Gangan besta heilsubótin

Unnur Alfreðsdóttir, iðjuþjálfi hjá Janus endurhæfingu, kveðst aldrei hafa verið í betra formi en þegar hún gekk daglega til vinnu sinnar sem tók hana 50 mínútur hvora leið. Eftir það "flaug" hún upp fjöllin. "Ég bjó í mörg ár í Kópavogi en gekk til Reykjavíkur í vinnu í Háaleitishverfinu og verð að segja að það er einhver sú besta heilsurækt sem ég hef stundað á ævinni," segir Unnur. Hún kveðst um svipað leyti hafa farið að stunda fjallgöngur í fyrsta skipti og nánast ekkert fundið fyrir þeim. Þrekið og þolið hefði komið algerlega af sjálfu sér. Hún hlær þegar hún viðurkennir að hafa verið orðin hálf manískur gönguþjarkur. "Ég fann að það pirraði mig ef ég missti úr dag og hef aldrei orðið svona háð neinni líkamsrækt. Að þiggja far í vinnuna var ekki inni í myndinni og ég gekk nánast í hvaða veðri sem var." Hún kveðst hafa dottið inn í þetta mynstur eiginlega af tilviljun. "Ég átti ekki bíl og var orðin svo leið að bíða eftir strætó að ég byrjaði að labba. Fyrst út á næstu stoppistöð og svo bara alla leið." Unnur kveðst hafa flutt til Reykjavíkur fyrir nokkrum árum og þá styttust göngurnar. "Ég var ekki nema kortér í vinnuna og til að byrja með reyndi ég að búa mér til lengri leiðir en sprakk á því. Svoleiðis gerviaðferðir eru ekki nógu góður rammi til að styðja við mann," segir hún og er þessu næst beðin að lýsa afrekum sínum í fjallgöngum. "Ég hef farið nokkrum sinnum með hópnum Gönguhrólfum um fjöllin á Mallorka og einnig í ítölsku Alpana. Svo var ég í gönguklúbbi með góðu fólki til margra ára sem fór yfir skörð og inn í firði, bæði á Vestfjörðum og Austfjörðum. Þetta voru allt yndislegar ferðir." Nú á Unnur orðið bíl og þar með er göngum í vinnuna lokið en í staðinn skutlast hún á bílnum í Sundlaug Kópavogs og stundar þar sína líkamsrækt. "Það hentar mér ágætlega en ég hef aldrei verið í eins góðu formi eins og þegar ég gekk daglega í og úr vinnu," segir hún að lokum.