningarlegum aðstæðum eða atgervi og mikilvægt að gæta að félagslegu réttlæti og jöfnuði í hvívetna. Þar segir að mikilvægt sé að fagna fjölbreytileika skólasamfélagsins og vinna markvisst að því að brjóta niður staðalímyndir og kveða niður fordóma. Fjölbreytileiki og síbreytilegt samfélag þurfi að endurspeglast í námsefni, nálgunum og kennsluaðferðum. Með örum samfélagsbreytingum, tækniframförum og alþjóðavæðingu þarf að efla grunnmenntun barna og leggja áherslu á fræðslu sem styrkir sjálfsmynd þeirra og er þeim gott veganesti út í lífið. Þar segir einnig að allir nemendur eiga rétt á að læra móðurmál sitt. Það á líka við um börn sem eiga táknmál að móðurmáli, innflytjendur og börn þeirra sem þurfa bæði að njóta kennslu í móðurmáli sínu og íslensku. Enda var gestum ráðstefnunnar tíðrætt um mikilvægi tjáningar og hve stóru hlutverki tungumálið gegnir í inngildingu. Að okkar áliti er hlutverk menntakerfisins að mennta einstaklinga á fjölbreyttan og faglegan hátt. Horfa til fræða, þess sem vel gengur og síðast en ekki síst þeirra sem eiga að menntast, nemenda sjálfra. Þó sátt ríki um meginþætti menntakerfisins er okkar skoðun sú að nú þurfi að stíga enn stærri skref í átt að sjálfbærni hvers skóla, jöfnuði nemenda, fjölbreyttari kennsluháttum og námsaðlögun. Við þurfum öll sem samfélag að lyfta menntun og þeim stofnunum sem henni sinna upp á hærri stall, meta störfin sem þar eru unnin að verðleikum og gera umhverfi þeirra og aðstöðu enn meira aðlaðandi. Stokka þarf upp hlutverk nemenda og kennara og skipulag skólastarfs, endurskoða aðalnámskrár og menntakerfið allt með aukinni áherslu á nýsköpun, sjálfstæði, fjölbreytileika, sjálfbærni, skipulag og uppbyggingu kennsludagsins, auka val nemenda og leggja aukna áherslu á heimsmarkmið Sameinuðu þjóðanna svo dæmi séu tekin. Í slíkri uppstokkun þarf einnig að skýra ábyrgðarhlutverk allra sem að skólakerfi koma hvort sem um ræðir nemendur, kennara, foreldra og forráðamenn, stjórnvöld og svo mætti áfram telja. Það þarf einnig að bjóða upp á mun fleiri og fjölbreyttari námsleiðir sem henta breiðum hópi nemenda og samfélaginu öllu, og um leið gera öllum námsleiðum jafn hátt undir höfði. Í stefnu VG segir einnig að tryggja þurfi fjármagn til innleiðingar og framkvæmdar laga um farsæld barna sem og endurskoðun aðalnámskráa með tilliti til þess og breyttri samfélagsgerð. Með því bætum við hag barna sem þurfa á sértækri þjónustu að halda og eflum um leið skólastarf fyrir öll. Mæta þarf kröfum um aukna fræðslu í samfélagslegum áskorunum hverju sinni og gæta þess að kennarar og skólastjórnendur fái notið faglegs frelsis til að móta áherslur að þörfum nemenda. Þá er áríðandi að nemendur fái með lýðræðislegum hætti tækifæri til að hafa áhrif á mótun skólastarfsins. Menntamálin eru að okkar mati stærsti málaflokkurinn, sá flóknasti og sá viðkvæmasti. Þar er unnið með fjöregg þjóðarinnar, allt frá börnum í leikskóla til nemenda fullorðinsfræðslunnar, í raun allra sem á einhvern hátt þiggja eða sækja sér menntun óháð skilgreiningum, lærdómssamfélagið okkar allra. Áskoranir eru margar og miklar en engin þeirra óyfirstíganleg ef við gerum þetta saman, nemendur, starfsfólk, forráðamenn og samfélagið allt. Lykilorðið er samvinna því menntakerfið kemur okkur öllum við. Við þurfum að taka samtalið um menntamál, eins og boðið var upp á á ráðstefnunni, án þess að þau séu yfir einhvern hafin eða séu málefni sem aðeins menntafólk má ræða. Við höfum öll eitthvað til menntamála að leggja og þau á að ræða alls staðar. Við eigum ógrynni frábærra kennara og annars starfsfólk skólakerfisins og ef einhver er viljugur til að deila reynslu og þekkingu þá er það þessi hópur fólks, svo mikið vitum við eftir margra ára störf í menntageiranum. Heimsfaraldurinn sýndi okkur að starfsþróun og aðlögunarhæfni er það sem einkennir skólafólk þessa lands en einnig nýsköpun, samvinna og ígrundun. Starfsfólk skólanna býr yfir ógrynni þekkingar og reynslu sem þarf að nýta til að efla og bæta menntakerfið. Skólafólk er einhuga, það tekur stökkið fram á við og prófar ótalmargt, en nú er einmitt tími til endurmats og endurskipulagningar með þarfir nemenda að leiðarljósi, í samfélagi sem tekur sífelldum breytingum. Niðurstöður viðhorfskönnunar KÍ eru skýrar, ábyrgðina á því að skólastarf fylgi auknum kröfum samfélagsins um menntun er ekki einungis hægt að leggja á herðar skólafólks. Stjórnvöld, foreldrar og samfélagið allt þarf að styðja við það endurmat. Tryggja þarf að kennarar geti haft yfirsýn yfir sinn nemendahóp, bæði með náms- og félagslegar þarfir í huga, en jafnframt að stoðþjónusta sé fyrir hendi. Í þeirri grósku sem yrði til við endurskoðun á skólastarfi teljum við að fleiri muni koma til liðs við okkur skólafólk, áhugi á starfinu og virðing muni aukast með tilheyrandi jákvæðum áhrifum á skólabrag, vinnuumhverfi og aðbúnað. Álfhildur Leifsdóttir, grunnskólakennari, formaður Sveitarstjórnarráðs VG og stjórnarkona í Vinstrihreyfingunni - grænu framboði Hólmfríður Árnadóttir, menntunarfræðingur, oddviti VG í Suðurkjördæmi og stjórnarkona í Vinstrihreyfingunni - grænu framboði Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir, grunnskólakennari, stjórnarkona í kjördæmisráði VG í Norðvesturkjördæmi og situr í flokksráði VG Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skóla- og menntamál Grunnskólar Vinstri græn Álfhildur Leifsdóttir Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Ólögleg meðvirkni lækna Teitur Ari Theodórsson Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir Skoðun Afleiðingar verkfallsaðgerða á minnstu börnin - krafa um svör Jóhanna Dröfn Stefánsdóttir Skoðun Hvert er „útlendingavandamálið“? Karen Kjartansdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson skrifar Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist skrifar Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Kyrrstöðuna verður að rjúfa! Lausn fyrir verðandi innviðaráðherra Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun Íslenskan og menningararfurinn Sólveig Dagmar Þórisdóttir skrifar Skoðun Mannúðlegri úrræði Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Læknar á landsbyggðinni Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Íslensk verðtrygging á mannamáli! Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun Varðhundar kerfisins Lára Herborg Ólafsdóttir skrifar Skoðun Mótum stefnu um iðn- og tæknimenntun á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Stýrir gervigreind málflutningi stjórnmálamanna og semur stefnur stjórnmálaflokkanna? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Kolkrabbinn og fjármálafjötrar Íslands Ágústa Árnadóttir skrifar Sjá meira
