Amstrið tekur yfir Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 4. janúar 2012 06:00 Sviptingar urðu í Stjórnarráðinu um áramótin og stokkað var upp í skipan ráðuneyta. Sjálfsagt eru þetta heilmikil tíðindi en einhvern veginn kippti ég mér ekkert upp við þetta. Forsetinn tilkynnti að hann ætlaði ekki að bjóða sig fram aftur, en ég kippti mér ekki heldur upp við það. Nennti ekki að taka þátt í vangaveltum um hver yrði næsti forseti né hvort von væri á „ferskari" vindum í stjórnmálunum með nýjum framboðum. Hef hálfpartinn litla trú á stjórnmálaafli sem hefur hvorki stefnuskrá né nafn þegar það stígur fram. Sá reyndar í fréttum í gær að nýtt „þverpólitískt afl" væri í smíðum. En þá fór ég bara að velta fyrir mér í hverra umboði þingmaður starfar á þingi ef hann segir sig úr flokknum sem fólkið kaus. Og hvernig það snúi að kjósendum ef hann stofnar svo nýtt stjórnmálaafl í framhaldinu, meðan hann situr á þingi! Annars grunar mig hverjir munu taka við stjórnartaumunum þegar kosið verður á ný og að þar muni gamalkunnug andlit fara á stjá. Ég las það einmitt fyrir stuttu hér í blaðinu að samkvæmt skoðanakönnunum treysti meirihluti þjóðarinnar Sjálfstæðisflokknum best til að fara með völdin, eins öfugsnúið og það nú er. Sennilega hittu höfundar áramótaskaupsins naglann á höfuðið, þetta hljóta að vera „djöfulsins snillingar". Áhugi minn á því hverjir stýra þjóðarskútunni hefur minnkað, ég viðurkenni það bara. Ég veit svo sem ekki hverju ég bjóst við af stjórninni sem tók við rústunum en ýmiss konar skattar, álögur og gjöld hafa orðið til þess að það hefur dregið niður í mér. Það er varla að ég geti æst mig yfir Landsdómsmálinu, hvað þá annað, enda tilgangurinn enginn að sækja aðeins einn mann til saka. Ég held að ég hafi bara ekki trú á nokkrum stjórnmálamanni lengur, sama úr hvaða röðum hann kemur. Hversdagslegt amstur hefur tekið yfir og hver hugsar um sitt. Muna eftir ullarnærskyrtunum á krakkana svo þau kvefist ekki í þessum kulda, muna eftir lýsinu til að hrista úr mér flensuna og muna eftir að setja snjóblautu vettlingana á ofninn að kveldi svo allir eigi þurrt daginn eftir. Muna eftir að henda í vél, hendast í búð, henda ruslinu. Meðan ég baksa þetta hugsa ég ekkert um það hver verður næsti bóndi á Bessastöðum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Tvöfalt heilbrigðiskerfi – það lakara fyrir konur Reynir Arngrímsson Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Sviptingar urðu í Stjórnarráðinu um áramótin og stokkað var upp í skipan ráðuneyta. Sjálfsagt eru þetta heilmikil tíðindi en einhvern veginn kippti ég mér ekkert upp við þetta. Forsetinn tilkynnti að hann ætlaði ekki að bjóða sig fram aftur, en ég kippti mér ekki heldur upp við það. Nennti ekki að taka þátt í vangaveltum um hver yrði næsti forseti né hvort von væri á „ferskari" vindum í stjórnmálunum með nýjum framboðum. Hef hálfpartinn litla trú á stjórnmálaafli sem hefur hvorki stefnuskrá né nafn þegar það stígur fram. Sá reyndar í fréttum í gær að nýtt „þverpólitískt afl" væri í smíðum. En þá fór ég bara að velta fyrir mér í hverra umboði þingmaður starfar á þingi ef hann segir sig úr flokknum sem fólkið kaus. Og hvernig það snúi að kjósendum ef hann stofnar svo nýtt stjórnmálaafl í framhaldinu, meðan hann situr á þingi! Annars grunar mig hverjir munu taka við stjórnartaumunum þegar kosið verður á ný og að þar muni gamalkunnug andlit fara á stjá. Ég las það einmitt fyrir stuttu hér í blaðinu að samkvæmt skoðanakönnunum treysti meirihluti þjóðarinnar Sjálfstæðisflokknum best til að fara með völdin, eins öfugsnúið og það nú er. Sennilega hittu höfundar áramótaskaupsins naglann á höfuðið, þetta hljóta að vera „djöfulsins snillingar". Áhugi minn á því hverjir stýra þjóðarskútunni hefur minnkað, ég viðurkenni það bara. Ég veit svo sem ekki hverju ég bjóst við af stjórninni sem tók við rústunum en ýmiss konar skattar, álögur og gjöld hafa orðið til þess að það hefur dregið niður í mér. Það er varla að ég geti æst mig yfir Landsdómsmálinu, hvað þá annað, enda tilgangurinn enginn að sækja aðeins einn mann til saka. Ég held að ég hafi bara ekki trú á nokkrum stjórnmálamanni lengur, sama úr hvaða röðum hann kemur. Hversdagslegt amstur hefur tekið yfir og hver hugsar um sitt. Muna eftir ullarnærskyrtunum á krakkana svo þau kvefist ekki í þessum kulda, muna eftir lýsinu til að hrista úr mér flensuna og muna eftir að setja snjóblautu vettlingana á ofninn að kveldi svo allir eigi þurrt daginn eftir. Muna eftir að henda í vél, hendast í búð, henda ruslinu. Meðan ég baksa þetta hugsa ég ekkert um það hver verður næsti bóndi á Bessastöðum.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun