Bakþankar

Sauðkindurnútímans

Ef manneskja stendur úti á miðri götu og hefur gleymt bílaumferðinni við að taka mynd af Leifi heppna með Hallgríms­kirkju í baksýn eru yfirgnæfandi líkur á því að þetta sé svonefndur túristi. Þeirra vegna verða öku­menn að gæta sérstakrar varúðar. Annars er eins víst að maður aki yfir ferðamann, sem væri ekki bara leiðinlegt fyrir túristann og mann sjálfan heldur einnig fyrir þjóðarbúið. Ferðamenn eru nefni­lega sú tegund búsmala sem hefur leyst sauðkindina af hólmi sem undirstaða efnahags­legrar vel­sældar á Íslandi.

FERÐAMÁLASTJÓRI segir að fyrir utan þær hjarðir ferðamanna sem nú þegar hafa komið til landsins sé á næstu tveimur vikum von á fjörutíuþúsund stykkjum til viðbótar. Talnaglöggir menn reikna með því að sá fríði flokkur muni skila um fjórum milljörðum í þjóðarbúið. Það samsvarar því að hver ferðamaður leggi sig á um hundraðþúsund kall. Til að sauðkind næði sömu framlegð þyrfti hún að eignast að minnsta kosti fimm lömb á ári.

BÆNDUR voru fljótir að sjá líkindi með sauðkindum og ferða­mönnum og sneru sér því frá sauðfjárbúskap og fóru að sinna ferðamönnum. Sem betur fer er ekki mikið um lausagöngu ferða­manna heldur er þeim smalað saman í rútur og ekið með þá milli staða þar til þeir hafa fengið nægju sína af laxi og lambaketi. Engu að síður eru margir ferðamenn haldnir flökkueðli eins og sauð­kindin. Þessir aðilar flækjast til og frá um landið þar til þeim er loksins bjargað upp úr Krossá og sendir aftur til sinna heimkynna.

ENGAR rannsóknir eru til að bera saman túrista og sauðkindur. Bæði fyrirbærin eru jafn mállaus á íslenska tungu. Í ratvísi ber þó sauðkindin horn og herðakamb yfir túristann. Sauðkindum tekst að rata um hálendið án GPS-tækja meðan algengt er að sjá ferðamenn með niðurrignd landakort reyna að átta sig á leiðinni frá Lækjartorgi að Hótel Borg. Það er sömuleiðis vafamál að til sé nokkur sauðkind sem fengist til að borga tuttugu­ogfimmþúsund kall fyrir nætur­gistingu eða tvöþúsund kall fyrir venjulega máltíð. Sýnum því þessum tvífættu sauðum nútímans sömu umhyggju og forfeður okkar sýndu fé sínu í gamla daga.






×