Á dögunum hélt Sveitarstjórnarráð VG ráðstefnu um menntamál, sem bar heitið Máttur menntunar. Má segja að erindin sem lutu að grunnskólanum hafi verið tvö. Annars vegar erindi Ragnars Þórs Ragnarssonar grunnskólakennara í Norðlingaskóla, Menntun og mannvit á krossgötum: Um áhrif gervigreindar á skóla og samfélag. Hitt erindið sem Brynhildur Sigurðardóttir grunnskólakennari í Stapaskóla var með bar heitið; Skóli án landamæra. Bæði erindin voru afar áhugaverð og vöktu upp margar spurningar um þá vegferð sem grunnskólarninr okkar eru á. Í kjölfarið sátu Björn Guðlaugsson skólastjóri Laugarnesskóla, Hólmfríður Jennýar Árnadóttir menntunarfræðingur, Ragnar Þór Pétursson grunnskólakennari í Norðlingaskóla og Þóra Geirlaug grunnskólakennari við Grunnskóla Borgarfjarðar fyrir svörum í pallborði. Víða var farið um málefni grunnskólans og ótal áhugaverðar vangaveltur og skoðanir litu dagsins ljós líkt og má sjá hér. Í stefnu Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs er mikil áhersla lögð á menntamál. Sem er afar mikilvægur þáttur hvers samfélags enda koma öll börn og unglingar á skólaskyldualdri saman í grunnskólum landsins, óháð félagslegum og menningarlegum aðstæðum eða atgervi og mikilvægt að gæta að félagslegu réttlæti og jöfnuði í hvívetna. Þar segir að mikilvægt sé að fagna fjölbreytileika skólasamfélagsins og vinna markvisst að því að brjóta niður staðalímyndir og kveða niður fordóma. Fjölbreytileiki og síbreytilegt samfélag þurfi að endurspeglast í námsefni, nálgunum og kennsluaðferðum. Með örum samfélagsbreytingum, tækniframförum og alþjóðavæðingu þarf að efla grunnmenntun barna og leggja áherslu á fræðslu sem styrkir sjálfsmynd þeirra og er þeim gott veganesti út í lífið. Þar segir einnig að allir nemendur eiga rétt á að læra móðurmál sitt. Það á líka við um börn sem eiga táknmál að móðurmáli, innflytjendur og börn þeirra sem þurfa bæði að njóta kennslu í móðurmáli sínu og íslensku. Enda var gestum ráðstefnunnar tíðrætt um mikilvægi tjáningar og hve stóru hlutverki tungumálið gegnir í inngildingu. Að okkar áliti er hlutverk menntakerfisins að mennta einstaklinga á fjölbreyttan og faglegan hátt. Horfa til fræða, þess sem vel gengur og síðast en ekki síst þeirra sem eiga að menntast, nemenda sjálfra. Þó sátt ríki um meginþætti menntakerfisins er okkar skoðun sú að nú þurfi að stíga enn stærri skref í átt að sjálfbærni hvers skóla, jöfnuði nemenda, fjölbreyttari kennsluháttum og námsaðlögun. Við þurfum öll sem samfélag að lyfta menntun og þeim stofnunum sem henni sinna upp á hærri stall, meta störfin sem þar eru unnin að verðleikum og gera umhverfi þeirra og aðstöðu enn meira aðlaðandi. Stokka þarf upp hlutverk nemenda og kennara og skipulag skólastarfs, endurskoða aðalnámskrár og menntakerfið allt með aukinni áherslu á nýsköpun, sjálfstæði, fjölbreytileika, sjálfbærni, skipulag og uppbyggingu kennsludagsins, auka val nemenda og leggja aukna áherslu á heimsmarkmið Sameinuðu þjóðanna svo dæmi séu tekin. Í slíkri uppstokkun þarf einnig að skýra ábyrgðarhlutverk allra sem að skólakerfi koma hvort sem um ræðir nemendur, kennara, foreldra og forráðamenn, stjórnvöld og svo mætti áfram telja. Það þarf einnig að bjóða upp á mun fleiri og fjölbreyttari námsleiðir sem henta breiðum hópi nemenda og samfélaginu