„Það var tímapunktur sem ég talaði aldrei um neitt“

Um helgina spilar Iðunn á Innipúkanum en í gær, föstudag, gaf hún út remix-smáskífu í samvinnu við nokkra þekkta raftónlistarmenn hér á landi, þar á meðal ex.girls og Amor Vincit Omnia. 

Blaðamaður kíkti í heimsókn og ræddi við hana um tónlistina sem hefur nánast fylgt Iðunni frá blautu barnsbeini, allt frá því að hún hóf fiðlunám sex ára og fram að deginum í dag þar sem hún leggur stund á meistaranám í Rytmisk Musikkonservatorium í Danmörku.

Feimið barn sem manaði sig upp á svið

Spólum aðeins til baka um rúman áratug. Árið er 2013 og nokkrar stelpur í 9. bekk í Réttarholtsskóla ákveða að fara saman í prufur fyrir nýja hæfileikakeppni sem átti að sýna á Stöð 2 næsta vor: Ísland got talent.

Þeirra á meðal er Iðunn, þá fjórtán ára og nýbúin að eignast gítar, sem hafði einhverra hluta vegna náð að mana sig upp í að taka á skarið þrátt fyrir að hafa verið, að eigin sögn, óttalega feimið barn.

Flutti hún þar frumsamið lag, bersýnilega stressuð, en komst áfram í undanúrslit. „Ég var örugglega bara að syngja um einhvern strák sem ég var skotin í,“ segir Iðunn innt eftir því hvert yrkisefni hennar hafi verið.

Vináttan er sem fyrr segir Iðunni afar hugleikið og helsta viðfangsefni hennar í dag, en hún segist reyndar sjálf ekki hafa átt marga vini í æsku, heldur hafi varið mestum frítíma sínum ein, las bækur eða skrifað sögur. Það hafi í raun ekki verið fyrr en hún gekk í Menntaskólann við Hamrahlíð sem hún fann sig í vinahóp — og sú vinátta varð kveikjan að hennar fyrstu plötu í fullri lengd.

Spólum aðeins til baka. Um rúman áratug. Árið er 2013 og nokkrar stelpur í 9. bekk í Réttarholtsskóla ákveða að fara saman í prufur fyrir nýja hæfileikakeppni sem átti að sýna á Stöð 2 næsta vor: Ísland got talent.

Þeirra á meðal er Iðunn, þá fjórtán ára og nýbúin að eignast gítar, sem hafði einhverra hluta vegna náð að mana sig upp í að taka á skarið þrátt fyrir að hafa verið, að eigin sögn, óttalega feimið barn.

Vill vera nálægt performansinu

Iðunn, lært tónskáld úr Listaháskóla Íslands, nálgast flutning tónlistarinnar eins og hálfgert handverk; pælir í hverjum einasta kima flutningsins, hverri hreyfingu, hvar hún stendur á sviðinu hverju sinni, og vill helst spila á hljóðfæri meðan hún syngur hvort sem það er á píanó, fiðlu, gítar eða flautu og svo framvegis.

„Þegar ég byrjaði í Listaháskólanum hafði ég hugsað um að gerast tónskáld og vera mikið í þessari grein. En svo varð ég nokkuð þreytt á því vegna þess að mér fannst tónskáldið svo aðskilið performansinum,“ segir hún.

„Þannig að mér fannst þessi leið betri leið til að vera með.“

Ástin og aðrir hagsmunaárekstrar

Iðunn semur tónlistina sína að langmestu leyti sjálf, en svo vill til að kærastinn hennar Elvar Smári Júlíusson, raftónlistarmaður með meiru spili, einnig inn á plötuna og hljóðblandi. Hann hefur mikla aðkomu að tónlist hennar þó verkin s'eu fyrst og fremst hugarfóstur Iðunnar.

Spurð út í mögulega hagsmunaárekstra á heimilinu svarar Iðunn að parið hafi nú komist að því hvað virkar og hvað ekki. Iðunn vilji til dæmis vera ein í herberginu þegar hún syngur inn á lögin sín og sömuleiðis vilji Elvar vera einn þegar hann tekur við og bætir sínu bragði við lögin með hljómgervlum og öllu mögulegu. 

„Ég held að við áttuðum okkur á því að við þurftum okkar rými til að gera hluti í sitt hvoru lagi,“ segir hún. Þau hafi fundið sín mörk þegar voru að vinna í fyrri smáskífu Iðunnar 2022, sem var samansafn af lögum sem hún samdi í LHÍ en þau kynntust einmitt þegar þau stunduðu bæði nám við skólann.

Elvar segist hafa fengið áhuga á raftónlist aðallega vegna þess að hann væri svo mikill tölvunörd en hann er einnig grafískur hönnuður og vann meðal annars plötuumslagið fyrir kærustu sína. Þá á hann einnig remix á fyrrnefndri smáskífu sem kom út á laugardag.

Fjarri öllu gamni

Iðunn og Elvar gáfu loksins út plötuna í nóvember í fyrra að mestu leyti sjálf en verkið var einnig unnið á vegum skapandi sumarstarfa í Kópavogi. Auk þess létu þau pressa vínyl plötur sem Iðunn viðurkennir að það hafi kostað nokkuð mikið

En tónskáldið var ekki einu sinni á landinu þegar platan kom út í nóvember í fyrra, heldur í skólanum í Kaupmannahöfn.

„Það var svolítið skrítið. Ég var bara fjarri öllu gamni,“ segir Iðunn, sem fannst furðulegt að þurfa að fylgjast með móttökunum í gegnum internetið, en paltan er alfarið á íslensku og því ekki endilega hugsuð fyrir danska áheyrendur. Hún hélt þó vissulega tónleika fyrir nokkra samnemendur. „Ég gat einhvern vegin tekið þátt eins og ég vildi,“ bætir hún við. 

Tímapunktur sem ég talaði aldrei um neitt

Spurð hvort henni þyki hún vera að berskjalda sig í tónlistinni, þar sem hún fjallar gjarnan um eigið tilfinningalíf og jafnvel kvíða, svarar hún að henni finnist ekkert óþægilegt við það.

„Það var samt tímapunktur sem ég talaði aldrei um neitt, var alveg lokuð,“ segir hún og vísar þar í æskuárin. „Svo fer ég að opna á það, og svo er þetta svo mikill partur af því hver ég er. Jú, þetta er örugglega berskjaldandi en mér finnst þetta líka bara svo eðlilegt.“ 

Hún minnist þess að hafa verið oft spurð á unglingsárunum hvers vegna hún gerið ekki hitt og þetta; tók hún ekki þátt í músíktilraunum, var ekki í hljómsveit og svo framvegis. „Það var bara af því að ég var svo lokuð að ég og kunni ekki að opna á þetta.“

Það hafi runnið upp fyrir henni að til þess að ná sínum markmiðum dugði ekki að vera svo lokuð.

„Það var bara svo margt sem ég vildi gera, mig langaði að gera tónlist og þá þurfti ég að opna á þetta.“