Landsliðskeppni í bakgarðshlaupi hófst á laugardaginn. Keppnin gengur út á að hlaupa endurtekið 6,7 kílómetra á klukkustund eins lengi og keppendur endast.
Hildur Kristín Sveinsdóttir sjúkraþjálfari kíkti á svæðið á meðan hlaupinu stóð. Garpur I. Elísabetarson tók hana tali um hættur þess að taka þátt í slíku langhlaupi.
Spurningar vakni um neikvæð áhrif
Hildur segir spurningar hafi vaknað um neikvæðu áhrifin sem þátttaka í keppninni getur haft.
„Sérstaklega þegar maður sér að þau eru að kreista allt úr sér.“
Hildur var keppendum innan handar en tók ekki að sér að vera aðstoðarmaður hlaupara. Hún treysti sér ekki til að vera manneskjan sem ýtir keppendum áfram í næsta hring.
Það sé þá erfitt að starfa sem sjúkraþjálfari og horfa upp á hlauparana taka hring eftir hring. Að sama skapi bendir hún á að hlaupararnir völdu að vera atvinnumenn.
„Þegar þú ert að keppa til afreka er það aldrei hollt,“ sagði Hildur.
Undirbúningurinn mikilvægur
Þegar sé lagt svona mikið á sig munu veikleikarnir, andlegir og líkamlegir, birtast. Undirbúningurinn fyrir keppnina er því gríðarlega mikilvægur og þarf að vera í samráði við lækna og sjúkraþjálfara. „Það skiptir rosalega miklu máli að vera búinn að vinna með sína veikleika,“ segir Hildur.
Garpur og Hildur tóku Mari Järsk sem dæmi en hún tók þátt í keppninni með rifinn liðþófa. Mari ræddi meiðsli sín við Vísi að loknum tveimur hringjum í hlaupinu.
Hildur segir Mari hafa tekið upplýsta ákvörðun um að taka þátt og hljóp hún samtals fimmtíu hringi eða 335 kílómetra. „Þau eru að ganga á sig og þau vita það“ segir Hildur.
Rakel María Hjaltadóttir, einn hlauparanna, endaði á spítala eftir að hafa klárað 21 hring í keppninni. Hún datt vegna hálku og meiddist á hné.
Ekki sjálfgefinn árangur
Hildur hefur áhyggjur af því að þegar fleiri og fleiri taki þátt í yfir hundrað kílómetra hlaupum geri aðrir sér ekki grein fyrir því að það sé ekki sjálfgefinn árangur. „Viðmiðin eru að verða hærra og hærri, þetta eru að verða fleiri og fleiri kílómetrar. Ég hef áhyggjur af því,“ segir hún.
„Það er ekkert sjálfgefið að maður klukki í hundrað kílómetrana og það á alls ekki að vera þannig að annar hver maður geri það,“ segir Hildur. Það þurfi að passa sig að „hinn almenni Jón“ líti ekki á þetta sem eðlilegar vegalengdir.
Garpur bendir á að skalinn verði skakkur og fólk „horfi á 100 kílómetra eins og það séu fimm.“
Íslenska landsliðið lauk keppni í nótt þegar Þorleifur Þorleifsson stóð uppi sem sigurvegari eftir að hafa klárað 62 hringi sem eru rúmir 415 kílómetrar. Heimsmeistaramótið er enn í gangi og eru 41 sem enn hlaupa þegar þessi frétt er skrifuð.
Hér að neðan má sjá viðtalið í heild.
