Rifjar Ímon-málið upp 17 árum seinna: „Hreint og beint of­beldi af hálfu opin­berra starfs­manna“

„Dagurinn í dag, föstudagurinn 3. október 2025, ristir djúpt í huga mínum fyrir þær sakir að fyrir nákvæmlega 17 árum síðan, eða föstudaginn 3. október 2008, átti ég mín síðustu viðskipti í kauphöllinni sem verðbréfamiðlari. Viðskipti sem fyrir mér voru á allan hátt venjuleg þegar þau áttu sér stað, en áttu eftir að hafa alvarlegar afleiðingar fyrir mig, því þau voru notuð af Embætti sérstaks saksóknara (ESS) til að höfða sakamál gegn mér sem yfirtók næstu 16,5 ár af lífi mínu,“ svo hefst færsla sem Steinþór birti á Facebook í dag.

6.033 dagar frá fyrstu yfirheyrslu til sýknu

Hann segist lítið hafa tjáð sig um málið, en þar sem hann hafi loksins verið sýknaður fyrr á árinu, þá langi hann að gera stutta grein fyrir helstu atvikum málsins.

Steinþór var sakfelldur bæði í héraði og í Hæstarétti fyrir markaðsmisnotkun í starfi sínu sem þáverandi forstöðumaður verðbréfamiðlunar Landsbankans fyrir að kynna kaup Ímons á hlutabréfum í bankanum sem raunveruleg viðskipti, í miðju bankahruninu árið 2008. 

Dómur Hæstaréttar gekk árið 2015 en þann 10. apríl síðastliðinn kvað Landsréttur upp sýknudóm eftir að málið hafði verið endurupptekið.

Steinþór hefur tekið saman nákvæma tímalínu málsins, þar sem fram kemur að 6.033 dagar, 861 vika, 198,2 mánuðir og sextán og hálft ár liðu milli þess að hann var fyrst yfirheyrður þar til hann var sýknaður.

Sat inni í níu mánuði

Steinþór rekur að rannsókn málsin hafi hafist í lok júní 2009 og henni hafi verið fylgt eftir með handtöku, húsleit á heimili hans og ólöglegum símahlerunum í janúar 2011. Þá hafi rúmlega tvö ár verið liðin frá því að rafrænu viðskiptin áttu sér stað í Landsbanka Íslands og ekkert að finna um slík viðskipti á heimili hans. 

„Þar að auki hafði ég í yfirheyrslunni í júní 2009 boðið starfsmönnum ESS að koma á heimili mitt og leita af sér allan grun sem þeir ekki þáðu enda var þetta ekki húsleit heldur miklu alvarlegra mál, hreint og beint ofbeldi af hálfu opinberra starfsmanna ESS [Embætti sérstaks saksóknara] gegn mér og fjölskyldu minni. Það var einfaldlega verið að meiða og niðurlægja og fréttir fluttar nánast í beinni á RUV.“

ESS hafi svo gefið út ákæru 15. mars 2013, heilum 4,5 árum frá því atburðir gerðust. Hann hafi verið dæmdur til fangelsisvistar með dómi héraðsdóms í júní 2015. Hæstiréttur hafi þyngt dóminn enn frekar í október 2015 í níu mánaða fangelsisvist. Afplánun hafi hafist í september 2016 og lokið í júlí 2017.

Leitaði til Strassborgar

Þann 23. mars 2016 hafi hann sent kæru til Mannréttindadómstóls Evrópu, MDE, vegna þess hvernig haldið var á málinu fyrir Hæstarétti og þeirri málaleitan hafi lokið á árinu 2021 með staðfestingu MDE á sáttatillögu ríkislögmanns, þar sem viðurkennt var að einn dómari við réttinn hafi verið vanhæfur þar sem hann átti töluvert magn hlutabréfa í Landsbankanum fram að hruni sem og að rétturinn hafi brotið regluna um milliliðalausa sönnun fyrir dómi, sem og að hann ætti rétt á að fá málið endurupptekið fyrir Hæstarétti.

Elín Sigfúsdóttir, fyrrverandi framkvæmdastjóri fyrirtækjasviðs Landsbankans, og Sigurjón Árnason, fyrrverandi bankastjóri sama banka, voru einnig dæmd í Ímon-málinu í Hæstarétti og höfðu sömuleiðis sigur fyrir MDE.

Hæstaréttardómarinn sem Steinþór vísar til er Viðar Már Matthíasson, sem sjá má á myndinni hér að ofan við hlið Elínar.