öllu, og um leið gera öllum námsleiðum jafn hátt undir höfði. Í stefnu VG segir einnig að tryggja þurfi fjármagn til innleiðingar og framkvæmdar laga um farsæld barna sem og endurskoðun aðalnámskráa með tilliti til þess og breyttri samfélagsgerð. Með því bætum við hag barna sem þurfa á sértækri þjónustu að halda og eflum um leið skólastarf fyrir öll. Mæta þarf kröfum um aukna fræðslu í samfélagslegum áskorunum hverju sinni og gæta þess að kennarar og skólastjórnendur fái notið faglegs frelsis til að móta áherslur að þörfum nemenda. Þá er áríðandi að nemendur fái með lýðræðislegum hætti tækifæri til að hafa áhrif á mótun skólastarfsins. Menntamálin eru að okkar mati stærsti málaflokkurinn, sá flóknasti og sá viðkvæmasti. Þar er unnið með fjöregg þjóðarinnar, allt frá börnum í leikskóla til nemenda fullorðinsfræðslunnar, í raun allra sem á einhvern hátt þiggja eða sækja sér menntun óháð skilgreiningum, lærdómssamfélagið okkar allra. Áskoranir eru margar og miklar en engin þeirra óyfirstíganleg ef við gerum þetta saman, nemendur, starfsfólk, forráðamenn og samfélagið allt. Lykilorðið er samvinna því menntakerfið kemur okkur öllum við. Við þurfum að taka samtalið um menntamál, eins og boðið var upp á á ráðstefnunni, án þess að þau séu yfir einhvern hafin eða séu málefni sem aðeins menntafólk má ræða. Við höfum öll eitthvað til menntamála að leggja og þau á að ræða alls staðar. Við eigum ógrynni frábærra kennara og annars starfsfólk skólakerfisins og ef einhver er viljugur til að deila reynslu og þekkingu þá er það þessi hópur fólks, svo mikið vitum við eftir margra ára störf í menntageiranum. Heimsfaraldurinn sýndi okkur að starfsþróun og aðlögunarhæfni er það sem einkennir skólafólk þessa lands en einnig nýsköpun, samvinna og ígrundun. Starfsfólk skólanna býr yfir ógrynni þekkingar og reynslu sem þarf að nýta til að efla og bæta menntakerfið. Skólafólk er einhuga, það tekur stökkið fram á við og prófar ótalmargt, en nú er einmitt tími til endurmats og endurskipulagningar með þarfir nemenda að leiðarljósi, í samfélagi sem tekur sífelldum breytingum. Niðurstöður viðhorfskönnunar KÍ eru skýrar, ábyrgðina á því að skólastarf fylgi auknum kröfum samfélagsins um menntun er ekki einungis hægt að leggja á herðar skólafólks. Stjórnvöld, foreldrar og samfélagið allt þarf að styðja við það endurmat. Tryggja þarf að kennarar geti haft yfirsýn yfir sinn nemendahóp, bæði með náms- og félagslegar þarfir í huga, en jafnframt að stoðþjónusta sé fyrir hendi. Í þeirri grósku sem yrði til við endurskoðun á skólastarfi teljum við að fleiri muni koma til liðs við okkur skólafólk, áhugi á starfinu og virðing muni aukast með tilheyrandi jákvæðum áhrifum á skólabrag, vinnuumhverfi og aðbúnað. Álfhildur Leifsdóttir, grunnskólakennari, formaður Sveitarstjórnarráðs VG og stjórnarkona í Vinstrihreyfingunni - grænu framboði Hólmfríður Árnadóttir, menntunarfræðingur, oddviti VG í Suðurkjördæmi og stjórnarkona í Vinstrihreyfingunni - grænu framboði Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir, grunnskólakennari, stjórnarkona í kjördæmisráði VG í Norðvesturkjördæmi og situr í flokksráði VG
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar
Skoðun Stýrir gervigreind málflutningi stjórnmálamanna og semur stefnur stjórnmálaflokkanna? Tómas Ellert Tómasson skrifar