Milljarðamæringaávarpið 30. júlí 2007 05:30 Þótt Reykjavík sé að mörgu leyti ágæt skortir hér töluvert upp á boðlega aðstöðu fyrir milljarðamæringa. Til dæmis vantar almennilegar hallir. Eina höllin sem stendur undir nafni er Sundhöllin og hún er notuð handa skítugum almenningi að baða sig. Við endann á Aðalstræti er reyndar lægsti skýjakljúfur heims sem hlaut nafnið Morgunblaðshöllin. Það var vegna þess að þegar hún var reist höfðu Íslendingar aldrei séð hallir og vissu ekki hvernig slíkar byggingar litu út. FYRIR milljarðamæring í húsnæðishraki er fátt um fína drætti í Reykjavík. Til marks um það má nefna að einn slíkur ætlar að gera sér það að góðu að kúldrast í gamla Bæjarbókasafninu við Grundarstíg sem er innan við fimmhundruð fermetrar á stærð. PRAKTÍSKARA hefði verið fyrir milljarðamæring sem langaði til að búa í gömlu almenningsbókasafni að kaupa Þjóðarbókhlöðuna og innrétta hana upp á nýtt. Þar eru nóg bílastæði, aðstaða fyrir kastalasíki með vindubrú og pláss fyrir þyrlupall og stutt niður á flugvöll í einkaþotuna. ÞAÐ er kominn tími til að hætta sífelldu sífri um að eitthvað þurfi að gera fyrir gamalmenni, öryrkja og alls konar lúsera sem kallast einu nafni „jaðarfólk". Það eru manneskjur sem ekkert mark er takandi á en hafa samt atkvæðisrétt. Vissulega þarf að leysa hin örsmáu vandamál fátæklinga en meira aðkallandi er þó að snúa sér að hinum stóru vandamálum ríka fólksins. ÞÓTT hin nýja stétt milljarðamæringa sé minnihlutahópur enn sem komið er ber að taka tillit til þeirra sérþarfa sem auðnum fylgja. Við eigum ekki að spyrja hvað milljarðamæringarnir geti gert fyrir okkur heldur hvað við getum fleira gert fyrir milljarðamæringana. Hér þarf að einkavæða þær fáu stórbyggingar sem þjóðin státar af og væru boðleg húsakynni fyrir þetta fólk. Ekki mundi heldur kosta mikið að fletta malbikinu af helstu götum borgarinnar svo að raunveruleg þörf verði fyrir alla Porsche- og Hummer-jeppana og torfærutröllin sem hin nýja stétt hefur fjárfest í. Jafnrétti er ekki bara réttlætiskrafa fátæklinga heldur líka hinna nýríku. Milljarðamæringar allra landa sameinist! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þráinn Bertelsson Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun
Þótt Reykjavík sé að mörgu leyti ágæt skortir hér töluvert upp á boðlega aðstöðu fyrir milljarðamæringa. Til dæmis vantar almennilegar hallir. Eina höllin sem stendur undir nafni er Sundhöllin og hún er notuð handa skítugum almenningi að baða sig. Við endann á Aðalstræti er reyndar lægsti skýjakljúfur heims sem hlaut nafnið Morgunblaðshöllin. Það var vegna þess að þegar hún var reist höfðu Íslendingar aldrei séð hallir og vissu ekki hvernig slíkar byggingar litu út. FYRIR milljarðamæring í húsnæðishraki er fátt um fína drætti í Reykjavík. Til marks um það má nefna að einn slíkur ætlar að gera sér það að góðu að kúldrast í gamla Bæjarbókasafninu við Grundarstíg sem er innan við fimmhundruð fermetrar á stærð. PRAKTÍSKARA hefði verið fyrir milljarðamæring sem langaði til að búa í gömlu almenningsbókasafni að kaupa Þjóðarbókhlöðuna og innrétta hana upp á nýtt. Þar eru nóg bílastæði, aðstaða fyrir kastalasíki með vindubrú og pláss fyrir þyrlupall og stutt niður á flugvöll í einkaþotuna. ÞAÐ er kominn tími til að hætta sífelldu sífri um að eitthvað þurfi að gera fyrir gamalmenni, öryrkja og alls konar lúsera sem kallast einu nafni „jaðarfólk". Það eru manneskjur sem ekkert mark er takandi á en hafa samt atkvæðisrétt. Vissulega þarf að leysa hin örsmáu vandamál fátæklinga en meira aðkallandi er þó að snúa sér að hinum stóru vandamálum ríka fólksins. ÞÓTT hin nýja stétt milljarðamæringa sé minnihlutahópur enn sem komið er ber að taka tillit til þeirra sérþarfa sem auðnum fylgja. Við eigum ekki að spyrja hvað milljarðamæringarnir geti gert fyrir okkur heldur hvað við getum fleira gert fyrir milljarðamæringana. Hér þarf að einkavæða þær fáu stórbyggingar sem þjóðin státar af og væru boðleg húsakynni fyrir þetta fólk. Ekki mundi heldur kosta mikið að fletta malbikinu af helstu götum borgarinnar svo að raunveruleg þörf verði fyrir alla Porsche- og Hummer-jeppana og torfærutröllin sem hin nýja stétt hefur fjárfest í. Jafnrétti er ekki bara réttlætiskrafa fátæklinga heldur líka hinna nýríku. Milljarðamæringar allra landa sameinist!