Sögulegt mál

Steinþór segist hafa sótt um endurupptöku málsins í nóvember 2022 og fengið niðurstöðu í júní 2023, þess efnis að málið yrði endurupptekið í Landsrétti en ekki Hæstarétti.

Sú niðurstaða að málið færi fyrir Landsrétt en ekki Hæstarétt markaði breytingu hjá Endurupptökudómi, sem hafði þangað til vísað hrunmálunum svokölluðu til Hæstaréttar frekar en Landsréttar, sem taldi sér ekki heimilt að taka málin fyrir.

Svo fór að lögum um Endurupptökudóm var breytt á þann veg að hann gæti vísað málum til Landsréttar.

Saknar tímans sem fór í málið að óþörfu

„Það var svo ekki fyrr en 10. apríl sl, eftir nærri tveggja áratuga baráttu við rotið kerfi, að mér tókst að lokum að rétta minn hlut þegar Landsréttur sýknaði mig af öllum ákærum ESS með dómi 612/2023. Þessi niðurstaða var auðvitað mjög kærkomin en henni hafa einnig fylgt óþægilegar tilfinningar, einna helst söknuður yfir öllum þeim tíma sem farið hefur að óþörfu, í þetta ömurlega mál, þar sem ljóst er af gögnum málsins að það átti aldrei að gefa út ákæru á hendur mér,“ segir Steinþór.

Það sé þungbær reynsla að verða fyrir því að ríkið ræðst á mann af öllu afli að ástæðu lausu og skeyti ekkert um lög, reglur eða stjórnarskrárvarin réttindi. Upplifunin verði ekki auðveldari þegar það tekur nærri tvo áratugi að ná fram leiðréttingu á ranglætinu. Það hefði honum ekki tekist nema með aðkomu Mannréttindadómstóls Evrópu að málinu og hann sé þakklátur fyrir sá möguleiki sé fyrir hendi þegar kerfið hér á landi bregst eins alvarlega og raunin hafi orðið í máli hans.

„Þetta mál og hvernig á því var haldið gagnvart mér af hálfu opinberra aðila hefur haft gríðarleg áhrif, ekki bara á mig heldur alla mína nær fjölskyldu sem hefur staðið þétt við bakið á mér allan tímann og fyrir það er ég óendanlega þakklátur. Það eru ekki margir, fyrir utan fjölskylduna, sem hafa staðið þétt við bakið á mér í þessu óralanga mála skaki, en þeir eru nokkrir og er ég þeim þakklátur. Þið vitið hverjir þið eruð!“

Þá þakkar Steinþór nokkrum lögmönnum sem veittu honum fulltingi í löngum málarekstrinum og sérstaklega Almari Möller, sem var verjandi hans í Landsrétti.

Eitt til tvö sambærileg mál

Steinþór segir málin ekki vera mörg í stuttri sögu þjóðarinnar, sem hafa tekið lengri tíma í meðförum yfirvalda, þar sem saklaus borgari fái óréttláta málsmeðferð á öllum stigum málsins og þurfi að sæta því að vera ranglega dæmdur og að þurfa að sitja af sér þann ranga fangelsisdóm. Hann áætlar að þau sé tvö eða þrjú í það heila.

Það sé ljóst að eitthvað hafi farið alvarlega úrskeiðis í meðförum máls hans, ekki bara hjá Embætti sérstaks saksóknara, heldur einnig hjá dómstólum. Lög og reglur sem gilda um rannsókn mála hafi ekki verið virt, réttu spurninganna hafi ekki verið spurt, gögnum sem voru sakborningi í hag hafi verið haldið frá málsskjölum og dómarar hafi ekki farið að lögum við úrlausn málanna.

„Það er mín skoðun eftir að hafa gengið tilneyddur í gegnum þessa óásættanlegu málsmeðferð opinberra aðila gegn mér saklausum, að við getum ekki horft fram á veginn sem þjóð og haldið því fram að hér á landi gildi reglur réttarríkisins jafnt fyrir alla, ALLTAF, ef ekki verður farið í opinbera rannsókn og uppgjör á því hvernig að þessum svokölluðu hrunmálum var staðið af hálfu opinberra aðila eins og ESS og dómstóla. Það sama finnst mér að eigi að gilda um þátt a.m.k. sumra fjölmiðla sem féllu algjörlega á prófinu þegar kom að því að veita hinu opinbera aðhald á efiðum tímum en þess í staðinn klöppuðu þeir ákaft undir af fullum krafti.“